Hele leuke en gevarieerde wandeling. Op je onverharde pad vind je heide, gemengde bossen, een heerlijk lommerrijk kanaal en ook nog bijzondere architectuur. Probeer wel zondagen te vermijden. Dan heersen de honden en de sportvliegtuigjes... Aanrader!
Over morsdood gesproken: deze Trage Tocht start bij een begraafplaats. Loont de moeite hem even op te lopen. Ons aller lot is de dood, daar valt weinig aan te sleutelen. Maar hier lig je de rest van je bestaanloosheid wel op een benijdenswaardige plek vol licht, lucht en ruimte. En kijk je bij wijze van spreken uit over een schitterend heideveld.
Vandaag, een zondag, is het op dat uitgestrekte heideveld een levendige bedoening. We spotten bijzonder veel loslopende honden met hun baasjes. Groepen joggers lopen ook al los. En in de lucht scheren sport- en zweefvliegtuigjes af en aan. Genoeg te zien dus.
Over leuke paadjes kronkelen we over de heide. En soms is dat aanpoten door het mulle zand. Maar mooi is het wel hier aan het randje van het Gooi. Sneller dan ons lief is verdwijnen we in landgoedbos Hoogt van ‘t Kruis. Maar ook hier is het aangenaam wandelen. Naaldbos en loofbos wisselen elkaar lekker af. En de paadjes blijven onverhard en kronkelig.
Via statige beukenlanen op landgoed Einde Gooi (grappige naam) bereiken we een van de hoogtepunten van deze mooie wandeling: het Tienhovens Kanaal, dat de grens tussen Holland en Utrecht markeert. Het kanaal uit 1824 moest een handelswaterweg tussen Amsterdam en Amersfoort worden, maar liep vast in de hoge zandgronden van de Gooise stuwwal.
Het onvoltooide kanaal is nu flink dichtgegroeid met struikgewas, waterlelies en overhangende bomen. Bijzondere planten en dieren vind je hier. Ideaal ook voor de ijsvogel, lijkt ons.
Vanaf de door bomen omzoomde kade genieten we in het kwadraat: aan de ene kant strekt dat lommerrijke kanaal zich uit, aan de andere kant krijgen we doorkijkjes op de middeleeuwse veenontginningen van Polder Achttienhoven. Wat koeien kijken terug maar zeggen boe noch bah.
Na omzwervingen door de bossen en langs akkers en weilanden met paarden die elkaar zoenen komen we bij alweer iets bijzonders: de fraaie architectuur op landgoed Zonnestraal. Hier vind je het voormalige sanatorium, met gebouwen die een schoolvoorbeeld vormen van ‘het Nieuwe Bouwen’. Ontworpen door de beroemde architect Jan Duiker.
En dat betekent: strak wit beton met raamkozijnen in ‘Duiker-blauw’. Op het terras van brasserie Zonnestraal strijken we even neer voor een koffie. Er is net een ‘curiosa-markt’ gaande op Zonnestraal, dus er is genoeg te zien. Van chique Gooise dames tot motorboys met sleeve-tattoos.
Zonnestraal was trouwens een nogal bijzonder sanatorium. Het complex uit 1928 was oorspronkelijk bestemd voor diamantslijpers die tuberculose hadden opgelopen. Sinds 2010 is Zonnestraal een officiële kandidaat voor de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het heeft nog steeds een medische functie.
Goedgemutst komen we via wat kronkels door de bossen en wat kaarsrechte beukenlanen weer op de heide terecht. We koersen af op het hoogste punt op de Hoorneboegse Heide. En laven ons nog één keer aan de paarse gloed.
Voor ons wandelaars is de koffiepauze heilig. Brasserie Zonnestraal is de enige horeca op de route en is op zaterdag gesloten. Op doordeweekse dagen is hij open van 10-17.00 uur en op zondag van 12.00 tot 17.00 uur.
Deze wandeling heb ik langer dan drie jaar geleden gedaan. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.