Kapitale villa’s

Vanaf de bushalte lopen we al snel door een het-leven-is-goed-buurtje met kapitale villa’s. “Wat voor mensen wonen toch in dit soort kasten van huizen?”, vragen we ons af. Jaloers zijn we natuurlijk niet, want wij hoeven immers veel minder ramen te lappen.

Zilverzacht herfstlicht

Even verder lopen we de heide op, met kolossale vliegendennen en parmantige berken voorzien van een subtiele herfsttooi. Zo halverwege november zijn de bomen en bossen misschien wel op hun mooist, met dat zilverzachte licht dat over goudgele bladeren strijkt.

Schilderachtige bosrand

Verderop piept een verscholen landhuis op in de verkleurde bosrand, we blijven even stilstaan om van dit schilderijtje te genieten. Die bosrand duiken we in. Oud bos is het, met een afwisseling van eiken- en beukenlanen. En hier ook die oogverblindende kleurenpracht van de herfst.

Goeie koeien

We passeren een weiland waar ondanks de kou nog koeien grazen. Altijd een fijn gezicht, en in deze klimaatcrisis natuurlijk helemaal OK: koeien in de wei = bijna stikstofvrij. Goed bezig dames!

Weids zicht op het Gooimeer

Deze Trage Tocht grossiert in mooie uitzichten. Over heidevelden en weilanden, en verderop over het weidse Gooimeer. Vanaf een hooggelegen punt scheert onze blik over het meer. In de vage verte zien we wat speelgoedautootjes over snelweg A6 kruipen. En Almere ligt ergens aan de overkant. Maar wij zien vooral spiegelglad water, dobberende zwanenpaartjes en jagende aalscholvers.

Gooise roddels

Over een pad met houten treden klimmen we nog wat hoger naar een uitzichtpunt. Daar houdt een stoer hondje met een felle blaf de wacht voor drie dames op leeftijd die vanaf een bankje van het uitzicht genieten. Maar daar natuurlijk vooral zitten om de laatste Gooise roddels uit te wisselen.

Zuiderzeeduinen

Landgoed Oud-Naarden heet het hier. Bossen met daarin flink wat heuveltjes: de duinen van de voormalige Zuiderzee. Hier klotsten dus ooit de zoute golven van een echte zee. Zou je niet zeggen als je het getemde Gooimeer in de diepte ziet rusten.

Naarder Eng = niet eng

We lopen Landgoed Naarder Eng binnen. Eng is een Gooise naam voor bouwland. De eikenbossen op het landgoed werden vroeger flink benut. Van het hout maakten ze looizuur voor de leerlooierijen. Het hakhout gebruikten ze als brandhout voor de visrokerijen. Boeren maakten er stelen van voor hun gereedschap en daken voor hun huizen. En wij? Wij genieten er alleen maar van.

Theehuis Bos en Hei

Na een welkome pauze op het gezellige terras van Theehuis Bos en Hei gaat de tocht verder door een bonte verzameling bossen, landgoederen, heideveldjes, akkers en laag gelegen weilanden. Die weilanden markeren de plekken waar het zand voor de Amsterdamse grachtengordel is gewonnen in de 17de eeuw. Raar idee.

Druk op de Tafelbergheide

We betreden de hooggelegen Tafelbergheide. En vooral hier merken we dat we lang niet de enigen zijn op deze mooie zondagmiddag. Wandelaars, joggers, fietsers en enthousiaste honden lopen flink in elkaars comfort zone. Het is dan ook een prachtig heideveld met aardig wat hoogteverschillen.

Hoogste punt van Noord-Holland

Dat reliëf in het landschap danken we aan het landijs uit de Riss-ijstijd. Dat ijs heeft het land ook opgeduwd tot het hoogste punt: de Tafelberg, waaraan deze heide haar naam ontleent. Deze heuvel is met 36.4 meter het hoogste punt van de provincie Noord-Holland.

Prachtige tocht

Die berg hoeven we van de routemaker niet te slechten (waarvoor dank). Met gulle slingers door nog veel meer herfstbossen wandelen we weer terug naar de bus. Prachtige tocht al met al!

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik langer dan drie jaar geleden gedaan. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>