Slingeren langs de Amstel

Officieel startpunt van deze Trage Tocht is station Science Park Amsterdam. Maar wij mijden in coronatijden treinen, en fietsen naar ‘ons’ startpunt, midden op de Berlagebrug. En daar heb je gelijk een geweldig uitzicht over het weidse water van de slingerende rivier de Amstel.

Mooie oevers, kapitale villa’s

Eerst trekt de tocht langs die Amstel. Over asfalt weliswaar, maar toch is het flink genieten. Van dobberende watervogels. Van mooie oevers, begroeid met riet en waterplanten. En van kapitale villa’s langs de rivier. Een beetje druk is het wel, met fietsers, wandelaars, hardlopers, knetterende motormuizen. Op de rivier werken roeiers en suppers zich in het zweet. Wij Trage Tochters zijn lekker chill bezig. En houden meters afstand van onze geliefde medemensen.

Oeverbos met boomhut

Via een lange brug steken we de rivier over: wat is hij eigenlijk breed! Dan zakken we de andere oever af, die een volledig ander karakter heeft. Hier struinen we door mysterieus oeverbos over aarden paadjes. Via houten vlonders steken we moerasgebiedjes over. We ontmoeten kraaiende hanen en gemoedelijke geiten. En spotten een grote boomhut, waar schilderachtige types rondscharrelen.

Hippe Amstel

Echt een gekke plek, maar wel een leuke gekke plek. Direct vanuit dit Oerwoud aan de Amstel belanden we in een veel hipper gebied dat luistert naar de naam ‘De Omval’. Buiten coronatijden barst het hier van de terrassen gevuld met trendy jongeren. Nu is alles gesloten en liggen wat handjesvol zonaanbidders in het gras langs het water. De Rembrandt Tower kijkt zwijgend toe.

Langs de Weespertrekvaart

Via de Weespertrekvaart wandelen we de drukte uit. Een mooi kaarsrecht traject langs het kanaal biedt zicht op raadselachtige pakhuizen en fabrieksgebouwtjes aan de andere oever. Aan deze zijde liggen rommelige stadstuintjes, waar echte Amsterdammers hun kropjes sla vertroetelen en zich bekommeren om hun vergeten groenten.

Betondorp: gekste dorp van NL

Wij steken een weg over en bevinden ons opeens in misschien wel het gekste dorp van Nederland: Betondorp. Het beroemde tuindorp bestaat honderd jaar en is opgebouwd uit spierwit gepleisterde betonnen woonblokken.

Voetballegende Johan Cruijff

Hier groeide voetballegende Johan Cruijff op. Die waarschijnlijk nooit iets gelezen heeft van buurtgenoot Gerard Reve. We lopen even langs de woning van nummer 14 aan de Akkerstraat, nu een sportschool. En komen langs eetcafé De Avonden, genoemd naar het gelijknamige boek van Gerard.

Onontkoombare weemoed

Was het vroeger leuk wonen in Betondorp? Voor Johan waarschijnlijk wel, die hier op straten en pleintjes z’n ongeëvenaarde voetbaltalenten kon bijschaven. Voor Gerard was het minder. In een televisie-interview uit 1968 zei hij over de plek waar hij kind was, en je moet er vooral z’n monotone stemgeluid er even bijdenken:

“Over deze hele buurt, de huizen, tuinen, daken, straten, pleintjes, heeft altijd voor mij een sfeer gehangen van onpeilbaar diepe, onontkoombare weemoed. Laat elke hoop varen, gij die hier opgroeit, aldus zou ik mijn gevoelens kunnen samenvatten.”

Tussen de voetbalvelden

Wij worden juist bijzonder vrolijk van Betondorp. En van deze Trage Tocht als geheel. Verder gaat het, pal langs begraafplaats De Nieuwe Ooster en bloeiende Japanse kersenbomen. Een enorm portret van Cruijffie prijkt op een gevel. En wij zigzaggen tussen de vele voetbalvelden van sportpark De Meer, hoe toepasselijk.

Grillen van de natuur

Het Science Park – het officiële startpunt van deze route – komt in zicht, vol intrigerende universiteitsgebouwen. Verderop betreden we weer iets verrassends: Anna's Tuin & Ruigte, een groen paradijsje. Vrijwilligers onderhouden het tuingedeelte volgens de principes van de permacultuur. Geen idee wat het betekent, maar het klinkt bijzonder verantwoord. De ruigte laten ze zoveel mogelijk over aan de grillen van de natuur. Heel sympathiek.

Bekijk hun website, bijvoorbeeld om te doneren >>

Annahoeve

Ooit stond hier een echte boerderij, de laatste boerderij die de Watergraafsmeer kende. In 1719 heette het hier nog ‘Hofstede Landlust’. Na 1850 werd die naam veranderd in Anna Hoeve, genoemd naar eigenaresse Anna van den Broeke die hier gewassen verbouwde en koeien en schapen hield.

Flevopark

Wij worstelen ons door het opschietende groen van de Ruigte en komen in het Flevopark, met mooie bloeiende boompjes, relaxende buurtbewoners en de bedwelmende geur van daslook langs het pad. We tikken even het IJmeer aan, waar we zicht hebben op de Schellingwouderbrug die naar het mooie Waterland voert.

Fata morgana: drie dromedarissen

Langs een mooie vaart trappen we de laatste kilometers weg. Vlak voor ons eindpunt komen we langs kunstwerk ‘Fata morgana’ van Iris Le Rütte, bestaande uit drie dromedarissen die – hoog boven ons – over de spoorbrug lopen. Iris schrijft erover: “Zij bewegen zich als drie donkere silhouetten langs de horizon richting het oosten. De dromedarissen wandelen in de desolate stenenwoestijn van het stedelijke landschap. Zijn deze ‘schepen van de woestijn’ een fata morgana of zijn ze echt?”

Mis ze niet, ze zijn léúk! Net als deze hele wandeling.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik langer dan drie jaar geleden gedaan. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>