Amsterdam Rai: lawaaiig begin

Het is wel even schrikken als we onze fietsen neerzetten bij station Amsterdam Rai, het startpunt van deze Trage Tocht. Wat een herrie! Razende snelwegen boven onze hoofden, uitlaatwalmen van het überdrukke kruispunt op het Europaplein in onze neuzen. En dan zitten we nu nog in de intelligente lockdown van het coronavirus.

Prachtig Amstelpark

En dus gaan we vliegensvlug op pad. Wij besluiten deze Trage Tocht in omgekeerde richting te lopen, omdat we dan ‘s ochtends vroeg in het Amstelpark zijn, waar het in de middag druk kan zijn. Slim bezig, want er zijn nu al aardig wat mensen op de been in dit prachtige park dat in 1972 is aangelegd voor de Floriade.

Rosarium & oranjerie

Na dat wereldse evenement bleef een fraai park over, inclusief veel voorzieningen die speciaal voor het evenement waren aangelegd: smalspoortreintje, doolhof, rosarium, oranjerie, rododendronvallei en parkgalerie Papillon.

Rododendronvallei: must see

Nadat we een stel parmantige struisvogels hebben bewonderd. Over schattige slingerpaadjes en romantische bruggetjes zijn geflaneerd. En onszelf hebben bewonderd in spiegelgladde vijvers. Wijken we even van deze Trage Tocht af om iets goddelijks te bezoeken: de rododendronvallei. Als ze in bloei staan is dit een ‘must see’. Vrij onbegrijpelijk dat de Trage Tocht je hier niet doorheen voert, maar goed: volg de bordjes in het park.

Rododendrons bloeien in april en mei

De vallei telt zo’n 8000 rododendrons van 139 soorten. In april beginnen de eerste te bloeien, de bloei duurt tot ver in mei. Nu, begin mei, staan vele soorten volop in bloei. Een overweldigende kleurenexplosie: lente op z’n lentest. Helaas duurt dat bloemenfestijn niet lang. Dus wil je van dit kleurrijke schouwspel genieten – en dat wil je – dan moet je er nú naartoe. Ik zeg: NU. Caps Lock.

Kalfjeslaan: groen ecolint

Voorbij de Riekermolen uit 1636 en een lelijk beeld van Rembrandt (we horen dat hij zich omdraait in z’n graf) gaan we de Kalfjeslaan op. Deze lange laan met hoge bomen is een van de groene ‘ecolinten’ van de stad: natuurwegen waarlangs planten en dieren zich kunnen verplaatsen tussen het Nieuwe Meer en het Amsterdamse Bos enerzijds en het Nieuwe Diep, het Flevopark en de Diemerzeedijk aan de oostkant van Amsterdam anderzijds.

Spekkie voor het gulzige bekkie van een blauwe reiger die benieuwd is wat er vandaag weer allemaal voor lekkers langs het ecolint voorbij komt zeilen.

Redding voor de ringslang

Die ecolinten schijnen de redding te zijn van de ringslang, die met uitsterven werd bedreigd in het Amsterdamse, maar dankzij de ecolinten een veel groter leefgebied kreeg. En wij wandelaars varen er ook wel bij. Want wat is het heerlijk struinen over dit smalle grassige paadje dat eindeloos op de horizon afkoerst. De brede vaart met hoge bomen rechts, slootoevers met welig tierend koolzaad en fluitenkruid links. Ongetwijfeld bespieden talloze ringslangen ons vanachter de overdaad aan dovenetel, daslook en kruipend zenegroen.

Heemparken: Jac. P. Thijssepark & De Braak

De tocht vervolgt door langgerekte plantsoenen en vaarten in Amstelveen. En dan komen we door twee schitterende Amstelveense heemparken: het Jac. P. Thijssepark en De Braak. Wat is een heempark? vragen wij ons al wandelend af. Het antwoord van Wikipedia spreekt niet direct tot de verbeelding: “Een heempark is een kunstmatig, veelal omheind landschapselement, bedoeld om het inheemse, wilde flora en fauna te laten zien.”

Groene oase

‘Boeie’, denk je misschien, terwijl je struikelt over het lidwoord ‘het’. Maar wij kunnen je vertellen: de heemparken zijn schitterend. Vooral nu in het voorjaar tref je hier een groene oase met vele soorten bloemen. Ook hier zijn de spiegelende vijvers omzoomd met bloeiende rododendrons. Dat we door het Jac. P. Thijssepark is overigens toepasselijk: Jac. P. heeft het begrip ‘heempark’ bedacht. Hij wilde een ‘educatief plantsoen dicht bij de mensen’. Dank Jac. P.!

Amsterdamse Bos

Dan lopen we het Amsterdamse Bos binnen, waar we de afgelopen coronamaanden al vaker hebben genoten van de stilte nu er bijna geen vliegverkeer is. Onder de bloeiende kastanjebomen rond een groot ovalen veld schuilen we voor een wolkbreuk die Buienradar heeft gemist. Een gezinnetje met kinderwagen trekt moedig over het veld, volledig natgeregend.

Bosbaan: uitgegraven met een schop

Op de tribune van de Bosbaan rusten we even uit. En we bedenken dat deze enorme roeibaan – 2200 meter lang, 118 meter breed, 3 meter diep – ruim 80 jaar geleden met schop en kruiwagen is uitgegraven door honderden werkloze Amsterdammers. De baan stond bekend als ‘het mooiste roeicomplex van Europa’. Maar hij kwam te laat voor de Olympische Spelen die in 1928 in Amsterdam werden gehouden: de Bosbaan ging pas open op 6 mei 1937.

Over Brug 507

Halverwege de Bosbaan slaan we af, en we komen bij de prachtige Bosbaansluis, die de Bosbaan met het Nieuwe Meer verbindt. De al even mooie houten ophaalbrug staat bekend onder de romantische naam ‘Brug 507’.

Olympisch Stadion

Dan volgen we de bielzen van de Museumspoorlijn richting het Olympisch Stadion. Na een halve eeuw Amsterdam is dit de eerste keer dat ik even aanschurk tegen dit iconische bouwwerk. Het stadion werd in de stijl van de Amsterdamse School gebouwd voor de Spelen van 1928.

Gered van de sloophamer

Eind jaren negentig van de vorige eeuw was het nog even spannend: er waren plannen om het stadion te slopen. Gelukkig werd een van de mooiste gebouwen van Amsterdam net op tijd van de sloophamer gered en kreeg het de status van Rijksmonument.

Schitterende tocht

Langs het groene Zuider Amstelkanaal en over fraaie bruggen lopen we de stad weer in. We doorkruisen het Beatrixpark, dat ons niet weet te bekoren. En dan zijn we alweer bij de herrie rond de Rai. Schitterende tocht, doen!