Lees de routebeschrijving

Meestal is het zaak een wandeling een beetje voor te bereiden. De beschrijving alvast te lezen, en op de kaart te kijken. Zo kun je je ook alvast verheugen op alle fraais waar de wandeling langsvoert. Dat was er dit keer bij ingeschoten. De routebeschrijving had ik in m’n kontzak gestoken met de gedachte: lees ‘m onderweg wel. Beetje jammer.

Wat kan me gebeuren?

Het toeval wil dat ik juist vandaag voor shorts heb gekozen: het is een snikhete dag. Anders trek ik altijd een lange broek aan, om teken en ander ongedierte buiten te houden. “Maar het is een wandeling in de stad”, moet ik gedacht hebben. “Wat kan me gebeuren?”

Hoge brandnetels

Wie de routebeschrijving wél leest, treft deze zin aan: “Vooral in vroege zomer lange broek aanbevolen in verband met hoge brandnetels.” De zin is incompleet maar niet voor misverstanden vatbaar. En oh boy, wat klopt hij! Ik zou zelfs willen toevoegen: bijzónder hoge brandnetels.

Fruittuin van West

Nietsvermoedend ga ik op pad, vanaf een zelfbedacht startpunt: de Fruittuin van West (punt 4 in de routebeschrijving). Bij dit jonge fruitteeltbedrijf is een populaire uitspanning waar je sapjes, (brandnetel)theetjes en taartjes kunt scoren. Allemaal biologisch verantwoord.

Romantische rafelrandjes

En gelijk is de ambiance heel aangenaam. Je wandelt hier dichtbij de stad, maar toch is het echt landelijk. De romantische rafelrandjes van Amsterdam. Met weidse uitzichten over boerenland doorsneden door rietgekraagde sloten gevuld met kikkers, watervogels, reigers.

Ssst: Fluisterbos

De Trage Tocht leidt het Fluisterbos in. Geen gekke naam, want hier is niets meer merkbaar van de stadse bombarie van Amsterdam. Louter stilte vind je hier, op de vrolijk zingende vogels en de zoemende insecten na dan.

Vier polders

De Tuinen van West is een groen gebied van 700 hectare, tussen de bebouwde kom van stadsdeel Nieuw-West en Halfweg. Vier polders schurken hier tegen elkaar aan: de Lutkemeerpolder, de Osdorperbinnenpolder Noord, de Osdorperbovenpolder en de Osdorperbinnenpolder Zuid.

Diepe achtertuin van de stad

Tot voor kort wist alleen een handjevol Amsterdammers deze diepe achtertuin van de stad te vinden. Het is ook nogal een eind fietsen. Vanaf mijn huis in de oostelijke binnenstad moest ik 14 kilometer wegtrappen.

Idyllische natuur & cultuur

Maar steeds meer mensen ontdekken dat in de Tuinen van West van alles te beleven is. De Tuinen bieden een bijzondere mix van idyllische natuur, stadslandbouw, kunst en cultuur, sport en recreatie, sprookjesachtige tuinparken en laagdrempelige horeca.

Wild dijkje met... brandnetels

Vanuit het fluisterstille bos koerst de route af op de drukke snelweg A5, waar je een stukje pal langs loopt. Gekke plek. Nog gekker wordt het verderop: de Trage Tocht klimt een wild begroeid dijkje langs een sloot op. En tatarataaa, daar zijn ze dan: de hoge brandnetels. Een bijna ondoordringbare jungle waar je alleen met een lange broek ongeschonden doorheen komt.

Vlammende benen

Letterlijk en figuurlijk beland ik in een netelige situatie. ‘Oe’ en ‘au’ roepend baan ik me een weg door het stekende groen. Met overdreven reuzenstappen tracht ik de brandnetels te ontwijken. Tevergeefs, m’n benen prikken en 100 meter verder spatten de vonken ervan af.

Lutkemeerpolder

Via onverharde paden voert de Trage Tocht vervolgens door een gebiedje met meertjes, hoog riet en sloten. Het kikkergekwaak is niet van de lucht. Even verder kijk je uit over uitgestrekt boerenland. De Lutkemeerpolder heet het hier, en er wordt ook flink geboerd.

Plannen voor bedrijventerrein

Maar hoe lang is het hier nog mooi? Als het aan de gemeente en de provincie ligt niet lang meer. Want er zijn plannen om hier een bedrijventerrein uit de grond te stampen. Polder verdwijnt, lelijke bedrijfspanden verschijnen.

Oprukkende verdozing

Om deze oprukkende verdozing een halt toe te roepen zijn verontruste Amsterdammers een petitie gestart die ik van harte ondersteun. Helaas kun je hem niet meer tekenen.

Bij Qunis: industrieel rijksmonument

Bozig loop ik verder. Maar het is hier zo mooi en rustig dat die kwaadheid snel verdwijnt. De Trage Tocht komt voorbij een serie spiegelgladde meertjes. En leidt je vervolgens pal langs de ringvaart van de Haarlemmermeerpolder. Let aan de overkant op het prachtige restaurant Bij Qunis, gevestigd in het oude stoomgemaal van Lijnden, dat nu industrieel rijksmonument is. Een van de gemalen die de Haarlemmermeer hebben drooggepompt.

Begraafplaats Westgaarde

Voorbij Nieuw-Sloten maak je een mooi ommetje over Begraafplaats Westgaarde. Via de achteruitgang bereik je de Lutkemeerweg, en je bent nu in het hart van een diepe polder. Even voorbij de bijzondere boerderij De Melkweg ga je een grasdijk op middenin het boerenland.

Hoge brandnetels revisited

Deze dijk markeert de rand van de ‘droogmakerij’, een eivormige poldertje dat in 1864 werd drooggemalen – twaalf jaar na de grote Haarlemmermeer. Maar potverdorie, dit is dezelfde dijk waar ik eerder door de brandnetels moest tijgeren. M’n kuiten branden er nog van. En ook op dit gedeelte van de dijk is het bal. ‘Oe’ en ‘au’ roepend worstel ik me een weg door de wrede beplanting.

Rode kuiten & stieren

Mijn vuurrode kuiten stevenen af op het laatste deel van deze mooie Trage Tocht. En daar zie ik tegenop. Want, zo lees ik via m’n mobiel bij de reacties van medewandelaars op Wandelzoekpagina: je trekt daar dwars door een weiland met stieren. En m’n kuiten lijken verdacht veel op de spreekwoordelijke rode lap...

Weiland afgesloten

Maar wees gerust: het weiland is afgesloten voor wandelaars. En om het weiland heen lopen, blijkt ook bijzonder simpel. Wat ik dus doe, vrolijk zwaaiend naar het groepje stieren.

Trouwens: ik was ook nog vergeten een geheugenkaartje in m’n Fujifilm-camera te stoppen. De foto’s zijn dus genomen met een iPhone ;)