Glibberen over de klinkers

Bitterkoud is het vandaag, met een hardnekkige mist. Nordic walkers glibberen over de smalle klinkerweg bij het pittoreske stationnetje van Overveen. Officieel begint de wandeling pas bij duiningang Koevlak, maar daar kun je alleen met de auto komen. Pak je de trein, dan voeg je (heen en terug) zo’n drie kilometer toe aan deze rondwandeling uit de Roots-gids ‘De 21 mooiste wandelingen door de Nationale Parken van Nederland’. Vandaag staat Nationaal Park Zuid-Kennemerland op het program.

Deze gids op Bol.com >>

Boerderij Koevlak

Bij ingang Koevlak – genoemd naar een boerderij uit 1795 – staat een handvol auto’s op deze winterse vrijdagochtend. Druk kan het hier op zonnige zondagen en in vakantietijd zijn. En als Max Verstappen door de bochten scheurt van het nabije Zandvoortse circuit, kun je je wandelheil beter elders zoeken. Maar tegenover die kleine minpunten bieden de Kennemerduinen een berg aan wandeltroeven.

Veel afwisseling

Zo vind je veel afwisseling in de brede duinenrij. Je wandelt door stille bossen, met veel naaldbomen maar ook eeuwenoude, kromgegroeide eiken en berken. Zandpaadjes laten je klimmen van duintop naar duintop. En al snel na Koevlak kom je langs het verstilde duinmeertje ‘t Wed.

IJsbad

Slapende zwanen trekken zich niets aan van de groepjes naaktzwemmers die vandaag hun ijsbad nemen volgens de Wim Hof-methode. Blijkbaar word je daar behalve gezond ook giechelig van, want lachsalvo’s ketsen over het vlakke water. Ik kruip nog eens lekker weg in m’n jas met verantwoord ganzendons, want de gevoelstemperatuur ligt op min vijf graden. Ieder z’n ding.

Zanderige paadjes

Zelf moet ik dan weer flink klimmen over zanderige paadjes, om hijgend het eerste uitzichtpunt te bereiken. Van hieruit heb je fraai zicht op het meer en een flink deel van de duinen. Heel in de verte pas zie je bebouwing: de flats van Zandvoort.

Uitzichtpunt Konijnenberg

Door de bossen daal je af over een zigzaggend pad bezaaid met dennenappels. Een langgerekt duindal brengt je naar het volgende uitzichtpunt: Konijnenberg dat een fraai 360-graden uitzicht biedt over het hele duingebied. In de verte stiefelen twee wandelaars als miniatuurpoppetjes over een schelpenpaadje.

IJspegels & Heilige Land

De eerste ijspegels van het jaar klampen zich vast aan kale takken. Bevroren besjes geven wat kleur aan een landschap dat zich vandaag vooral in grijstinten hult. De wandeling voert door duingebieden met mooie veldnamen: Heilige Land, Grote Markt en Halve Bosch. Je kronkelt mee met de smalle éénpersoonspaadjes. Tot je, na een flinke klim, het mooiste meer van vandaag in het vizier krijgt: het Vogelmeer.

Vogelparadijs

Een toepasselijke naam, want dit forse duinmeer is een eldorado voor vogels en vogelaars. Het oogt alsof het daar al ligt sinds de laatste ijstijd. Maar je wordt voor het lapje gehouden: ze hebben het in de jaren vijftig van de vorige eeuw gegraven, net als de andere duinmeertjes waar je onderweg langskomt.

IJsvogel en roerdomp

Op de zanderige oevers van het Vogelmeer broeden grauwe ganzen, kievieten, kleine plevieren en drie soorten futen. IJsvogel en roerdomp worden regelmatig gesignaleerd in het riet. Oeverzwaluwen vind je hier ook en een kolonie aalscholvers is heer en meester over het eilandje.

Uitzichtpunt Hazenberg

En weer ga je klimmen, naar uitzichtpunt Hazenberg dit keer. Je krijgt opnieuw uitzicht om van te watertanden, maar nu doemt de zee op aan de horizon, vandaag gehuld in nevelen. Plus strandtent Parnassia, waar je vervolgens, via een fraaie route, op afkoerst.

Pauze bij het haardvuur

Na al die stappen door mul zand smeken de benen om een pauze, en dat lukt hier uitstekend. In de winter stoken ze een haardvuurtje, waar je je koude tenen kunt opwarmen. Een choco met slagroom is een goed idee. Of misschien toch niet, want daarna lonkt de waterkou buiten niet echt meer, terwijl de route nog nog wel zeven kilometer telt.

Grauwe zee

Vooruit dan maar weer… De route gaat het strand op, waar het vandaag zeer rustig is. Wat hondenuitlaters, een koppel moedige surfers. Meeuwen scheren boven de grauwe, woelige zee. Een lekker uitwaaistukje dat veel te snel voorbij is.

Dronken Del

De klim brengt je over een hoge duinkam en nu betreed je nog stillere duingebieden, met weer die leuke veldnamen: Grote Olmen, Ogenkuil, De Grote Pan. En zelfs Dronken Del, waar zou die vandaan komen? Wees niet verbaasd als je hier een damhert, een ree of zelfs een vos op je pad treft, want die komen hier in groten getale voor.

Zonneharpen

De zon breekt intussen door en zet de nog mistige duinen in een bijzonder licht. Verderop schieten zonneharpen dwars door een eikenlaan – m’n camera lijkt verheugd te klikken. En na nog wat omzwervingen door bossen, langs de spiegelgladde Oosterplas en een verscholen paadje met mysterieuze, kromgegroeide bomen komt Koevlak alweer in zicht.