Hoofdstad van de ZeeVerse Vis

Vroeg in de ochtend arriveren Gerrit en ik in het haventje van Den Oever, helemaal in de kop van Wieringen. Een echte vissersplaats was het vroeger al. Ook nu zien we menig vissersboot in de haven en ver op zee, slepend met grote netten. Wie haring wil happen, of de – volgens een bordje – allerlekkerste kibbeling, komt hier goed aan z’n trekken. Den Oever profileert zich als ‘Hoofdstad van de ZeeVerse Vis’.

Café Tante Pietje

Lage stralen van de ochtendzon zetten het haventje in een gouden gloed. We kunnen er vrijwel ongestoord van genieten: je kunt hier een kanon afschieten zo rustig is het. Geen wonder dat we nergens terecht kunnen voor koffie. En al belooft café Tante Pietje “gezelligheid aan de haven”, vandaag toch even niet.

Vogelspotter

We wandelen verder, koffieloos en kleumend door de straffe wind die dag en nacht over het voormalige eiland scheert en die je waarschijnlijk altijd tegen hebt. Op jacht naar de beste plek om vogels te fotograferen gaan we te rade bij een eenzame vogelaar die op de dijk de wacht houdt met én een Swarovski verrekijker én een Swarovski telescoop. Iets bijzonders heeft hij vooralsnog niet gespot.

Waddenbelevingspunt

Wat verder klimmen we naar een ronde dubbeldeks vogelhut die op z’n hoge poot boven het water uittorent: het ‘Waddenbelevingspunt’. Vanwaar we fantastische vergezichten krijgen over de Waddenzee. Texel, Vlieland en Den Helder schemeren aan de horizon. Dichterbij krioelt het op de drooggevallen kwelders van de vogels, terwijl flinke zwermen af- en aanvliegen. De Oeverse Schor heet dit zilte natuurgebied van 18 hectare.

Bergeenden, wulpen en steenlopers

Zonder verrekijker ben je nergens op deze vogelwandeling, dus die halen we snel tevoorschijn. De vele bergeenden – zwartwit met bruine band en felrode snavel – en rotganzen brengen we direct op naam. En daar komen al snel een heel stel wulpen bij die zenuwachtig fluitend opvliegen als ze ons zien.

Turnstones

Talloze fraai getekende steenlopers zigzaggen tussen de andere vogels door. Daarbij driftig schelpen, steentjes en zeewier omkiepend om te kijken of er iets eetbaars onder zit. Daar danken ze hun Engelse naam ‘turnstone’ aan.

Speuren naar zeldzame exemplaren

Grote groepen kluten zitten in een merkwaardig gelid: ze vormen lange horizontale rijen op de kwelders. Ze zitten maar te zitten, zonder naar voedsel te zoeken. Moeten ze niet opvetten voor de lange winter die op komst is? Wat weten we toch weinig. We wandelen verder langs de dijk, en staan telkens stil, speurend met onze verrekijkers naar hopelijk zeldzame exemplaren. Die zien we niet, wel kanoeten, zilverplevieren, scholeksters en heel veel tureluurs.

Kop diep in de veren

“Grote pieper wordt al een aantal dagen achtereen gemeld op Waarneming.nl bij Stroe op Wieringen!”, appt Gerrit me enthousiast als ik dit verhaaltje zit te typen. “Er werden gisteren ook zwartbuikrotganzen gemeld in ons gebied. Ik denk dat wij die ook gezien hebben. En ook pijlstaarten. Dacht ik ook gezien te hebben op mijn foto's, maar ze hadden allemaal hun kop diep in de veren.”

Fijn Gerrit, maar mag ik nu dit verhaaltje verder afmaken?

E-bike vogelaar

Als we de Waddenzee de rug toekeren, komt een oude man op een e-bike met piepende remmen voor ons tot stilstand. Of we nog wat moois hebben gespot? Zelf komt hij hier dagelijks. Onlangs zag hij nog de zeldzame grote pieper en rosse franjepoot, al zijn z’n ogen niet best meer. Als quizvraag wil hij nog weten hoe oud we hem schatten. Gerrit en ik zeggen éénstemmig: “Nog geen 80!” Hij straalt: “Ik ben 84!” En hij snelt ervandoor, de dijk af, voortgestuwd door een flinke dot wind- en elektrische energie.

Oud kerkenpad

We wandelen over een oud kerkenpad naar het dorpje Oosterland, dat in tegenstelling tot Den Oever een kerk heeft. Verderop kijken we fraai uit over weilanden die naar beneden glooien richting Den Oever. Wieringen kent een merkwaardig hoogteverschil van zo’n 15 meter dat 120.000 jaar geleden is ontstaan door Noorse gletsjers.

Zeerover Grote Pier

Recenter, rond het jaar 1200, sloegen stormvloeden een flinke bres tussen Wieringen en de rest van Noord-Holland, en zo werd het een eiland. Een gewild eiland, want Friese roversbendes onder leiding van de beruchte zeerover Grote Pier, Watergeuzen en zelfs Deense Vikingen hebben het in de loop van de eeuwen belaagd. In later eeuwen voerden de eilanders vooral strijd met het water. Sinds 1924 is Wieringen weer verbonden met het vasteland.

Over een zompige dijk

Van het water hebben we weinig last op de asfaltpaden. Tot we een bijzonder zompige dijk oplopen langs een brede sloot, waar onze hoge Goretex wandelschoenen goed van pas komen. Een aardig traject, al wordt het nergens idyllisch mooi: vele windmolens en andere niet al te fraaie bebouwing vervuilen de horizon. Gerrit demonstreert trouwens hoe je het beste een hekje over klimt als je een zware camera met telelens bij je hebt.

IJsvogel onder de snelweg

Verderop kruisen we zelfs snelweg A7. En precies onder die snelweg zien we de felblauwe flits van de altijd mooie ijsvogel. Te snel voor onze klikkende camera’s helaas. Die even verder wel hele kolonies futen en smienten vastleggen, plus een stiekeme reiger in het riet.

Langs de Zuiderhaven

Langs de Zuiderhaven gaan onze stappen, en hier vinden we nog veel meer windmolens. Die weliswaar de horizon vervuilen, maar wel goed werk doen. We wandelen langs een oeverzwaluw-wand die hier is aangelegd, maar de bewoners zijn op trektocht. En dan komt de Hoofdstad van de ZeeVerse Vis weer in zicht.

Beste verrekijkers

Kortom: een leuke wandeling als je van vogelspotten houdt. Zonder verrekijker en/of camera met telelens is deze wandeling veel minder leuk. Op zoek naar een kijker? Ik heb de 10 beste voor je op een rij gezet.

Top 10 verrekijkers >>