Twee dagen vakantie

Twee dagen Texel voelt als een vakantie. Na de overtocht met de veerboot van maar 20 minuten gaapt er een kloof met je dagelijks leven. Krijsende zeemeeuwen verjagen sombere gedachten. En dan heb je vanaf ‘t Horntje nog een reis voor de boeg over het complete eiland, met auto of Texelhopper. Want deze Roots-wandeling start bij De Cocksdorp, het meest noordelijke dorpje.

Surfen in het Robbengat

‘s ochtends vroeg is het nog verlaten bij strandpaviljoen Kaap Noord, maar op het strand zijn de eerste gespierde surfers al bezig hun zeilen gereed te maken voor het avontuur. Hier in het Robbengat staat een levensgevaarlijke stroming. De surfers trekken zich daar natuurlijk niets van aan. Mooi om naar hun sprongen op de golven te kijken.

Naar de vuurtoren

Minder avontuurlijk, maar minstens even leuk is het om de noordpunt van Texel wandelend te verkennen. De route koerst richting de markante vuurtoren, helaas niet over een kronkelend duinpaadje maar over een weggetje. Je passeert een groot ven met vogelkijkhut en even later de vuurtoren, die een lik verf goed kan gebruiken. Zo hoog op het duin overzie je de hele breedte van het eiland, van Noordzee tot Waddenzee.

Zeldzame tapuit

Je wandelt rond de vuurtoren over het strand dat hier ongelofelijk breed is. Uitkijkend over het Eierlandse Gat en het Robbengat – twee zeegaten tussen Texel en Vlieland – speur ik tevergeefs naar zeehonden, die hier dikwijls gespot worden. De route klimt de duinenrij over en het zanderige duinpaadje koerst naar het zuiden door de Eierlandse duinen. Hier broedt de zeldzame tapuit die op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten staat. Als nest gebruiken ze leegstaande konijnenholen, slim bedacht.

Zeevlinders

De doffe toeter van de veerboot naar Vlieland klinkt als een zandpaadje me opnieuw de duinenrij overzet. Nu gaat de route kilometers over het brede strand. De stevige wind stuwt de golven fraai op, de zeemeeuwen krijsen boven m’n hoofd en vreemd genoeg zie ik veel vlinders aanvliegen vanaf zee. Wat hadden ze daar te zoeken? Groepjes drieteenstrandlopers zeilen voorbij, een aalscholver duikt op uit de zee met een forse vis in z’n snavel.

Lekkere scholletjes

Een man met een gelooide huid die net z’n twee hengels in positie heeft gebracht voor een dagje vissen, lacht me toe. Hij knikt naar de aalscholver en zegt met een onverwachts vet Amsterdams accent: “Die vuile rotzak was me net voor.” [klinkt als: die fuile rutsak washme net foor] Gisteren had hij twee scholletjes aan z’n haak. “‘s Avonds héérlijk gegeten man!” [klinkt als: soafus hèluk g-gète mèn]

Paal 28

Na een kilometer of drie wordt het drukker op het strand. En lonkt daar strandpaviljoen Paal 28 met een heerlijke bak koffie? Helaas niet: vrijdag gesloten. Gelukkig ligt vlak achter de duinenrij nóg een strandtent die wel open is. Ze hebben een aangenaam beschaduwd terras waar je in alle rust een boek kunt lezen.

Stilte in de duinen

Na de koffie neemt de route je mee de duinen in, verder naar het zuiden. Ik verbaas me over de stilte in dit gebied: in de verte zie ik twee andere wandelaars, maar voor de rest zijn de duinen helemaal van mij.

Roodpootvalken

Maar dan heb ik buiten de vogelaars gerekend. Verderop klit een groepje bij elkaar, druk fluisterend en voorzien van Swarovski-kijkers en grote camera’s met lange lenzen. Op m’n vraag wat hier te beleven valt, volgt een snel gemompeld antwoord. De ogen blijven vastgeplakt aan de kijkers die mikken op de wiebelige vlucht van twee vogels in de verte. Dat blijken roodpootvalken te zijn, zeldzamer en kleiner dan de torenvalk. Fraai gekleurde valkjes zie ik op de site van Vogelbescherming, want heel scherp krijg ik ze helaas niet in m’n lens.

Kijken tot de Waddenzee

Weidse slingers maakt het pad door lage duinen die ruig begroeid zijn met grassen in alle tinten groen en rood, nog wat bloeiende maar veel meer uitgebloeide bloemen. Je kunt hier ver kijken, helemaal tot de Waddenzee die schuilgaat achter een hoge dijk. Af en toe komen wat wandelaars me tegemoet, maar het blijft hier heerlijk rustig. Dan gaat het pad de duinenrij over en komt De Slufter in zicht.

Brede duinvallei

In deze brede duinvallei kan de Noordzee vrij in- en uitstromen. Dat is te danken aan een zeer zware storm in 1858 die de duinenrij openbrak. Bij vloed loopt een deel van De Slufter onder water en bij eb stroomt het water door de geulen weer terug naar zee. Bij extreem hoog water staat De Slufter helemaal blank. Vroeger zette Texel alles op alles om het gebied weer van de zee af te sluiten. Gelukkig heeft de natuur de strijd gewonnen, anders hadden we deze prachtige duinvallei niet gehad.

Driemaster

De wandeling scheert langs de rand van De Slufter richting het brede strand. Langs de zee wandel ik terug naar het noorden, uitkijkend over de woeste golven. Een driemaster in de verte leunt moeizaam tegen de harde wind.

Mindere kilometers

Bij strandpaviljoen Paal 28 gaat de route opnieuw de duinen in, maar nu over een pad dat weliswaar onverhard is maar wel langs een weggetje loopt. Later pak je een betonnen fietspad. Bij elkaar ruim twee minder prettige kilometers. Net als ik me afvraag of er geen leukere route mogelijk is, schiet de route een schelpenpaadje in.

Vlindervallei

Opnieuw wandel je hier door de Eierlandse duinen. De vuurtoren zie je in de verte weer opdoemen. Het pad slingert langs bloemrijke duinvalleien. Even verder wandel je zo’n vallei binnen over een minipaadje. Een heel mooi traject langs met riet dichtgegroeide meertjes waar kikkers kwaken en reigers opvliegen. Langs het pad barst het van de vlinders, libellen, hommels en bijen. Ze komen af op de watermunt die hier overdadig groeit. Als betoverd door de geuren laten ze me heel dichtbij komen met m’n camera.

Kletsnat langs een vogelmeer

Die betovering treft zelfs jullie verslaggever, want ongemerkt heeft een pak donkere wolken zich samengetrokken boven de duinen en even later begint het te gieten. Een bui die Buienradar compleet gemist heeft, drijft me haastig voort want regenkleding had ik thuisgelaten. De bui is voorbij als ik me door dicht (en kletsnat) struikgewas heen worstel langs een meertje vol vogels. Natter dan nat arriveer ik weer bij strandpaviljoen Kaap Noord, waar de zon doorbreekt en de surfdudes op het terras zijn neergestreken.

Let op: vogelbroedseizoen

Deze wandeling is niet mogelijk tussen 1 maart en 15 augustus. Dan is het wandelpad naar De Slufter gesloten vanwege het broedseizoen.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op vrijdag 6 september 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>