Goed wonen in het Gooi

Dat het in het Gooi goed wonen is, wordt al duidelijk bij de start. Je wandelt langs kolossale villa’s het dorp Laren uit. Verderop vertelt een oude akker, de Laarder Eng, dat Laren van oorsprong een boerendorp is. Nu is de Laarder Eng nog een van de weinige overgebleven akkers van het dorp.

Het ruisen van de zee

Het boerenlandgevoel mag maar kort duren: de snelweg doemt op. Hij is gelukkig weer snel uit het oog verdwenen. De oren hebben er meer moeite mee: de geluiden achtervolgen ons nog een flinke tijd. Met een beetje fantasie hoor je er een ruisende zee in.

Paarse gloed

Belangrijker is de vraag: hoe staat de heide er dit jaar (2022) bij? Vanwege de droogte en de berichten in de media waren onze verwachtingen laaggespannen. Gelukkig maar, want uitbundig bloeit de Zuiderheide die we nu betreden zeker niet. Een paarse gloed ligt er wel over.

Schilderachtige heidevelden

En de heidevelden zijn zeker schilderachtig. De licht glooiende heuvels – bespikkeld met vliegdennen, berken en eiken – reiken tot aan de donkergroene dennenbossen in de verte. Je kunt je goed voorstellen dat schilders als Jozef Israëls, Anton Mauve en Piet Mondriaan eind 19de eeuw naar Laren trokken om hier inspiratie op te doen. In hun kielzog gevolgd door bohemiens, wereldverbeteraars, filosofen en wetenschappers.

De Zeven Bergjes

Niet enkel de mooie plaatjes maken dit gebied zo bijzonder. Hier snuif je op vele plekken ook geschiedenis op. Je komt langs talloze grafheuvels, herkenbaar als lichte welvingen in het landschap. Op de Zuiderheide vind je er 10, vreemd genoeg De Zeven Bergjes geheten. En op de Westerheide zijn er zelfs 17. En daar is ook nog een urnenveld dat tot de grootste van Europa behoort. In het Goois Museum te Hilversum kun je allerlei vondsten bezichtigen.

Dood en leven

Het is een apart gevoel om te wandelen over grond waar 5000 jaar geleden mensen werden begraven. Boven het maaiveld is 5000 jaar later vooral veel leven te ontdekken, in de vorm van fietsers, wandelaars en hondenuitlaters. Heel logisch, het is zaterdag, de heidevelden zijn nu op hun mooist en tal van dorpen omringen het gebied.

Theehuis ‘t Bluk

Epische centrum van de drukte treffen we bij theehuis ‘t Bluk, waar je lekker buiten op het terras kunt zitten, uitkijkend over de heide. Maar alleen ben je beslist niet. Of zou het zo druk zijn omdat Barbara & Sebas hier vandaag hun bruiloft vieren? Een bijzonder stel, als je het mij vraagt. Kijk maar eens naar de gasten die ze hebben uitgenodigd.

Geratel van postkoetsen

We wandelen verder over de Zuiderheide. En hoe verder we komen, hoe stiller het wordt. We klimmen over een ‘levende’ zandverstuiving en betreden het bos over de Oude Postweg, die al in 1843 wordt vermeld. Hier klonk destijds het oorverdovende geratel van postkoetsen en vrachtkarren, voortgetrokken door paarden. Die Postweg wordt wel de voorloper van de A1 genoemd, omdat hij net als die snelweg helemaal naar de handelssteden in Duitsland liep.

Laarder Wasmeer

Op het kaartje heeft de route wat weg van de laars van Italië. In de hak van die laars zien we nog iets fraais tussen de bomen door schemeren: het Laarder Wasmeer. Het is een mengelmoesje van vennetjes en zandverstuivingen, hoewel alle watertjes dit jaar zijn opgedroogd. We wandelen een kilometertje langs het Wasmeer, en pauzeren op een hooggelegen bankje met zicht op dit mooie natuurgebied.

De Leeuwenkuil

Zo natuurlijk als het nu oogt, zo erbarmelijk was de situatie hier twintig jaar geleden. Hier werd namelijk tot halverwege de vorige eeuw afvalwater met zware metalen geloosd. Gelukkig is het gebied in 2003 gesaneerd, en nu groeien hier bijzondere planten als klokjesgentiaan en veenpluis. De naam Wasmeer is trouwens afkomstig van de schapen die ze hier vroeger wasten. Verderop kom je nog langs ‘De Leeuwenkuil’, die extra diep is doordat er veel zand is weggestoven.

Jip en Janneke

Je klimt nu over een vermoeiend zandpaadje. Op het hoogste punt krijg je 360-graden vergezichten over de Zuiderheide. Kleine paadjes door bossen – waar kinderen happy stones verstopt hebben – brengen je vervolgens naar de Westerheide. Tussendoor kom je nog langs de allereerste ANWB-paddenstoel uit 1919, helaas wel een moderne versie die een poetsbeurt verdient. En ook langs het Sint Janskerkhof, waar beroemdheden als schrijfster Carry van Bruggen en illustrator Fiep Westendorp (Jip en Janneke) hun laatste rustplaats vonden.

Omroeptoren in beeld

Die Westerheide is van hetzelfde mooie laken een pak: een glooiend heideveld afgewisseld met paadjes door bossen. Met het verschil dat nu een vriendelijk zonnetje doorbreekt en de paarse gloed intensiveert. In de verte zien we de bekende Omroeptoren van Hilversum 70 meter uit het landschap oprijzen. Een rustig paadje langs de oude Laarder Eng voert ons terug naar Laren.

Van kunstenaars naar nouveau riche

De laatste kilometers gaan door het oude gedeelte van Laren, over bochtige klinkerstraatjes langs villa’s met in opvallende vormen geschoren heggen. Laren is niet alleen het oudste dorp van het Gooi, maar ook een van de rijkste gemeenten van Nederland. Van het kunstenaarsdorp dat het ooit was, is het sinds de jaren tachtig vooral een forensendorp voor de nouveau riche geworden.

Singer Museum

Gelukkig heeft het dorp op kunstgebied nog steeds het één en ander te bieden, met bijvoorbeeld de jaarlijkse beurs Art Laren, waar 120 kunstenaars hun werk exposeren op de dorpsbrink. Belangrijkste troef is het bekende Singer Museum waar deze wandelroute langskomt. Zeker een aanrader voor een bezoek mocht je nog puf hebben.