Koningsdag 2024

De parkeerplaats aan de rand van de duinen bij Santpoort-Noord is nóg stiller dan anders. Het is Koningsdag 2024, de meeste mensen trekken eropuit in stad en dorp. Maar weinigen gaan de natuur in, merk ik: slechts een handjevol mensen tref ik vandaag op m’n pad.

Grillige eiken

Mijn paadje scheert eerst hoog langs de duinrand. In de diepte de paardenmaneges van Santpoort en het slingerende klinkerweggetje dat me naar de parkeerplaats bracht. Dan buigt het pad af naar het westen, de binnenduinbossen in, die hier vooral uit loofbomen bestaan, met hoge oude beuken en grillig gevormde eiken.

Slapende buizerd

Op de tak van een dode boom langs het pad draait opeens een buizerd z’n kop naar me toe. De slaap zit nog in z’n ogen en hij kijkt me verbaasd aan. Alsof hij wil zeggen: heb ik nou zelfs op Koningsdag geen rust? Z’n trage reactie biedt de gelegenheid om hem eens goed op de korrel te nemen met m’n nieuwe supertelelens, waarmee ik lekker scherpe shots neem (een 300mm-lens van Olympus, mocht je benieuwd zijn).

Grote grazers

Aan de rand van het bos komen een man en een vrouw me tegemoet. Ze blijven staan kijken naar een groepje grote grazers. Te dicht bij als je het mij vraagt: je kunt beter wat afstand houden, is het advies van Natuurmonumenten.

Ondergelopen paden

Het pad leidt naar een duintopje vanwaar je ver kunt kijken. En dan zie je hoe waterrijk dit gebied is. Maar het zijn geen meertjes: door de vele regen in de herfst van 2023 en de winter van 2024 is de waterstand in de duinen (en ook elders) zeer hoog. Hele duinvalleien zijn volgelopen met water. En nogal wat paden zijn veranderd in watervlaktes waar geen doorkomen aan is.

Jungle-pad

Langs het water neem ik een afslag richting het Vogelmeer. Rond een ondergelopen pad is met paaltjes een geitenpaadje aangegeven. Dat ga ik op, maar even verder wordt het pad onduidelijk en het struikgewas wel erg dicht. Van het ene moment op het andere verandert een relaxte duinwandeling in een spannende jungle-tocht, met prikkende struiken, een pad vol struikelwortels en duizenden muggen om het hoofd. Gelukkig schemert even verder het officiële pad tussen het groen.

Afgesloten pad

Meer plassen volgen, een prachtig gezicht met die Hollandse wolkenluchten erboven. En de watervogels varen er wel bij. Ik volg nu de Koningsweg, een breed onverharde grindpad dat naar twee duinmeren leidt. Langs één van die meren ligt een vogelhut, dus daar koers ik op af. Maar dan is er een versperring van Natuurmonumenten: verderop is het pad afgesloten, vertelt een bordje. Een heen-en-weertje naar de vogelhut is nog wel mogelijk.

Damherten en een nachtegaal

Op het stille pad schieten twee damherten weg en ik zie honderden wildsporen. Na een kilometer of twee kom ik in de buurt van de vogelkijkhut, maar ook van een ondergelopen gebied. Navigerend met m’n Garmin probeer ik de hut toch nog te bereiken, waarbij ik me een weg baan door duindoornstruiken en stekelige meidoornboompjes. Een serie bloederige striemen op m’n armen verder zie ik de hut op 50 meter afstand liggen. Onbereikbaar midden in diepe plassen. Ter compensatie zingt in een van de struiken een nachtegaal. Zeker een kwartier blijf ik staan om van de betoverende klanken te genieten.

Olmenpad

De terugtocht brengt me bij het Olmenpad, een van mijn lievelingspaadjes in deze duinen. Het kronkelt onverhard langs de kam van de duinen, en halverwege heb je een krakkemikkig bankje dat weids zicht biedt op zandverstuivingen en meertjes. Het mooiste uitzicht van vandaag.

Uitzichtpunt Starreberg

Door de vele ondergelopen duinvalleien ben ik nu gedwongen een verhard klinkerweggetje te nemen dat me net iets te lang rechtdoor gaat. Elk zijpad richting het Vogelmeer is afgesloten en mopperend geef ik het op. Een fraai zandpaadje neemt me weer mee terug het binnenduinbos in, langs duingebiedjes met veldnamen als Koekoeksbos en Dronkendel. Een forse klim brengt me bij uitzichtpunt Starreberg. Een jong stel zit hand in hand op het bankje van het uitzicht te genieten.

Paddenvisjes in de Oosterplas

De afdaling over zanderige paadjes voert naar de Oosterplas. Een glashelder meertje dat bij nadere inspectie vol kleine visjes blijkt te zitten, zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien. Volgens een ouder echtpaar zijn het paddenvisjes. Een pientere meerkoet lust er wel pap van. Een fraai paadje door de naaldbosrand leidt langs de oevers naar een strandje dat populair is bij zwemmers.

Omgevallen wilgen

Nu volgt een hele reeks verscholen paadjes door het bos, langs bloemrijke weitjes en half omgevallen wilgen in de vreemdste vormen. Een boswachtershuisje maakt wat jaloers. Een brutaal kijkende koolmees houdt me even op en even verder doet een grote bonte specht hetzelfde.

Luchtacrobaat

Op een open plek in het bos geeft een boompieper een masterclass luchtacrobatiek. Keer op keer vliegt hij omhoog vanaf een boomtop, om als een badmintonshuttle naar beneden te dwarrelen naar een volgende boomtop, onderweg het hoogste lied zingend. Over levenslust gesproken.

Landhuis Duin & Kruidberg

Even van het pad af ga ik kijken bij het fraai liggende landhuis Duin & Kruidberg. Ooit heb ik er op het terras thee gedronken en taartjes gegeten, maar het is nooit helemaal duidelijk of het open is voor wandelgasten of niet. Vandaag is het helaas gesloten, een wilde eend houdt de wacht. Een gans met jongen biedt troost. Het pad kronkelt verder door oude beukenbossen naar de parkeerplaats, waar nog maar één auto staat, de mijne. Heerlijke Koningsdag al met al.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op 27 april 2024. Wil je hem lopen met mijn GPS-track? Die vind je hieronder. Je kunt hem gebruiken met een GPS-tracker of met een app. Aanrader is de betaalde app Topo GPS of de gratis app Komoot.

Mijn GPS-track >>