Heerlijkheid van Wimmenum

De Duinen van Six vormen sowieso een bijzonder fraai duingebied. De Heerlijkheid van Wimmenum, zoals de officiële naam luidt, was tot 1992 het laatste particuliere duinbezit in Nederland. Sinds de tijd van Napoleon behoorde de Heerlijkheid toe aan de familie Six.

Rijk door lakens

Dat was in de 17e eeuw een van de belangrijkste regentenfamilies van Amsterdam. De adelijke familie was zeer vermogend geworden door de lakenhandel, leverde veel bestuurders van de stad en verzamelde een uitgebreide kunstcollectie. En ze bezat dus ook de duinen waar deze wandeling doorheen voert.

Schotse Hooglanders

Op deze doordeweekse dag ben ik de trotse duinbezitter, samen met spaarzame andere wandelaars, een handvol Shetland pony’s en flink wat loeiende Schotse Hooglanders. Al grazend houden ze de duinen open. Prachtige dieren, die Hooglanders, maar ik blijf op afstand want zij hebben vervaarlijke horens en ik niet.

Uitgestrekte bollenvelden

De eerste kilometers scheert het smalle slingerpaadje langs de binnenduinrand. Af en toe schemert de polder tussen de bomen door. De akkers liggen er nu in de winter kaal bij. Maar vanaf april wacht je een ware kleurexplosie van uitbundig bloeiende bollenvelden. In het voorjaar zie je uitgestrekte velden met narcissen, blauwe druifjes, hyacinten en tulpen. In de zomer is het de beurt om te shinen voor de lelies, orchideeën, gladiolen en zonnebloemen.

Drakentanden van de Atlantikwall

Verderop kom je langs restanten van de Atlantikwall, een verdedigingslinie die de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog hebben aangelegd. Die reikte van Noorwegen tot de Spaanse grens, 5000 kilometer lang. Je ziet een veld met ‘drakentanden’, bedoeld om pantservoertuigen tegen te houden.

Uitzichtspunt

De Op Pad-route kronkelt nu het open duingebied in, pal langs een uitzichtspunt dat je zeker even moet beklimmen. Doe je dat, dan zie je de zee deinen in de vage verte. En daarvoor de golvende Duinen van Six waar de route doorheen voert, bijna geheel over onverharde, soms vermoeiend mulle paden.

Particulier jachtterein

Tot 1992 was dit particulier jachtterrein van de familie Six. Daardoor zijn de Duinen van Six gevrijwaard gebleven van bebossing met naaldbomen, zoals in de omringende duingebieden. Ze hebben hun weidse, veelzijdige en ruige karakter weten te behouden.

Blonde duinen

De duinen bij Egmond verschillen van die ten noorden van Bergen aan Zee. Ze zijn ‘blonder’ doordat het zand meer kalk bevat. Daardoor verschilt ook de vegetatie, met veel blauwe zeedistel, duindoorn en dauwbraam. Bijzonder zijn ook de glasheldere duinpoelen waar je langskomt. Hier huizen de rugstreeppad en verschillende soorten salamanders. Nu zie ik alleen twee nuffige zwanen dobberen.

Schitterend duinpaadje

Dan volgt de route kilometerslang een smal zandig paadje tussen duinmeertjes en hoge duintoppen. Een van de mooiste duinpaadjes die ik ken, door een gebied met een ongeschonden duinmorfologie. Je ziet fraaie voorbeelden van loopduinen, grote platte bergen die door stuifzand zijn gevormd. En paraboolduinen: zandruggen in een halvemaanvorm die zijn gekneed door het samenspel van wind en vegetatie.

Breed strand

Het paadje mondt uit in een open zandvlakte en na een klim kijk je plots uit over het brede strand en de eindeloze zee. Je wandelt een paar fraaie kilometers langs het strand, begeleid door gekrijs van zeemeeuwen en koddige capriolen van strandlopertjes. Buiten coronatijden kun je ook neerstrijken op een zalig terras van een van strandtenten.

Koloniehuis voor bleekneusjes

Vlak voor Egmond aan Zee klim je de strandopgang op. Je wandelt pal langs het karakteristieke Koloniehuis. Dat is in het begin van de 20ste eeuw gebouwd voor de opvang van ‘bleekneusjes’. Deze verzwakte kinderen uit arme gezinnen konden hier aansterken onder een strak regime van rust, reinheid en regelmaat. Dikke pap, gekookte melk met vellen, stapels boterhammen en veel buitenspelen in de gezonde zeelucht.

Akkertjes & vakantiehuisjes

Van buitenspelen en zeelucht heb ik inmiddels ook rode koontjes gekregen. Het pad slingert ondertussen langs een verzameling rommelige akkertjes met vervallen tuinhuisjes. Hier verbouwen Egmondse dorpelingen van oudsher hun groenten. Verderop zigzag je terug naar het beginpunt door een gebied met vakantiehuisjes uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Schitterende tocht!