Binnenduinrand

Vanaf pannenkoekentent Johanna’s Hof – open voor koffie to go – wandel je zo de dichte bossen in. Dat je in het Noordhollands Duinreservaat loopt, heb je hier niet in de gaten, het zou elk willekeurig bos kunnen zijn. Kronkelende paadjes, eiken, beuken en veel naaldbomen vind je hier in de binnenduinrand.

Meertje van Vogelenzang

Verderop glinstert een spiegelglad meertje tussen de bomen, de eerste in een lange reeks die je vandaag op je pad vindt. Het Meertje van Vogelenzang heet het, genoemd naar de eerste rentmeester van dit gebied die het in de jaren dertig van de vorige eeuw liet graven. De eenden en ganzen, en zelfs een verdwaalde roerdomp, zijn hem dankbaar. En vooral de enorme zwerm aalscholvers die tegenwoordig heer en meester zijn over dit soort duinmeertjes.

Landgoed Bakkum & prinses Marie

De binnenduinen waar deze tocht doorheen voert, heette vroeger landgoed Bakkum. Een gebied van 1100 hectare dat de provincie in 1903 kocht van prinses Marie, kleindochter van Koning Willem I, om er een psychiatrisch ziekenhuis te stichten. Daarvoor was slechts 80 hectare nodig, de rest van het gebied groeide in een eeuw tijd uit tot het Noordhollands Duinreservaat zoals we dat nu kennen.

Rechte lanen & mislukte akkers

Je kunt nog steeds goed zien dat het een landgoed is geweest, met veel oude beuken, eiken en rechte lanen. De oudste grove dennen van de duinen vind je hier ook, ze dateren uit 1860. En de open vlakke velden die je hier en daar ziet, zijn voormalige akkers: mislukte pogingen dit gebied te ontginnen.

Fraaie duinvalleien

De route laat bossen en velden achter zich en voor het eerst merk je dat je in de duinen wandelt. Je klimt naar duintoppen, terwijl Schotse Hooglanders je in de gaten houden, en krijgt weidse uitzichten over fraaie duinvalleien. Slingerende paden verdwijnen in verre naaldbossen. Aan de horizon doemt de eindeloze zee op.

Wilde paarden in broedgebied

Parallel aan de kust wandel je buiten het broedseizoen door een intiem duingebied. Een brede vallei met veel meertjes. Wilde paarden staan loom te grazen terwijl jij over drassig gebied wandelt. Het mooiste paadje voert door een haag van duindoorns naar een duintop. In het broedseizoen kiest deze wandeling overigens een alternatieve route die om deze vogelrijke duinvallei heen loopt.

Uitwaaien: ‘a Dutch tradition’

Dan wordt het klimmen geblazen: ik overwin de laatste duinenrij, zet me schrap tegen de wind die me van het topje wil afblazen en laat me afrollen naar het brede strand en de woelige baren. Tijd om me over te geven aan “the Dutch tradition of uitwaaien”, aldus een recent artikel in de Washington Post. Die traditie houdt in: “outdoor physical activity in windy conditions”. Lukt prima vandaag.

Uitstekend voor je brein

Uitwaaien aan het strand schijnt ook enorm gezond te zijn, als we de Washington Post mogen geloven. “The openness of the beach is very healing.” En volgens een Amerikaanse collega van Erik Scherder is uitwaaien uitstekend voor je brein. Dat knoop ik in mijn koude oren terwijl ik voortploeg tegen de wind en een felle hagelbui m’n gezicht een helende scrubbehandeling geeft.

Paviljoen 't Zilverzand

Mooi is het zeker, donkere buien trekken in de verte over de schuimgekopte golven terwijl de hemel achter me alweer opentrekt in al z’n intense blauwheid. Ruim twee kilometer gaat de route over een van de stilste stranden in dit gebied. In de zomermaanden vind je direct als je het strand opgaat trouwens paviljoen 't Zilverzand, een fijne tent voor koffie, lekkers en uitzichten.

Wei van Brasser

Ik laat me de strandopgang opblazen en trek de duinen weer in. Eerst omhoog naar een mooi uitkijkpunt. Dan langs de contouren van de ‘Wei van Brasser’, een kletsnat gebied met twee meertjes. Hier vind je volgens de website van Vogelwerkgroep Midden-Kennemerland een indrukwekkende hoeveelheid vogelsoorten.

Bosruiter & grauwe franjepoot

Slobeend en tafeleend zwemmen hier volgens de werkgroep vleugel aan vleugel met kuifeend en brilduiker. Dodaars, tureluur, grutto, bosruiter en de zeldzame grauwe franjepoot moeten hier te vinden zijn. In de vogelkijkhut eet ik m’n verlate lunch, door m’n prijzige Swarovski turend of ik de beloofde vogelsoorten kan betrappen. Helaas zwemmen alleen een eenzame zwaan en een koppel meerkoeten door m’n dure beeld.

Over kronkelpaadjes door de vlakke binnenduinen koers ik weer aan op de Johanna’s Hoeve. Al dat uitwaaien maakt hongerig, maar een pannenkoek zit er nog niet in.

Drie tips

• Op zonnige weekenddagen is de zeer ruime parkeerplaats snel vol. Ga dan vroeg in de ochtend op pad om nog een plekje te bemachtigen.
• Je hebt een duinkaartje nodig, verkrijgbaar bij het restaurant of het naastgelegen bezoekerscentrum De Hoep. Ik kocht de mijne handig en snel op de website van beheerder PWN.
• Het vogelbroedgebied is gesloten van 1 maart tot en met 1 juli. Routebeschrijving en gps-track bieden voor die periode een kleine omleiding.