Twee rondjes

Deze wandeling voert langs zoveel highlights dat wij besluiten hem in tweeën te knippen. Dat kan ook makkelijk, want hij bestaat uit twee rondjes, die elkaar zoenen bij de Bosbaan. Die Bosbaan is overigens met schop en kruiwagen uitgegraven door werkloze Amsterdammers in de crisisjaren 30 van de vorige eeuw.

Heuvel met uitzicht

In de coronacrisis van deze eeuw starten wij met het bosrondje. In ‘normale’ tijden vergaat het horen (en zien) je vanwege het vele vliegverkeer dat pal over het bos dendert. Wat je de vraag doet stellen: wat is normaal? Maar hoe dan ook: nu is het heerlijk rustig. En via slingerpaadjes en beukenlanen bereiken we al snel de Heuvel. Die biedt vergezichten over ‘Bosplan’, zoals Amsterdammers het Bos ook wel noemen.

Boerderij Meerzicht

De Grote Speelweide snellen we voorbij: ons te druk. Maar verderop bij Pannenkoekenboerderij Meerzicht zijgen we noodgedwongen neer op het anderhalvemeterterras, op de vlucht voor een dreigende bui die Buienrader heeft gemist.

Lachen om een stortbui

Als we onder de parasol aan onze welverdiende koffie verkeerd nippen, temidden van jengelende kinderen, gaat het pas echt stortregenen. Zo hard, dat we onder die parasol zelfs onze paraplu moeten opsteken om droog te blijven. Waar we wel om kunnen lachen. Achteraf dan.

Nieuwe Meer & Polder Meerzicht

Dan volgt al snel het hoogtepunt van het bosrondje: Polder Meerzicht. Een klein paadje voert langs het Nieuwe Meer, met uitzichten over weids water. Even stappen we over modderige paadjes langs slootjes en bloemrijke velden, waar groepen koeien ons nieuwsgierig opnemen. Echt landelijk is het hier, het zou net zo goed het platteland van Drenthe of Groningen kunnen zijn.

Spoken op het meer

Polder Meerzicht is veel ouder dan het Amsterdamse Bos. Hij is ontstaan halverwege de negentiende eeuw toen de Haarlemmermeer werd drooggelegd. Toen dat Haarlemmermeer nog echt een meer was kon het er flink spoken. Bij een stevige zuidwester werd het water van de Nieuwe Meer hoog opgestuwd en liepen grote delen van het huidige Amsterdamse Bos onder water.

Ophaalbrug & monumentale sluis

Verderop wandel je vlak langs de Bosbaan: een idyllisch traject met een fotogenieke ophaalbrug bij een monumentale sluis, en een haventje ingebed in een overdaad aan riet en waterplanten. Een reiger houdt ons met een schuin oog in de gaten. Opdat we niet een smakelijke kikker voor z’n hongerige snavel wegkapen.

Deel 2: stads rondje

Precies een week later starten we het stadse rondje vlakbij het Vondelpark. Het park ga je niet in, maar wel de chique buurt eromheen, die luistert naar de naam Willemspark. Jaloers aangelegd moet je niet wezen, want de ene stadsvilla is nog mooier dan de andere.

Stinkende stad

Deze buurt is vanaf 1902 uit de grond gestampt als ‘villapark’, na aanleg van het Vondelpark in 1865, en vernoemd naar Koning Willem III. Doel: voorkomen dat nog meer rijke Amsterdammers naar de omgeving van Haarlem of het Gooi vertrokken, de stinkende en overbevolkte stad uit. Vandaar al die reusachtige villa’s.

Monument Indië-Nederland

Het zou een deftige woonbuurt moeten worden met statige huizen en brede straten. En dat is zeker gelukt: je kijkt je ogen uit. En dat geldt ook voor het vervolgtraject. We komen langs het opvallende monument Indië-Nederland op het Olympiaplein, dat omstreden is vanwege het bedenkelijke koloniale verleden van Nederland. Onlangs werd het om die reden nog beklad.

Berlage’s Plan Zuid

We wandelen hier door een wijk die begin twintigste eeuw is ontworpen door stedebouwkundige Berlage: Plan Zuid. Aanvankelijk kwam Berlage met een ambitieus plan van kronkelende straten, dat nauw aansloot bij de bestaande stad. Maar dat bleek te duur en inefficiënt. Berlage moest terug naar de tekentafel en zo ontstond het huidige Amsterdam-Zuid. Overigens: lang niet alles wat Berlage had bedacht is ook uitgevoerd.

Minervalaan: Kaukasische vleugelnoten

De wandeling voert ons over de Minervalaan. Dit is een van de weinige ‘avenues’ in Amsterdam, een brede hoofdstraat die rijkelijk met bomen is beplant. Die bomen vormen hier een echte blikvanger: een dubbele rij enorme Kaukasische vleugelnoten in het midden van de straat.

Goudkust van Amsterdam

Bijzonder zijn ook de vrijstaande villa’s aan weerszijden, gebouwd in de jaren twintig in de stijl van de Amsterdamse School. Dit gedeelte van de stad noemen ze ook wel ‘de Goudkust van Amsterdam’. Anderen typeren hem gekscherend als ‘een chique achterafstraat’.

Peperdure advocatenkantoren

Station Zuid komt in zicht. De buurt eromheen heet ook wel de Zuidas, beroemd om z’n peperdure advocatenkantoren. Grote spelers als De Brauw Blackstone Westbroek, NautaDutihl en Houthoff Buruma zijn er neergestreken. De kantoorgebouwen vormen een staalkaart van moderne architectuur, met enorme glaswanden in allerlei vormen en kleuren. We werpen ons hoofd in de nek, waarbij onze mond openvalt van verbazing, en soms verrukking.

Campus & Hortus

Via de campus van de Vrije Universiteit en de – helaas vandaag gesloten – Hortus scheren we langs het Amsterdamse Bos, waar we aanhaken op een oud, roestig spoorlijntje. Dat brengt ons bij de sluis aan de Schinkel, waar net een hele serie plezierboten wordt geschut met een t.

Heerlijke tocht

Die Schinkel – een brede vaart – vormde tot 1896 de gemeentegrens met Sloten. Een mooi traject pal langs het Schinkelse water voert ons stap voor stap terug naar het Vondelpark. Heerlijke tocht al met al.