Azuurblauwe luchten

Kies voor beide OV-stappers op Texel mooie dagen uit, dan komt het eiland het beste tot z’n recht. Vandaag word ik getrakteerd op azuurblauwe luchten boven zonovergoten duinen en stranden. Kijk, dat noem ik nou boffen.

Tweedaagse OV-stapper

Dit is de beschrijving van dag 2 van de tweedaagse OV-stapper Texel. Dag 1 heb ik ook beschreven:

OV-stapper Texel dag 1 >>

De Koog: levendig dorp

Startpunt van de wandeling is het bijzonder levendige dorp De Koog, dat in de zomer platgelopen wordt door toeristen. De Dorpsstraat is een aaneenschakeling van souvenirwinkels en horecatentjes. Je moet ervan houden...

Noordpunt van Texel

Moeilijk te geloven: tot de 16de eeuw was De Koog het meest noordelijke puntje van Texel. Dus het hele gebied dat je vandaag gaat verkennen, lag toen nog in zee. In het noorden lag tussen Vlieland en Texel wel het eilandje Eierlandse Duinen, dat in 1630 via een stuifdijk bij Texel werd gevoegd.

Uitzicht op de Bertusnol

Eerst wandel je een stuk door beboste duinen richting strand. Vlak voor dat superzalige strand neem je een pad door de duinen. Let op: er zit een lekker strandpaviljoen even van de route af. Een kilometertje gaans kom je langs een lange houten trap die steil tegen een duin ligt. Loop die beslist op: hij leidt naar de hoogste duintop van Texel, de Bertusnol. Fantastisch uitzicht over het complete eiland is je beloning.

Lepelaarskolonie van De Muy

De Bertusnol of Nol van Bertus is vernoemd naar een van de eerste vogelwachters van Staatsbosbeheer. Vanaf dit hoge duin kon hij goed zien of niet een of andere onverlaat stiekem de lepelaarskolonie in natuurreservaat De Muy verstoorde.

Natuurreservaat De Slufter

Nu we het daar toch over hebben: voorbij de Bertusnol begint het hoogtepunt van dag 2 van deze NS-wandeling. Dwars door De Muy wandel je naar natuurreservaat De Slufter, een brede duinvallei, waar de Noordzee in- en uit kan stromen. Dat is te danken aan een zeer zware storm in 1858 die de duinenrij openbrak.

Prachtige duinvallei

Bij vloed loopt een deel van De Slufter onder water en bij eb stroomt het water door de geulen weer terug naar zee. Bij extreem hoog water staat De Slufter helemaal blank. Vroeger zette Texel alles op alles om het gebied weer van de zee af te sluiten. Gelukkig heeft de natuur de strijd gewonnen, anders hadden we deze prachtige duinvallei niet gehad.

Populair gebied

Op deze schitterende zomerdag houdt het water zich koest. Ik struin door onafzienbare zandvlaktes, doorsneden door kreken en geulen. Dat struinen doe ik hier bepaald niet in m’n eentje: het is een populair gebied.

Paarse lamsoor & rode zeekraal

Doordat er steeds zout water in- en uitstroomt, is slibvorming en verzilting ontstaan in De Slufter. De zoutminnende begroeiing kleurt in juni paars vanwege de lamsoor en in oktober rood door de zeekraal. Verderop tussen twee duinruggen ligt een zoete natte vallei boordevol orchideeën.

Eidereend & lepelaar

In De Slufter broeden en foerageren veel vogelsoorten, zoals eidereenden, lepelaars en steltlopers. Ook leuk: in het natuurreservaat spoelen veel fossiele schelpen aan die afkomstig zijn uit het Eemien, de warme periode vóór de laatste ijstijd.

Boswachter spreekt me aan

Via een mul zandpad tegen de duinenrij loop ik kilometers lang langs het bijzondere natuurgebied. In de verte zie ik groepen vogels rondscharrelen. Via een trap klim ik de duinen op en opeens spreekt de boswachter me aan. Of ik zin heb om door zijn telescoop de vogels te bespieden. En óf ik daar zin in heb! Nou! Dacht het wel! Dus!

Swarovski-telescoop

Op een prachtig uitzichtpunt op de duintop staat zich een groepje te verdringen voor een peperdure Swarovski-telescoop die de groep vogels een paar honderd meter verder 80 maal dichterbij brengt. Als ik eindelijk aan de beurt ben, schrik ik even: mantelmeeuwen, scholeksters en sternen lijken ín de telescoop te zitten, zo dichtbij zijn ze. Loeischerp zie ik een lepelaar een garnaal verschalken. Geweldig! (behalve voor die garnaal).

Druk fietspad

Het vervolg is wat minder: via een druk fietspad aan de andere kant van de duinenrij loop ik verder. Dat is oppassen geblazen, vooral met wielrenners die meer oog hebben voor hun snelheidsmeter dan voor een slome wandelaar.

Immense zandvlakte

Even verder duik ik godzijdank een slingerend zandpad in. Door de prachtige Eierlandse Duinen, de oudste duinen van het eiland, slinger ik naar het strand. En dat strand is in één woord fenomenaal. Steeds breder wordt het, om ter hoogte van de vuurtoren te eindigen in een immense zandvlakte. Pleinvrees moet je niet hebben.

Kerktorentje van De Cocksdorp

Bij die markante rode vuurtoren zou je de Texelhopper kunnen charteren (de bus naar de boot). Maar dat zou ik niet doen, want dan mis je het laatste prachtige stuk. Door bloemrijke en ruige duinen loop je naar de waddenkust. En over een lange grasdijk zo recht als een liniaal wandel je naar het pittoreske kerktorentje van De Cocksdorp terwijl schaapjes op de dijk slaperig naar je knipogen. Ook dag 2 van deze NS-wandeling is super!