Deze OV-stapper (=oude NS-wandeling) is een van de mooiste duin- en strandwandelingen van Nederland. Nergens anders vind je deze unieke combinatie: afwisselende duinen, glooiende heide, bossen, eindeloze zandstranden en lekkere terrasjes. Overgoten met een zalig eilandgevoel. Frankwandelt-rating: AAA+!
Let even op: het hele openbaar vervoer-systeem op Texel is recent op de schop gegaan. De buschauffeurs van de ‘Texelhoppers’ raken flink in de stress van alle vragen die ze erover krijgen van passagiers. En het is inderdaad afgrijselijk ingewikkeld geworden. Maar laat je niet afschrikken: het staat redelijk beschreven in de routebeschrijving.
Dit is de beschrijving van dag 1 van de tweedaagse OV-stapper Texel. Dag 2 heb ik ook beschreven:
Zo’n boottochtje van Den Helder naar Texel, al duurt het maar 20 minuutjes, is een prachtige start van deze superwandeling. Van de opgetogen sfeer aan boord van de veerboot krijg ik echt een vakantiegevoel (zo’n kriebel ter hoogte van m’n zonnevlecht). Meeuwen cirkelen krijsend om onze hoofden op pak-afstand, iedereen heeft z’n camera in de aanslag.
Je stapt de veerpont af en binnen een paar honderd meter wordt de wandeling al mooi: via slingerpaadjes loop je over de dijk met uitzicht op de Mokbaai. Die dankt haar naam aan een diepe geul midden in die baai: de Mok. De geul staat in directe verbinding met het Marsdiep, een zeestraat tussen Den Helder en Texel die Noordzee en Waddenzee verbindt. In de verte zie je het prachtige ranke kerktorentje van het pittoreske dorpje Den Hoorn.
De Mokbaai is uniek vanwege haar kwelders: stukken land die direct aan zee grenzen. Bij vloed worden ze overspoeld met zeewater. Doordat er alleen zoutminnende planten groeien, is hier een zeldzaam natuurgebied ontstaan. Bij eb scharrelen duizenden vogels rond: steltlopers, tureluurs, lepelaars, zilvermeeuwen, aalscholvers en grauwe ganzen. In één woord schitterend.
Texel is het grootste Nederlandse waddeneiland, 20 kilometer lang, 8 kilometer breed. In 1415 heeft Texel stadsrechten gekregen, het eiland telt bijna 14.000 inwoners. Al tijdens het Mesolithicum (8000-4500 v. Chr.) leefden er mensen op het eiland. Overigens: je mag zowel Tessel als Teksel zeggen, al vind ik dat laatste altijd heel stom klinken.
Na een kilometer of 5 openen de duinen zich voor een (bij eb) bijzonder breed strand. Hoe vaak ik er ook geweest ben, elke keer sta ik weer versteld van de enorme breedte en uitgestrektheid van waddenstranden. Nu, op een snikhete zondag middenin de zomer, is het strand bijna verlaten. Kilometerslang loop ik vrijwel in m’n uppie over zinderende zandvlakte. Super!
Verderop, bij strandpaviljoen Paal 9, wordt het drukker. Schrik niet van onbedekte billen/borsten/geslachtsdelen: je wandelt over een naaktstrand. De kroketten bij Paal 9 smaken er niet minder om.
En weer gaat het de duinen in, met een afwisseling van zacht glooiende open vlaktes en dichte bossen. Die bossen luisteren naar de mysterieuze naam ‘Het Geheim’, wat zeker bijdraagt aan het wandelgenot, ook al heb ik geen flauw idee wat er nou zo geheim is.
Met elke stap wordt het landschap mooier. Opeens wandel ik over uitgestrekte heidevelden die nu (3 augustus 2015) al een beetje bloeien. Ik wist niet dat Texel ook rijk was aan heide, maar het ene na het andere heideveld ligt aan m’n wandelschoenen. Jammer dat ze nog niet vol in bloei staan. En zo valt er altijd nog wel wat te wensen.
Verderop duik ik het bos weer in, wat voor verkoeling zorgt op deze snoeihete dag. Dan loop ik opeens door – ik had het nog nooit eerder gezien – een bos bezaaid met bloeiende kamperfoelie zo ver m’n oog reikt. Prachtig gezicht.
Verderop, in de Bleekersvallei, kom je opnieuw door heidevelden. Hoe de vallei aan die naam komt? Vrouwen deden hier vroeger de was in het glasheldere water van de duinbeekjes. Ze legden het textiel in de vallei te drogen en te bleken in de zon: de Bleekersvallei.
Alsof de routemaker er zelf geen genoeg van kon krijgen, volgt nog een heerlijke strandwandeling, die eindigt bij een strandpaviljoen waar ze ambachtelijk ijs verkopen. Dat had ik aan het eind van deze lange wandeling wel verdiend, vond ik zelf. Supertocht al met al, zeker voor herhaling vatbaar in de heideperiode (half augustus – begin september).
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.