Buitenwijken van Hoogkarspel

De eerste kilometers moet je even je verstand op nul en je blik op oneindig zetten: je loopt door de weinig charmante buitenwijken van Hoogkarspel, een groeikern uit de jaren 70, en langs een verkeersweg. Daarna duik je graspaden in.

Waterdichte schoenen

De graspaden waren, by the way, bikkelhard van de vorst. Maar anders was het een drassige bedoening geweest. Trek daarom waterdichte schoenen aan.

Akkers & piepjong bos

Die graspaden, daar komt bijna geen einde aan. En dat is best aangenaam wandelen, ook al is de horizon vervuild met kassen, windmolens en schuren. De wandeling voert door natuurgebied De Weelen. Akkers, piepjong bos, vergezichten. En wielen.

De Weelen

Wielen? Jazeker. Wielen (of weelen) zijn plassen die ontstonden na een dijkdoorbraak. Lutjebroekerweel is zo’n plas waar je langskomt, ontstaan in een ver verleden. Vanwege al die wielen/weelen heet dit natuurgebied ook De Weelen. Logisch toch?

Boeren & tuinders

In De Weelen kun je nog ervaren hoe het karakteristieke oude vaarland van West-Friesland er vroeger uitzag. Het jonge bos dat je ziet, was er toen natuurlijk nog niet. De meeste percelen waren alleen per schuit bereikbaar. Het was het werkgebied van boeren en tuinders. De mini-perceeltjes lagen vaak op grote afstand van bedrijfsgebouwen en veiling.

Agrarisch gebied

Vanaf eind jaren zestig is dit landschap compleet op de schop gegaan. Sloten werden gedempt, wegen aangelegd en nieuwe bedrijfsgebouwen gebouwd. De weidse vaarpolder verdween, een strak ingericht gebied met akkers en kassen kwam ervoor in de plaats. Alleen natuurgebied De Weelen bleef zoals het oorspronkelijk was. Gelukkig maar.

Streekbos

Na De Weelen wandel je door het Streekbos. Stel je van dat bos niet al te veel van voor, het is meer een hondenuitlaatplaats waar ook nog wat bomen staan. En even verder is een recreatieplas waar ik, geheel tegen mijn natuur in, verliefd werd op een hond, een woest badderende Golden Retriever.

Volkssterrenwacht Orion

Dit is een prima plaats om even pas op de plaats te maken, want er zit een uitstekend, beetje hip café-restaurant: IJgenwijs. Daarboven zit een sterrenwacht met observatorium, expositieruimte én een planetarium. Je schijnt er – zelfs bij slecht weer – de sterrenhemel te kunnen bewonderen. Hoe ze dat doen blijft voor mij in nevelen gehuld: het planetarium was gesloten. Orion is alleen op zondagmiddag open van 13 tot 17 uur. www.volkssterrenwachtorion.nl

Blotevoetenpad

Zelf word ik er niet warm of koud van, maar mocht het jouw ding zijn: even verderop zit nog een bijna 3 kilometer lang blotevoetenpad. Dat schijnt heel gezond te zijn, zeggen ze. Door op blote voeten te lopen krijg je meer innerlijke rust, en je blote voeten krijgen een natuurlijke voetenmassage. Voor meer info en openingstijden zie www.gouwevoeten.nl.

Enkhuizen

Enkhuizen val je zeker niet op de meest charmante plek binnen. Maar als je er eenmaal bent, is het keihard genieten. Wat een heerlijk stadje is het! Ik moest er op de race-stand doorheen om mijn trein te halen, maar ik kom zeker nog een keer terug.

Langs het weidse IJsselmeer

Leuk zijn de oude grachtjes waar je overheen komt, de haven boordevol prachtige boten en vissersschepen, de mooie oude kerk. En het is geweldig wandelen over de prachtige promenade langs het weidse IJsselmeer. Enkhuizen heeft de sfeer die je ook op de Waddeneilanden treft.

VOC-pakhuizen

Zo’n 200 jaar geleden was dat heel anders. Toen de Engelse reiziger Johnson in 1816 Enkhuizen binnenreed, vergeleek hij de stad met een afgeleefde grijsaard. Huizen waren vervallen of gesloopt. In de VOC-pakhuizen lagen geen kostbare specerijen maar Hollandse kazen. En de ooit zo belangrijke haringvisserij liep op z’n laatste benen. Maar nu is Enkhuizen een levendig stadje. De bewoners spreken nog Enkhuizens, een West-Fries dialect. Als er één reden is om deze wandeling te doen, dan is het wel: Enkhuizen zien.