Fotogedichten

Loop vlak na Schoorl even binnen bij het bezoekerscentrum voor de leuke expositie met mooie foto’s van de omgeving en bijbehorende gedichten. Een combinatie die, in de woorden van de kunstenaars, “werkt als een glas wijn bij een gerecht”.

Klimduin Blues

Mag ik jullie even lastigvallen met een persoonlijke herinnering? Nee? Echt niet? Dan doe ik het lekker toch:

Naar beneden hollen

Toen Frankwandelt nog een Frankjewandelt was, vijf jaartjes oud en evenveel turfjes hoog, was hij met zijn moeder, oudere broer en zus op vakantie in Schoorl. Natuurlijk gingen ze naar het toen al wereldberoemde klimduin: een hoog en steil zandduin aan de voet van Schoorl. De grootste lol voor kinderen was toen, en is ook nu nog: puffend en zwetend naar de top klimmen en dan als een idioot naar beneden hollen, gekatapulteerd door de zwaartekracht.

Hakken tegen hoofd

Toen ik het klimduin zag, borrelde opeens die herinnering weer op: broer, zus en ik, naar boven sjouwend. Broer en zus gingen natuurlijk veel sneller. Dus toen ik halverwege was, kwamen zij alweer met een enorme rotgang naar beneden zetten. Het kan niet waar wezen, maar in mijn herinnering raakten hun hakken hun achterhoofd, zulke grote passen maakten ze.

Zelfstandige beentjes

Even later ging ik dan ook naar beneden. Ik deed enorm mijn best om ook zulke megapassen te maken als grote Broe en Zu. Maar al snel verloor ik elke controle over mijn lichaam en gingen mijn kleine beentjes een geheel eigen leven leiden. Ik struikelde over die loslopende pootjes en hapte jankend zand. Zielig....

Jeugdtrauma

Wat een sensatie om aan de finish van deze Groene Wissel weer op de top van datzelfde klimduin te staan en langzaam af te zakken tot zeeniveau. Ik had geen behoefte om mijn jeugdtrauma te helen door als middelbare (dolle)man naar beneden te hollen. Dat zou pas echt zielig geweest zijn!

Klimduin 2

Het bestijgen van het klimduin, 51 meter hoog, en het weer naar beneden hollen wordt al heel wat jaren gebezigd. Een eeuwenoude traditie in Schoorl is op Tweede Pinksterdag de Meidenmarkt, een dorpsfeest op het Klimduin. In 1573 werd die Meidenmarkt voor het eerst genoemd.

Boertjes, spinsters & snollen

Ene Janus van Schagen verhaalde toen van “boertjes, spinsters en snollen die van het hooge duyn afrollen”. Sindsdien verzamelen zich vele jongeren in de huwbare leeftijd op en rond deze plek in de hoop daar een relatie aan over te houden. Het is geen uitzondering dat een ontmoeting op de Meidenmarkt tot een huwelijk leidt.
Hmmm, misschien moet deze oudere jongere met Pinkster daar maar eens zijn licht opsteken...

Bergen en polder

Breedste duinen

De Schoorlse duinen zijn ook de breedste duinen van Nederland (op sommige plekken wel vijf kilometer breed). En de mooiste, vind ik. Misschien omdat ze verder van de Randstad liggen, is het er rustiger dan bijvoorbeeld in de Kennemerduinen, met soms wel erg aanwezig vliegverkeer en racelawaai van het circuit op Zandvoort.

Duinbranden

Helaas loopt er ook een pyromaan rond, die tussen 2009 en 2011 flink heeft huisgehouden. Vele honderden hectaren aan natuurgebied gingen in vlammen op. Tijdens de wandeling zie je daar nog tekenen van in het landschap. Drie mannen zijn in mei 2011 opgepakt, maar het is nooit bewezen dat zij die grote branden hebben gesticht.

Foeragerende weidevogels

De polder waar je in het tussenstuk doorheen wandelt is niet de mooiste van Nederland. Maar het contrast met de dichtbegroeide hoge duinen is wel superleuk. Er zitten wat doorbijtstukjes in, vlak langs de drukke provinciale weg. Sluit je oren af voor de herrie en geniet van de dromerige schaapjes en de foeragerende weidevogels die je op je pad treft.

Lentelammetjes

De wandeling voert door de Grootdammerpolder en de Aagtdorperpolder. Lijnrechte paden langs lijnrechte sloten, land zo plat als een dubbeltje. Richting zee zie je de hoge duinen waar je net hebt gelopen. Over lekkere landweggetjes en een mooie grasdijk (af en toe een lastige overstap over een sloot) doorkruis je de polders, met wat akkerbouw en veeteelt. Twee lammetjes stonden een beetje te kijken van: hé hallo zeg, wordt het nog wat met die lente of hoe zit dat?

Schoorl & Groet

De dorpjes waar je doorheen komt, Schoorl en Groet, dragen flink bij aan het wandelgenot. Alleen die namen al roepen bij mij een verlangen wakker naar vroeger. Duinen, zee, strand, Schoorl, Groet, lekker, zomerzon, spelen in het zand met m’n emmertje en schepje, knuistjes rond een ranja met een rietje. Afijn, Frankwandelt was weer even kind.

Schoorl = instant vakantie

Door Schoorl lopen geeft een instant vakantiegevoel. Dat komt natuurlijk door de vele toeristen, de ruime terrassen en het klimduin. Maar Schoorl biedt zeker meer dan een doorsnee toeristenoord. Het dorp stamt al uit de tiende eeuw, toen het bekend was als Scoronio. Die naam heeft connecties met het Engelse shore (kust). Let in Schoorl even op de prachtige hervormde kerk uit de 17e eeuw met daarnaast het snoeperige raadhuisje uit 1601. En o ja: de beroemde schilder Jan van Scorel is er (in 1495) geboren.

Kerkje van Groet

Het dorpje Groet is kleiner en heeft iets verstilds. Het eerste wat je opvalt als je naar het dorp wandelt, is het kerkje dat idyllisch boven het bos in de diepte uitsteekt. Het witte kerkje uit de 18e eeuw is een geliefde locatie voor trouwfoto’s, wat alvast handig is om te weten, mocht ik op de Meidenmarkt aan de huwelijkshaak geslagen worden. In Groet bevindt zich ook het kleinste raadhuis van Nederland, uit de 17e eeuw. Bekendste Groetenaar is de Olympisch atlete Lornah Kiplagat, de trots van het dorp.

Groetjes

De naam Groet kwam al in de 12e eeuw voor als Grothen. Die naam heeft niets met groeten te maken, maar verwijst naar een gebied dat is aangeslibd en daarna begroeid is geraakt.

Toch allemaal de Lieve Groetjes van Frankwandelt!

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we gedaan op 7 april 2013. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>