Prachtige Groene Wissel vanuit de Texelse badplaats De Koog. Je wandelt door bossen, over de blanke top der duinen en het heerlijke strand. En opeens sta je oog in oog met De Slufter, een brede duinvallei waar het zeewater vrij in- en uitstroomt.
Natuurlijk ga je naar Texel voor zee en strand. Deze Wissel komt er twee keer langs, dus twee keer gelegenheid om een duik te nemen. Heerlijk!
Ahhhh, wat is Texel toch een heerlijk en veelzijdig eiland. Je kunt er zoveel kanten op: strand, zee, duinen, bos, polder met schaapjes en bollenvelden, gezellige dorpjes en natuurlijk het wad. En maar een dik kwartiertje varen vanaf Den Helder. Ik kom er regelmatig om te skaten, te cocoonen in een huisje, of, zoals nu, te wandelen.
Texel is het grootste Nederlandse Waddeneiland, 20 kilometer lang, 8 kilometer breed. In 1415 heeft Texel stadsrechten gekregen, het eiland telt bijna 14.000 inwoners. Al tijdens het Mesolithicum (8000-4500 v. Chr.) leefden er mensen op het eiland. Overigens: je mag zowel Tessel als Teksel zeggen, doen ze niet moeilijk over op Texel.
Texel is ook een geliefd oord voor vogelliefhebbers. Er broeden in het voorjaar vooral in de duingebieden ongeveer 80 verschillende vogelsoorten, maar in totaal zijn zo'n 300 soorten op Texel waargenomen. De Muy, een duingebied tussen De Koog en De Slufter is een beschermd gebied; het is de broedplaats van de oudste lepelaarkolonie van Nederland.
Grote delen van de route voeren door rustige duinen. En opeens openen die zich voor... breed wit strand en een eindeloze zee. Wat een heerlijk gevoel van vrijheid geeft dat toch. De wandelschoenen gaan uit, en m’n blote pootjes bespelen de vloedlijn.
Waar je bij De Koog het strand opgaat, is een lekkere strandtent voor koffie. Daarna wandel je een kilometertje over steeds rustiger wordend zandstrand waar schelpjes naar je knipogen. Een heel eind verder, na lange grassige paden door de duinen, arriveer je weer bij het strand van De Slufter.
Het Texelse strand telt 30 kilometertjes schoon aan de haak. Waarom liggen er eigenlijk zoveel stenen op het strand? Dit is het antwoord: regelmatig wordt het strand opgehoogd met zand uit de zee om duinafslag tegen te gaan. Dat heet zandsuppletie. Door de zandsuppleties komen er veel stenen op het strand terecht en soms zelfs botten van dieren uit de laatste ijstijd. Jurassic Park is er niets bij.
Als naaktzwemmen jouw ding is, kun je ook op Texel goed terecht: bij Den Hoorn en De Cocksdorp (what’s in a name...). Nudisten mogen alleen op het strand en in het water vertoeven, in de duinen is het niet toegestaan in je blote billen te lopen. Wat er gebeurt als je het toch doet? Billenkoek van de duinwachter!
Absoluut hoogtepunt van deze wandeling is De Slufter, waar je halverwege langskomt. Het is een heerlijke plek om rond te dwalen, de zoute zee te zoenen, te kletsen met de vogels.
De Slufter bestaat uit een brede duinvallei. Een gebied vol kreken en geulen, dat in open verbinding staat met de Noordzee. Dat is te danken aan een zeer zware storm in 1858 die de duinenrij openbrak. Bij vloed loopt een deel van De Slufter onder water en bij eb loopt het water door de geulen weer terug naar zee. Bij extreem hoogwater staat het overgrote deel van De Slufter blank.
Doordat er steeds zout water in- en uitstroomt, is slibvorming en verzilting ontstaan. De vegetatie heeft eieren voor haar geld gekozen en zich aangepast. De zoutminnende begroeiing kleurt in juni paars vanwege de lamsoor en in oktober rood door de zeekraal. Verderop tussen twee duinruggen bevindt zich een zoete natte vallei boordevol orchideeën.
In De Slufter broeden en foerageren veel vogelsoorten, zoals eidereend, lepelaar en steltlopers. Ook leuk: in De Slufter spoelen veel fossiele schelpen aan die afkomstig zijn uit het Eemien, de warme periode voor de laatste ijstijd.
Vroeger zette Texel alles op alles om De Slufter van de zee af te sluiten. Gelukkig heeft de natuur de strijd gewonnen, anders hadden we deze prachtige duinvallei niet gehad. Jac. P. Thijsse, de bekende Amsterdamse natuurbeschermer schreef het al: “Eigenlijk is het toch aardiger dat die Slufter open blijft met alle kansen daaraan verbonden.” Toffe Thijsse.
Start en finish van deze Wissel is het ‘gezellige’ dorpje De Koog. Wat de één gezellig vindt, vindt de ander... verschrikkelijk. Meestal behoor ik tot die laatste categorie. Zwartkijker is my middlename. Afijn, het zag inderdaad wel zwart van de mensen in de koop- en vreetgoot van het dorp.
Maar let toch even op, zo halverwege die goot: daar staat opeens een wel erg snoeperig kerkje, daterend uit 1415 (in de muurankers van de kerk staat 1719, waarschijnlijk heeft toen een verbouwing plaatsgevonden). En laat je ogen ook even strelen door het boerderijtje naast de kerk. Kerk en boerderijtje zijn rijksmonumenten.
Omstreeks 1930 schreef de Kamer van Koophandel in Alkmaar over De Koog: “Wij twijfelen er niet aan, of binnen afzienbare tijd zal De Koog behoren tot de meest geliefde badplaatsen in ons land, omdat hier alle factoren aanwezig zijn, die een plaats voor vreemdelingen aantrekkelijk kunnen maken.”
Een van de belangrijkste factoren is natuurlijk de nabijheid van strand en zee. De Koog is de enige echte badplaats van het eiland. Het dorp ligt vrijwel direct aan zee, alleen gescheiden door een duinenrij. Dat is een enorm pre, want dat strand is superheerlijk.
Lang voordat De Koog naam maakte als badplaats kende het dorp een bloeiperiode als vissersdorp. De naam De Koog ontleent het dorp aan de 'Cooghen', de naam van inpolderingen in het begin van de 14e eeuw.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.