Saaie asfaltkilometers

Reden waarom deze wandeling een wat lagere rating krijgt op Frankwandelt (74/100) zijn de saaie asfaltkilometers langs vrij drukke wegen die je ook voor je kiezen krijgt. Maar laat je niet weerhouden: driekwart van de wandeling is zalig.

Makkelijk verdwalen

Nog even een kleine waarschuwing: omdat je over ienie-mienie paadjes loopt die soms nauwelijks zichtbaar zijn, is verdwalen heel makkelijk. Uit de reacties op Wandelzoekpagina.nl blijkt dat nogal wat wandelaars het spoor bijster raakten. Met een gps heb je hier geen last van. Je kunt de route ook op je smartphone proberen te zetten.

 

Heel veel reeën & herten

Elke keer als ik door de Waterleidingduinen wandel, verbaas ik me over het aantal reeën en herten die ik op m'n pad vind. Zelfs op deze drukke zondag struikelen we bijna over talrijk tam wild.

Vage wildsporen

Vossen heb ik hier ook vaak gezien, maar vandaag blijven ze helaas in hun hol. De wandeling door de Waterleidingduinen is er niet minder om. Over vage wildsporen ga je duintje op, duintje af. En hier merk je weinig van de zondagse drukte. Sterker nog: het is er uitgestorven (op die vele herten en reeën na dan).

3800 damherten

Hoe zit het eigenlijk met het vele wild in dit duingebied? In bijvoorbeeld de aanpalende Kennemerduinen mag je in je handen wrijven als je een hert ziet. Oorzaak is dat er in de Waterleidingduinen heel veel meer zijn: zo'n 3800 damherten bevolken dit gebied. En ze zijn niet schuw omdat er nooit op ze gejaagd is.

Mooiste paadje

Ter hoogte van een brede vaart klim je hoog het duin op om vervolgens die vaart ruim een kilometer te volgen over een van de mooiste paadjes van Nederland. Omhoog en omlaag gaat het, je tijgert langs omgevallen bomen en brutale struiken en krijgt ondertussen schitterende vergezichten over de duinen en een mooi meer voorgeschoteld. Geweldig! Alleen vanwege dit paadje is deze wandeling al een must.

Kwarrige bomen

Let ook even op het opmerkelijke bomenpallet onderweg. De bossen hebben het hier zichtbaar zwaar te verduren. Er ligt nogal wat stervend hout en op de bomen die wel moedig overeind staan is de kwalificatie 'kwarrig' van toepassing: moeizaam gegroeid op arme grond en gegeseld door zuidwester stormen.

De Oase & 't Pannenland

Afijn, dan hadden ze maar een vak moeten leren. Na nog wat kruip-door-sluip-door-paadjes arriveer je bij de tweede uitspanning (de eerste was bij ingang De Oase): 't Pannenland. Een heel gek gezicht om op 20 december een vol terras te treffen met bezoekers die van een pannenkoek smullen.

Vier landgoederen

Na 't Pannenland verandert het karakter van de wandeling abrupt: je loopt de duinen uit en je eerste landgoed op. Langs vier stuks kom je: Vogelenzang, Vinkenduin, Oud-Woestduin en Leyduin. Lekker wandelen is het hier over oude gronden met reuzen van beuken en dijken van eiken.

Kaukasische Vleugelnoot

Op buitenplaats Leyduin wandel je langs het prachtige landhuis uit de 17de eeuw. Vlakbij staat een Kaukasische Vleugelnoot van rond 1750. Of liever: hij ligt. Een enorme boom met een grillig vertakte stam die z'n moede ledematen te ruste heeft gelegd. Intussen leeft-ie lekker door en laat-ie om zich heen z'n gezinsleden ontspruiten.

Van Loon & Van Lennep

In de 18e eeuw, toen de hoogbejaarde Vleugelnoot nog een broekkie was, werd buitenplaats Leyduin bewoond door diverse telgen van het beroemde Amsterdamse geslacht Van Loon. In de 19e eeuw kwam Leyduin in het bezit van de familie Van Lennep (onder wie schrijver Jacob), die de buitenplaats beschikbaar stelde voor de eerste duinwaterwinning, bestemd voor de stad Amsterdam. Jacob van Lennep was trouwens een fanatiek wandelaar. Leuk toch?