Schapenstront

Die Hollandse polders doorkruis je over zompige grasdijkjes-met-schapenstront. Een belevenis, maar zonder waterdichte schoenen wordt het een bezoeking. Ik waarschuw maar even...

Zalig dorps gevoel

Waarom word ik altijd zo vrolijk van het gebied rond Bergen en Schoorl? Stoppen ze daar iets in de lucht? Of is het de weidsheid van het landschap en het gevoel ver weg te zijn van alles? In ieder geval: in Groet, waar we starten, overvalt ons direct zo’n zalig dorps gevoel.

De vissen van Tante Bep

Al is het maar vanwege de kneuterigheid van Tante Bep, een tweedehandswinkeltje. Tante heeft haar van juthout gefabriceerde vissen buiten gehangen en haar etalage opgevrolijkt met tegeltjes voorzien van spirituele teksten. Ook het superschattige witte kerkje van Groet draagt bij aan het dorpsgevoel. Menig bruidspaartje is met dit kerkje uit de 18de eeuw op de foto gegaan.

Kleinste raadhuis van Nederland

In Groet vind je trouwens ook het kleinste raadhuis van Nederland, uit de 17e eeuw. Bekendste Groetenaar is de Olympisch atlete Lornah Kiplagat, de trots van het dorp. En nog een weetje: de naam Groet kwam al in de 12e eeuw voor als Grothen. Die naam heeft niets met groeten te maken, maar verwijst naar een gebied dat is aangeslibd en daarna begroeid is geraakt.

Schoorlse Duinen

Langs het kerkje lopen we gelijk de Schoorlse Duinen in. Een mooi tochtje, maar als je echt een duinwandeling zoekt, kun je beter een andere Groene Wissel kiezen, want je loopt hier langs de minder interessante rand van de duinen.

Bijvoorbeeld de Groene Wissel Bergen >>

Lekkerste appeltaart van NL?

Een van de sterke troeven van deze wandeling: je komt langs Strandpaviljoen Struin. Niet omdat het nou zo'n superleuke tent is, maar vanwege de appeltaart met slagroom. De taartjes halen ze hier bij banketbakkerij Roos uit Bergen. En van mij mag Roos de prijs krijgen voor De Beste Appeltaart Van Nederland (ik heb geen aandelen).

Vogelreservaat De Putten

Met moeite nemen we afscheid van Struin. En na de uitgestrekte Harger- en Pettemerpolder met het enorme vogelreservaat De Putten wandelen we een rechtlijnig stuk langs de Hondsbossche Zeewering. Nou ken ik die toevallig vrij goed omdat ik er zeker een keer of 10 langs geskate heb. Altijd met tegenwind natuurlijk, zowel heen als terug. Nu kijken we onze ogen uit: dit gebied is compleet op de schop genomen.

Sint Elisabethsvloed

De Hondsbossche Zeewering ligt op de plaats waar een stormvloed in de Middeleeuwen door de oorspronkelijke duinen is doorgebroken. De dijk heeft een lange geschiedenis van stormschade en dijkherstel. In de 15e eeuw veroorzaakte de Sint Elisabethsvloed een doorbraak die een groot deel van de duinreep hier wegsloeg.

Een bos ter grootte van een hond

Ooit lag hier overigens een echt bos, het Hondsbosch, een restant van een groter kustbos. De naam Hondsbosch zegt iets over de omvang van het bos: 0,1 hectare, ‘een bos ter grootte van een hond', een stokoude oppervlaktemaat.

Van zwakke schakel naar Kust op Kracht

De Hondsbossche Zeewering werd in 2004 aangewezen als een van de acht 'zwakke schakels' van de Nederlandse kust. In 2012 werd besloten 20 miljoen kubieke meter zand voor de kust op te spuiten. Binnen een jaar is hier ruim 400 voetbalvelden aan nieuw land gemaakt, waarmee we er weer 50 jaar tegen kunnen. Het megaproject staat bekend onder de naam Kust op Kracht.

Hondsbossche Duinen

Tijdens een publieksdag is de nieuwe naam van de zeewering onthuld: Hondsbossche Duinen. Verrassend. Een mooi duingebied vinden we het, al ziet het er nu wel heel erg aangelegd uit. En zo is er altijd wel weer wat te zeuren.

Grasdijk met schapen

Met al deze wetenschap klimmen we over een hek (iemand heeft het klaphekje dichtgespijkerd; waarom?) en duiken we de polder in. Over een grasdijk – de Oude Schoorlse Zeedijk – waar schapen de helft van het gras hebben opgevreten en de overige helft hebben ondergescheten. En al na 100 meter kleven de vette kluiten duimendik onder onze zolen. We zijn er echt even uit...

Typische Hollands landschap

Hier loop je in typisch Hollands landschap. Rietgekraagde sloten kerven mooie lijnen in het landschap en de horizon wordt gebroken door oude molens en ook een rij nieuwe. Witte schapen met zwarte konten schieten voor ons weg terwijl wij door zompige aarde waden, in slow motion als mannetje/vrouwtje op de maan.

Vriendelijk landschap

De modderige dijk loopt dood op een glad asfaltfietspad en het landschap van de Groeterpolder knikt ons weer vriendelijk toe. Langs wat oude boerderijen en een handvol slapende paarden in de wei bereiken we Groet weer. Als we op de bus springen zwaaien we nog even naar de zelfgemaakte vissen van Tante Bep. Lekker dagje.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we gedaan in januari 2019. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>