Paddenstoelen-determinatiekaart

Het Boswachterspad start bij Buitencentrum Schoorlse Duinen. Op een mooie dag in de vakantie, zoals vandaag, is het hier een meer dan gezellige drukte. Uitgelaten honden rennen blaffend rond hun baasjes. En uitgelaten kinderen nemen hun ouders op sleeptouw de duinen in, voorzien van een heuse paddenstoelen-determinatiekaart. Mooi woord.

‘Ik word zo móé van dat lopen’

Snel maken we ons uit de voeten, want van gezelligheid kun je ook een overdosis krijgen. Vrijwel direct moeten we van de boswachter een hoog duin beklimmen via een immens steile trap met een oneindig aantal treden. Halverwege zegt een meisje met een bezweet gezichtje tegen haar moeder: “Mama, ik word zo móe van dat lopen!” Meid, we snappen precies wat je bedoelt, denken we hijgend.

Schitterend uitzicht

Maar dan, bovengekomen, is het de inspanning meer dan waard geweest: wát een uitzicht over de binnenduinen en de weidse polder in de verte. We zakken af door een dennenbos dat bomvol paddenstoelen staat die helaas hun beste tijd hebben gehad. Paddenstoelen zijn prachtig, maar als de fine fleur eraf is, krijgen ze iets sombers.

Stiller en stiller

Gelukkig zijn wij bijzonder vrolijk, want ons pad wordt stiller en stiller. Af en toe lijkt het alsof we alleen op de wereld zijn. “Wat is dit duingebied toch prachtig”, zeggen we tegen elkaar. We zijn hier veel vaker geweest, maar nu al jaren niet. Heerlijk om weer door de Schoorlse Duinen te lopen.

Schotse Hooglanders

We komen langs een mooi spiegelglad meertje waar hardlopers met een vermoeiende work-out bezig zijn, onder het toeziend oog van rustende Schotse Hooglanders. Je schijnt 25 meter afstand te moeten houden, maar hoe we dat voor elkaar moeten krijgen als ze op je pad liggen, is me een raadsel. Gelukkig hebben ze geen enkele interesse in ons, ze hebben het veel te druk met herkauwen. Met een half lodderig oog houden ze ons in de gaten.

Lekker stuiven

Verderop lopen we de zandverstuiving bij de Baaknol op. Hier mag het zand vrij stuiven van Staatsbosbeheer en zijn de witte duinen sinds enige tijd terug van weggeweest. Zo zagen de Schoorlse Duinen er in voorbije eeuwen ook uit.

Slingeren door het zand

De paadjes slingeren naar hartenlust, en wij swingen behendig mee. Ze zijn allemaal lekker onverhard. Wat ons eerst een voordeel leek, maar naarmate het zandpaadjes worden, ondervinden we ook een nadeel. Want non de ju, klimmen door mul zand is echt bijzonder vermoeiend. “Mama, ik word zo móé van dat lopen!”, zeggen we nog maar eens, lachend als boeren met kiespijn.

Het brede strand op

Dan puffen we een laatste hoog duin over, laten ons uitrollen naar het strand, waarbij onze schoenen zich met wit zand vullen. En dat prachtige, brede strand biedt een aangename afwisseling met de tocht door de duinen.

Zeemeeuwen & strandlopertjes

We genieten van de zilte zeelucht en van de spiegeling van de wolkenlucht in het schuimende water. Van de krijsende zeemeeuwen en de grappige strandlopertjes die razendsnel langs de vloedlijn lopen. Verderop zit een groep aalscholvers op houten palen in de zee, als bejaarde mannetjes op het dorpsplein.

Waar is de strandtent?

Op de een of andere manier had ik in m’n hoofd dat er hier een strandtent zou zijn. En die is er ook in de zomer (Paal 29), maar nu in de herfst dus niet. Geen geurige koffie, geen welverdiende appeltaart. Alleen wind en zand en eindeloze leegte. Maar dat is ook echt het enige nadeel van dit Boswachterspad.

De Kerf: lekker dynamisch

Van het strand wandelen we de duinen weer in bij De Kerf, een prachtig natuurgebiedje vlakbij de zee. In deze inham kan zeewater bij hoogtij de duinen instromen. In 1997 is De Kerf gegraven en ze geldt als eerste grote voorbeeld van ‘dynamisch kustbeheer’, dat nu overal elders langs de kust opgeld doet.

Strandbiet & gewortelde champignonzwam

De natuur profiteert van het brakke water in deze ‘Parnassiavallei’. De gelobde melde, de strandbiet, de gewortelde champignonzwam en het zilt torkruid gedijen goed in dit gebied. Allemaal soorten die op de rode lijst van bedreigde planten staan. En ze staan gelijk ook op mijn lijst met mooie plantennamen.

Heidevelden

Dit bijzondere landschap is ontstaan door het samenspel van stuivend zand en zeewater. En verderop is het ook al prachtig, want we komen langs flink wat heidevelden. Die behoren tot de pronkjuwelen van de Schoorlse Duinen. Ze zijn op hun mooist vanaf half augustus als ze in bloei staan. Maar ook nu zorgen ze voor kleur in de duinen. Bijzonder aan deze heide is dat ze hier van nature voorkomt.

Klimduin: naar beneden sjezen

De route voert nog langs het beroemde klimduin, waar ik als klein jochie nog vanaf ben gerend, om halverwege jammerlijk over m’n eigen beentjes te struikelen. Nu kijken we lachend hoe ook de jongens en meisjes van nu als idioten naar beneden sjezen. Het blijft leuk.

Bucketlist-materiaal

We arriveren weer bij Buitencentrum Schoorl waar het nog steeds een gezellige drukte is met uitgerende honden en uitgedetermineerde kinderen. Prachtige tocht al met al. En lekker makkelijk: gemarkeerd met witte paaltjes, dus je kunt je richtingsgevoel thuis laten. Zet ‘m op je bucketlist!