Linedancing

We starten met koffie bij café-zaal De Schuif waar we wat couleur locale opsnuiven. Hier geen fancy (haver)cappu’s maar doodgewone filterkoffie, die overigens prima smaakt. Het etablissement omvat niet alleen een café maar ook – verscholen achter vouwdeuren – een forse zaal. Vandaag vieren hier de 130 leden van de plaatselijke linedance-club een feestje. Aan de café-wand ontelbare trofeeën en bokalen: De Schuif dient als clubhuis voor liefst 26 plaatselijke verenigingen.

Modelschapen

Is het zo stil in het dorp omdat alle Gemondenaren vandaag op hun lijntjes aan het dansen zijn? In ieder geval wandelen we over klinkers het uitgestorven dorp uit. Lang hoeven we niet te wachten tot we ons eerste onverharde pad onder de voeten krijgen, in de gaten gehouden door een trio modelschapen.

Waterpad-garantie

‘Lekker hoor, zo’n onverhard pad’ denken we dan nog. Want ook deze wandeling is weer voorzien van de befaamde zandpad-garantie waar Trage Tochten het patent op hebben. Maar al snel blijken de paden erg weinig zand en erg veel water te bevatten. Ze zijn zó zompig dat we zelfs met onze hoge waterdichte schoenen moeite moeten doen om de sokken droog te houden.

Geen laarzenpad

Dat maakt het spannend lopen tussen de uiterste randjes van het pad en prikkeldraad. Flink vermoeiend is het ook. En met steeds die onzekerheid over de nabije toekomst: hoe erg gaat dit nog worden? Gelukkig valt dat mee: een laarzenpad wordt het nergens.

Fraai of niet?

Volgens de wandelgids wandelen we door mooi cultuurlandschap. “Een bonte aaneenschakeling van langgevelboerderijen, populierenlanen en rijtjes knotwilgen. Boerenland zoals we het graag zien.” Wij treffen toch een wat ander landschap: niet heel fraai, eerder nogal rommelig. Datzelfde geldt voor de boerenerven die we tot nog toe zijn gepasseerd. Bovendien wordt hier flink wat intensieve veeteelt bedreven: we wandelen langs veel varkens- en kippenboerderijen.

Alledikste knotwilg (mis ‘m niet)

De vele rijen knotwilgen maken het wel een beetje goed. Er zitten enorme knotsen bij, maar helaas missen we het allerdikste exemplaar. Hoe we dat voor elkaar hebben gekregen is een raadsel, want het is echt een joekel met een omtrek van 5,2 meter. Veel knotwilgen zijn net gesnoeid, de takken liggen er in bossen naast.

Vossen op Vossenholen

Inmiddels wandelen we op een landgoed dat Vossenholen heet. En vossen kun je hier zeker tegen het lijf lopen, vertelde de waardin van café-zaal De Schuif, “maar dan moet je wel tegen schemering gaan wandelen”. We nemen hier minieme paadjes, soms dwars door weiland. Komen wandelaars op gewone schoenen tegen die even verder weer omkeren vanwege het volkomen ondergelopen pad.

Niet op de topografische kaart

Wandelen is hier sinds kort mogelijk doordat boeren op hun akker- en weideranden oude paden aaneengeregen hebben, vertelt de gids. Ook zijn voorheen doodlopende zandpaden weer opengesteld. “Veel van deze paadjes staan nog niet eens op de topografische kaart!” En dat is natuurlijk leuk, vinden ook een stel koeien op een extreem modderig veld.

Beeksche Waterloop

We passeren de Beeksche Waterloop, een zijriviertje van de Dommel. Merken aan bloeiende fruitbomen en bosanemonen dat de lente begonnen is, ondanks het übersombere en kille weer van vandaag.

Schilderachtig landschap

Dan slaan we ongeveer halverwege een schilderachtig knotwilgenlaantje in en even later een even schilderachtige populierenlaan. En vanaf dit punt wordt de wandeling veel leuker. Het landschap is vriendelijker, de vergezichten zijn mooier, de paden beter begaanbaar. Zelfs het weer knapt op, al kunnen we dat niet op het conto schrijven van deze Trage Tocht.

Veldkruis en oerbos

Even verder passeren we een heideveldje met een poel en een rustplek, die helaas vol in de koude wind ligt. Even verder, tegenover een veldkruis, vinden we een beschut bankje voor de lunch. We kijken uit over natte weilanden. Volgens een bordje bij het kruis zou hier ooit een groot oerbos hebben gelegen.

Tegen koortsen en kwalen

Naast het veldkruis staat een eik met kleurige lintjes. Hier zou vroeger een heilige eik hebben gestaan, zo wil het verhaal. De lintjes getuigen van plaatselijk volksgeloof: de plek biedt genezing tegen koortsen en kwalen.

Wit molentje

Koortsvrij en zonder kwalen wandelen we verder over een slingerende bomenlaan met mooie uitzichten naar beide kanten. De zon breekt nu goed door en zet een landschap met schapen, bosranden en een wit molentje in een betoverende gloed. En zo wordt het toch nog best een aardige dag.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we gedaan op zondag 5 april 2023. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>