Het luistert nauw met de Maasheggen. Na een vergeefse poging eind april om de Brabantse meidoornheggen in bloei te zien, onderneem ik vandaag een nieuwe poging. Gelukkig wint de aanhouder: de heggen bloeien prachtig. Deze rondwandeling is een van de mooiste in dit gebied, zelfs als de meidoorn verstek laat gaan.
Je start bij het station van Vierlingsbeek – Baek in Brabants dialect. De naam van het dorp is afgeleid van de Molenbeek die door het dorp stroomt en de rijke familie Vielinc die erlangs woonde. Die meanderende beek pak je al snel op, en vanaf een houten bruggetje geniet je van z’n bloemrijke dal. In de verte zie je de eeuwenoude Beekse Molen.
Bloemrijk is een understatement voor alle weides waar je vervolgens langsloopt. Paadjes omzoomd door fluitenkruid leiden je door schilderachtige velden met een zee aan bloemen plus ontelbare pluizenbollen van gestorven paardenbloemen.
Voorbij een leeuw die naar wandelaars gromt, koers je aan op het brede water van de Maas, waar je een halve kilometer langsloopt. Aan de oevers staan vandaag (4 mei 2022) al flink wat bloeiende meidoorns. En over de heggen langs het fietspad overzie je het Maasheggen-landschap dat je straks uitgebreid gaat verkennen.
De Brabantse Maasheggen vormen een uniek landschap langs de Maas. Ze zijn het oudste cultuurlandschap van Nederland. En nergens anders in West-Europa komt zo’n omvangrijk heggengebied voor als juist hier. Een fraai mozaïek van meidoorn- en sleedoornheggen, weides en oude knotwilgen.
Eeuwen geleden waren de heggen een natuurlijke afrastering voor het vee. Door de uitvinding van het prikkeldraad verdwenen veel heggen. Gelukkig kwamen ze er op tijd achter hoe bijzonder de heggen zijn. Ze zijn nu beschermd en het is zelfs het enige Nederlandse Unesco biosfeergebied.
Een onverhard paadje trekt je dat bijzondere heggenlandschap binnen. Na de weidse zichten langs de Maas kun je nu opeens alleen vooruit en achteruit kijken: de meidoorn-heggen omhullen je aan beide kanten. Een bijzondere ervaring die herinneringen oproept aan de holle paden in Zuid-Limburg. Niet iedereen was vroeger trouwens blij met de heggen. Julius Caesar vervloekte ze in zijn boek De Bello Gallico omdat zijn legioen vastliep in de stekels.
De meidoorns zijn veel hoger dan gedacht, soms schieten ze wel een meter of vier de lucht in. Af en toe openen de heggen zich en kijk je uit over glooiende weides vol boter- en pinksterbloemen en bloeiende meidoornheggen in de verte.
Een mooi gezicht is het, maar ik zie ook heel wat meidoorns die niet bloeien, terwijl begin mei toch echt de bloeitijd van deze struik is. Ze zien er ook niet uit of ze nog in bloei komen of al uitgebloeid zijn. Is het net als met de heide die het ene jaar veel uitbundiger bloeit dan het andere?
Gelukkig valt er genoeg te genieten, want het is en blijft een mooi intiem landschap. Dat vinden ook vogels als kneu, zanglijster, staartmees en winterkoninkje. De dichte heggen zijn een prima broedplaats: ze bieden beschutting én de meidoorns leveren voedsel. Voortdurend hoor ik ook de koekoek, die het arbeidsintensieve broedwerk met genoegen aan andere vogels uitbesteedt.
Paadje na intiem paadje knoopt deze prachtige tocht aan elkaar. M’n app Plantnet vertelt dat je éénstijlige en tweestijlige meidoorns hebt. De verschillen zitten vooral in de bladeren, die bij de tweestijlige minder diep zijn ingesneden, met rondere toppen. De tweestijlige heeft minder stekels en de ‘bosjes haar’ in de oksels van de nerven ontbreken.
Verderop verandert het landschap. Opeens wandel je over kronkelpaadjes door de Groeningsche Bergen en de Vortumse Bergjes, twee beboste rivierduinen. Helemaal in het noorden pakt de wandeling een smal paadje pal tussen bos en weides. Nieuwsgierige koeien komen me even besnuffelen. Op een bankje geniet ik van het vredige landschap.
De terugweg knoopt Maasheg aan Maasheg. In de verte varen grote binnenvaartschepen dwars door de weilanden, zo lijkt het: de Maas stroomt hier op een steenworp afstand. De laatste kilometers gaan over rustig asfalt. Je krijgt mooi zicht op het kerktorentje van het dorpje Bergen aan gene zijde van de Maas.
Je passeert een van de oudste Joodse begraafplaatsen van Nederland, anno 1771. En opnieuw die grommende leeuw. Heerlijke tocht al met al.
Een wandelaar mailde me dat ik twee highlights heb gemist. Ten eerste de uitbundig zingende nachtegalen, “prachtig en ontroerend tegelijk”. En ten tweede restaurant De Schutkooi, ongeveer halverwege, zo’n 200 meter van de route. “Een mooie plek met heerlijke kruidkoek!”
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!