Maarten van Rossumpad etappe 7 | Van Lienden naar Wageningen

Gelukkig een mooiere etappe dan het lelijke gedrocht dat Ravenswaaij en Lienden met elkaar verbindt. Maar weer over bijna alleen maar asfalt. Waar kan ik de slijtage aan m'n zolen declareren? Maarten van Rossum zou zich omdraaien in z'n graf. Die draafde in de 16e eeuw natuurlijk ook het liefst met z'n hengst over onverharde slingerpaadjes. Wel mooi zicht op de Grebbeberg!

Overzichtspagina Maarten van Rossumpad >>

Van rivierenland naar Utrechtse Heuvelrug

Die Grebbeberg doemt indrukwekkend op als een beboste wal in het vlakke land. Maarten van Rossum en wij klimmen in deze etappe stapje voor stapje het rivierenland uit en een heel ander landschap binnen: de bossen en heuvels van de Utrechtse Heuvelrug en later de Veluwe. En ik wil je alvast verklappen: de komende etappes zijn om door een ringetje te halen. We hebben ze vorig jaar in de herfst al gelopen: snoeihard genieten.

Gemotoriseerde Rijnbandijk

Met enige schrik zien we in het mooie wandelgidsje dat we wéér een heel end over de Rijnbandijk moeten banjeren. Daar hebben we slechte herinneringen aan: het stikt er van de motormuizen en ander gemotoriseerd volk.

Slingeren door rivierenland

Gelukkig valt het reuze mee. Weliswaar loopt het pad hier ook over asfalt, maar het is van het goed soort: lekker smal en zonder herrieverkeer. Opgelucht halen we adem. En eigenlijk lopen we wel over een mooie, slingerende dijk door het rivierenland. De Oude Rijn zien we door de bomen schemeren. Aangenaam al met al.

Boomkwekerijen

Wat ook leuk is: we lopen hier door uitgestrekte boomkwekerijen. Eindeloze rijen bomen in alle soorten en maten zien we. Nooit bij stilgestaan dat bomen op zulke grote schaal gekweekt werden in Nederland. Maar al die bomen in parken, steden en tuinen moeten ergens gefabriekt worden natuurlijk.

Koeien met hoorns

We wandelen langs velden vol mais dat al lekker aan het opschieten is. Langs mooie oude dijkhuisjes. Langs gezellige boerderijdieren die ons gadeslaan. Een hele zwik vrolijke-fietsers-die-groeten komt ons tegemoet. Koeien met hoorns grazen in eindeloze uiterwaarden zonder te beseffen hoe goed hun leven is.

Cunerakerk

We stappen over van Oude Rijn op Nederrijn, vlakbij het dorp Rhenen met z'n grote Cunerakerk die uit het landschap oppiept. Z'n toren is met 81,8 meter een joekel van jewelste; hij werd rond 1500 gebouwd.

Grebbeberg: een echte berg

Dan komt de Grebbeberg in zicht, en dat is een bijzonder schouwspel. Die berg is maar zo'n 50 meter hoog, maar omdat het omliggende land als een biljartlaken zo glad is, lijkt Nederland opeens uit echte bergen te bestaan.

Blauwe Kamer: aalscholver & ijsvogel

Langzaam naderen we nu de Utrechtse Heuvelrug. We lopen langs de Nederrijn en hebben zicht op de Blauwe Kamer: een prachtig rivieroeverreservaat waar de Rijn regelmatig binnenstroomt en waar aalscholver en ijsvogel hun lekkere leventjes leiden. Dan snellen we als hazen naar het pontje dat ons voor een paar euro-kwartjes overzet.

Gouden tip: mooi terras

Overigens geef ik hier helemaal gratis een gouden tip: bij de pont zit leuke horeca, met een mooi terras dat uitzicht biedt op de Blauwe Kamer en op het pontje. Wij balen: we hebben net een stuk niet-te-vreten-appeltaart naar binnengewerkt bij een cafetaria. Met een verlopen kers die op uitgelopen spuitbusslagroom was gekwakt.

Fris & fruitig

Maar wij zijn nog lang niet uitgelopen. Verder gaat het nu, door de bossen rond de Blauwe Kamer. Je voelt hier dat je een ander gebied betreedt. Het is net of de lucht frisser en fruitiger is. We horen vogels zingen dat het een lieve lust is en ons humeur krijgt een instant opknapbeurt.

Steenfabriek met wilde bijen

Je volgt hier de zuidgrens van de Grebbeberg, waar eens het landijs uit de voorlaatste ijstijd z'n schouders onder de Utrechtse Heuvelrug heeft gezet. Richting Wageningen zie je de restanten van een steenfabriek. Hier werden tot 1975 zo'n 500.000 stenen gebakken. Nu hebben de ruïnes nieuwe bewoners: grootoorvleermuizen en wilde bijen.

39 steenfabrieken

Van rivierklei bakken ze overigens al sinds de 12e eeuw stenen. In Nederland zijn er nog 39 fabrieken over. De meeste liggen aan de Waal en de Maas, en wij zijn er inderdaad in de afgelopen etappes nogal wat tegengekomen.

Onverhard paadje & industrieterrein

Over een mooi onverhard (jippie!!!) paadje slingeren we tussen landerijen door richting Wageningen. En om chagrijnig af te sluiten: de slotkilometers gaan langs een autoweg geflankeerd door industrieterreinen. Wel een intrigerend gebied met fotogenieke hijskranen en pakhuizen. Ach je moet er wat van proberen te bakken in het leven. Toch?