Samenvatting van deze etappe: hmmm... Want tjongejonge wat een asfalt vinden we onder onze voetzolen. En wat een drukte op ons pad. Motorrijders, auto's, tractoren. Ligfietsers, racefietsers, mountainfietsers, e-fietsers. En zelfs jetskiërs & solexrijders. Het uitzicht is er niet minder om. Maar dit is tot nog toe Maartens minste etappe.
Wie het Maarten van Rossumpad loopt, slaat natuurlijk geen etappe over. Ook deze niet. Nee, dan ben je een kerel (m/v) en neem je asfalt en drukte op de koop toe. Maar zoek je een mooie wandeling, kijk dan zeker verder. In mijn overzicht met topwandelingen bijvoorbeeld.
Het valt niet mee om een lange wandelroute door Nederland te leggen die louter uit hoogtepunten bestaat. Alle langeafstandswandelingen (lang woord) moeten soms gewoon een saai, oninteressant of lelijk traject overbruggen. Dit is zo'n etappe.
Maar als je toch loopt, houd dan wel je ogen open. Niet alleen om ongewenste intimiteiten met medeweggebruikers te voorkomen. Maar ook: je loopt soms wél door wonderschoon landschap.
Rivierenlandschap in dit geval. Open landschap is het, met prachtige uitzichten op de rivieren Lek en Nederrijn en hun schitterende uiterwaarden. Je hoeft je niet te vervelen, want het uitzicht is elk moment anders. Boerenland met koeien en paarden. Akkers met opkomend graan en mais. Het zilveren lint van de rivier daartussen. Pittoreske kerkjes en schoorstenen van oude steenfabrieken aan de einder.
Voorbij Ravenswaaij loop je eerst een stukje over de dijk langs de Lek en vervolgens ga je het Amsterdam-Rijnkanaal over: een 70 km lange 'snelweg' voor de scheepvaart tussen de Waal en de Amsterdamse havens. In 1952 werd het kanaal in gebruik genomen. Het moest Amsterdam bereikbaar houden voor de steeds grotere en sneller varende binnenvaartschepen. Het kanaal telt nogal wat sluizen die de vaart er flink uit halen.
Mooi dorpje op je pad is Rijswijk, met de St. Martinuskerk in typisch Gelders-Nederrijnse stijl. Een oud dorp is het ook: een 9e-eeuwse oorkonde vermeldt de plaats voor het eerst. En al in de Romeinse tijd woonden hier mensen. Jammer genoeg is hier geen horeca te vinden, want het zou mooi zijn om hier even te verpozen.
En nu we het toch over de inwendige mens hebben: leuke horeca komen we niet tegen onderweg. Twee 'koffiekopjes' in het gidsje blijken van de aardbodem verdwenen: Happy View bij Maurik en Oude Hofstede bij Eck en Wiel. Bij een camping en een recreatieplas zijn nog wat terrassen, maar onze goedkeuring kunnen die niet wegdragen.
Dus stampen we horecaloos door over de drukke Rijnbandijk. Waar we enorm op onze tellen moeten passen: telkens als twee auto's elkaar passeren, worden wij in de berm gedrongen. Kilometer na kilometer gaat het zo door. Misschien is het hier extra druk op zondag en valt het doordeweeks wel mee?
Maar wij wandelen niet doordeweeks. Wij wandelen op de dag des Heren. Alsof het nog niet genoeg is, komt er nog iets vervelends bij: het Eiland van Maurik. Klinkt leuk, maar het is een recreatiegebied. En dan weet je het wel. Alleen het woord recreatiegebied is al deprimerend. Maar wat vind je hiervan: kilometers voor en kilometers na het Eiland van Maurik worden we lastiggevallen door het bloedirritante gebrul van mannen op jetski's. Kan dat niet verboden worden?
Enfin, als het ski-gebrul langzaam wegsterft en wij de Rijnbandijk eindelijk in de ban kunnen doen, wordt het leuker. We lopen hier over een lommerrijk boeren(asfalt)weggetje tussen boomgaarden vol peertjes-in-de-groei en akkers vol wuivend graan.
Dan komt er toch nog iets gemotoriseerds op ons pad. En dit keer schieten we spontaan in de lach: een optocht van solexrijders met bijzonder uitgelaten berijders die naar ons zwaaien. Wij steken onze duimen op: LIKE! En zo komt het weer helemaal goed met ons humeur.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.