Ga tussen mei en september

Gelijk een tip: probeer deze etappe te plannen tussen begin mei en eind september. Wij zijn net te vroeg en kunnen helaas niet de prachtige struinwandeling door de uiterwaarden van de Waal maken. In plaats daarvan krijgen we vandaag erg veel asfalt voor de kiezen dat we moeten delen met groepen motorrijders. Die zijn er ook achter dat het uitzicht vanaf de Waaldijk waanzinnig mooi is.

Fruitbomen in bloei

Er is maar één moment dat je op tijd kunt komen. Ben je er niet, dan ben je óf te vroeg, óf te laat. Logisch. Gelukkig zijn wij exact op tijd om de fruitbomen schitterend in bloei te zien komen. Flipje van Tiel zal tevreden zijn.

Kasteel Waardenburg: mooie ansicht

Dichtbij de oevers van de Waal ligt kasteel Waardenburg middenin het Betuwse landschap. Het kasteel ziet er extra mooi uit in een omlijsting van bloeiend fruit waar zonnestralen langs strelen. Helaas moet ik gelijk even iets bekennen: ik weet niets van fruitbomen. Nix, niente, nada. Anders had ik wel gezegd: appelbomen. Of pruimenbomen. Of parmantige peertjes. Op het gebied van fruit ben ik hoogblond.

Spanjaarden en onze Willy

Het kasteel ligt erbij alsof het daar altijd al gelegen heeft. Dat zit er niet ver naast, want al in 1265 stond hier een houten versie van het huidige kasteel. Vanaf 1574 werd het kasteel bewoond door Catharina van Gelder. Omdat zij de zijde van Philips II had gekozen, waren er zo'n 300 Spanjaarden gelegerd. Nadat Zaltbommel bij de Prins van Oranje op maatregelen had aangedrongen, volgde inname van het kasteel. Catharina en haar dochters werden veroordeeld tot de strop. Willem van Oranje greep in en redde de vrouwen het leven. Want zo was onze Willy.

Kil van Waardenburg

Vlakbij het kasteel kom je nog langs de Kil van Waardenburg, een oude rivierarm waar nu de natuur haar gang mag gaan. Vierdubbeldikke rijen knotwilgen staan met hun voeten in de traag stromende rivier. In de verte verwilderde graslanden waar geen einde aan lijkt te komen. Een oude molen houdt toezicht. En dan die wolkenluchten erboven. Landschap om te zoenen.

Kasteel Neerijnen

Even verder duikt het volgende kasteel op: Neerijnen uit de 17e eeuw. Het park is ontworpen in Engelse landschapsstijl door de bekende landschapsarchitect Leonard Springer. En voor de liefhebber: je kunt er trouwen.

Druk bevaren Waal

Het huwelijksbootje laten we aan ons voorbijgaan terwijl we ter hoogte van het dorpje Opijnen de druk bevaren Waal weer opzoeken. En daar blijven we lange tijd langslopen. Wat geen straf is maar juist schitterend.

Dwars door de uiterwaarden

Bij de Heesseltsche Uiterwaarden, een enorm natuurgebied, duiken we het struingebied langs de Waal in. Hier krijg je een mooi beeld van hoe het rivierenlandschap er vroeger uitzag: een oude rivierarm onder de dijk, weilanden, plassen, moerasbos en grienden buitendijks.

Fierljeppen over de Waal

Helaas hebben we buiten de waard gerekend: halverwege stuiten we al struinend op een zijarm van de Waal van een meter of 8 breed. En aangezien we onze polsstokken thuis hebben gelaten, kunnen we niet fierljeppen. In plaats daarvan kunnen we het schudden: we moeten ruim een kilometer terug struinen, en over de asfaltdijk verder langs de Waal.

Dom wandelgidsje

De pest erin hebben we wel en we mopperen op het domme wandelgidsje dat niet duidelijk genoeg heeft gemaakt dat je vóór 1 mei niet door de uiterwaarden kunt lopen. En we vragen ons mopperend af wat er dan precies op 30 april om 12 uur 's nachts gebeurt zodat je die brede rivierarm opeens wél over kunt. Staan er dan polsstokken klaar? Weet iemand van jullie dat misschien?

Verliefd op het landschap

Afijn, het is hier op de dijk veel te mooi om lang chagrijnig te blijven. Dus kijken we met een brede grijns rechts over die prachtige uiterwaarden waar we niet doorheen kwamen en links over een met bloeiende fruitbomen bezaaide Betuwe. Boerderijtjes, kerktorentjes, een hobbelige klinkerweg rolt omlaag naar een dijkdorpje, koolzaad beschildert de grasdijk met felgele streken. Landschap om verliefd op te worden.

Snacken met hangjongeren

Dan wijst een eenzame toren op de dijk ons de weg naar het dorpje Varik, waar horeca moet zijn. En daar zijn we na een kilometer of 15 wel aan toe zeg. Bovendien begint een brutale wolk opeens te stortregenen. We slaan direct af naar de eerste de beste horecagelegenheid in Varik. Dat blijkt een snackbar te zijn, volgestouwd met een groep luidruchtige hangjongeren schuine streep voetbalfans. We hadden ons iets idyllischer gewenst. De Chinese uitbater waarschijnlijk ook.

Toren van Varik

Tip: vlakbij de Toren van Varik zit aanlokkelijker horeca. Die 15e eeuwse eenzame toren is moederziel alleen op de dijk achtergebleven nadat het schip van de kerk moest wijken toen de rivierbedding werd verlegd. Voor schippers uit de wijde omgeving is het een bekend oriëntatiepunt en in vroegere jaren werkten de boeren en landarbeiders op de klok van de toren.

Kasteel Ophemert is een leugen

Verderop, in het heerlijk landerige dorpje Ophemert, komen we het derde kasteel van vandaag tegen: Kasteel Ophemert uit de 17de eeuw, met z'n bijzondere tuin in geometrische stijl. De vorige zin is een keiharde leugen. Het kasteel hebben we nooit bereikt en ook eindpunt Wadenoijen niet.

Pijp aan Maarten

Deze etappe blijkt simpelweg te lang voor ons. Wij zijn namelijk wandelmietjes. Na 20 kilometer geven we de Pijp aan Maarten, hangen we onze wandelschoenen aan de wilgen en bellen we de belbus. Begrijp je dit niet? Als ik zou willen dat je het begreep, had ik het wel beter uitgelegd, zou Cruijff zeggen. Maar máák deze schitterende wandeltocht (tussen mei en september).