Grumpy Old Man

Tijdens deze etappe voel ik me soms echt een ‘Grumpy Old Man’. Mopperend op het grauwe weer, terwijl mij een prachtige dag beloofd was. Klagend over de oneindige asfaltkilometers. In stilte (?) vloekend op de routemaker (“welke idioot laat mij nou kilometers over een autoweg lopen? Grrrr!”). Jammerend over een mini-pijntje onder m’n voet. Zo’n dag dus...

Hekel aan onverharde paden?

Maar zeg nou zelf: een route over eindeloze asfaltwegen, daar wordt een wandelmens toch niet blij van? Na een kilometer of 10 komt eindelijk een mooi onverhard pad in zicht. Maar nee hoor: de route slaat af, richting meer asfalt. Een kwartiertje later gebeurt precies hetzelfde: een aanlokkelijk zandpaadje laten we links liggen voor, in dit geval, een klinkerweg. Het lijkt bijna of de routemaker een hekel heeft aan onverharde paden.

Maar goed, jij bent hier niet om mijn geklaag aan te horen. Is er ook nog iets leuks te beleven? Nee!

Lieve paarden

Of sorry: jawel. Het landschap is vaak best mooi. Boerenland, met vergezichten over akkers. Weilanden met lieve, dromerige paarden en lieve, slaapverwekkende schapen. In de verte leunen mooie oude boerderijen tegen de horizon. Af en toe zeilt een ooievaar majesteitelijk over. Da’s altijd zo’n prachtig gezicht.

Hoogtepunten onderweg...

Hoogtepunten schijnen er onderweg ook te zijn. Zo vermeldt mijn gids dat er in het dorpje Berghuizen een mooie plas is, met natte hooilanden en elzenbroekbos. De gids: “De plas met trilveen, riet en moerasbos vormt een mooi landschap. In de natte hooilanden groeien waterdrieblad, elzenzegge en laurierwilg.”

Frankslaapwandelt?

Stom genoeg loop ik daar gewoon aan voorbij. De route voert in ieder geval niet langs die prachtige plas. Berghuizen valt me wel op: een dorp waar ik een gaap moet onderdrukken. Misschien ben ik tijdens het wandelen even in slaap gevallen? Of componeerde ik net een flamboyante klaagzang? In ieder geval: al dat moois gaat aan m’n neus voorbij.

Heel veel rijksmonumenten...

Verderop trek ik het dorp Ruinerwold binnen. Daar had ik me echt op verheugd. Een oud dorpje uit 1795, gelegen middenin Drents veengebied. Volgens m’n wandelgids telt het dorp 29 rijksmonumenten en 14 provinciale monumenten. Ik hou dus echt m’n ogen wijd open.

Helaas zie ik heel veel saaie nieuwbouwwoningen. En heel veel even saaie oudbouwwoningen.

“Waar zijn al die verdomde monumenten nou?”, denk ik verontwaardigd. Of misschien zeg ik het wel hardop, want een oude Ruinerwolderin achter een rollator kijkt me verbouwereerd aan.

Langsrazende auto’s

Even verder stamp ik kilometers over een smalle autoweg. Telkens moet ik de berm in voor langsrazende auto’s. Blijkbaar mag je hier met 80 scheuren. Bepaald onplezierig. Dan kom ik bij De Oude Vaart, die aangenaam door de landerijen golft.

Scheepjes naar Meppel

Oud is hij inderdaad. In vroeger eeuwen vervoerden ze via deze vaart rogge met scheepjes naar Meppel. Voor de exploitatie van de grote veengebieden is rond 1750 de Drentse Hoofdvaart gegraven, waardoor de Oude Vaart zijn functie als waterweg verloor.

Maar moet ik hier wel in?

Hou ik wel van: wandelen langs oude, werkeloze vaarten. Langs het water stevent een idyllisch, hobbelig klinkerweggetje op de einder af. Maar dan zie ik een roodwit kruis staan bij het weggetje. En dat betekent: deze weg moet je niet in. Tien meter verder staat een roodwit teken dat me verder over de verkeersweg wil meetronen richting een nóg drukkere provinciale weg.

Weg versperd?

“Wat zullen we nou beleven?”, denk ik (of zeg ik hardop). Ik kijk op m’n gps, ik kijk in m’n gids. En beide vertellen me: neem dat idyllische weggetje langs de vaart. Dat doe ik dus maar, op het gevaar af dat de weg ergens versperd is. Want waarom zouden de roodwit-tekens me anders een andere kant op wijzen?

Gelukkig kan ik het weggetje gewoon tot het einde uitlopen. En wandel ik dus toch nog een aardige kilometer langs de vogelrijke Oude Vaart. Een doekje voor het bloeden.

Overslaan of niet?

Wie het Maarten van Rossumpad loopt, slaat natuurlijk geen etappe over. Ook deze niet. Maar zoek je een mooie wandeling, kijk dan zeker verder. In mijn overzicht met topwandelingen bijvoorbeeld. Speciaal voor jou geselecteerd en beschreven. Want ik ben weliswaar een mopperpot, maar wel een aardige mopperpot.