Maarten van Rossumpad etappe 19 | Ommen – Balkbrug

Aardige etappe van het Maarten van Rossumpad met wat taaie stukken. Je wandelt door het mooie Vechtdal, over boerenland, véél boerenland. Mooie heide vind je op je pad (bloeit vanaf half augustus!), en lekkere bossen. De Ommerschans met z’n lommerrijke kerkhofje is bijzonder.

Landgoed Het Laer

Je hebt mooie wandelingen, lelijke wandelingen en mooie wandelingen met lelijke stukken. Deze etappe van het Maarten van Rossumpad valt in de laatste categorie. Vanaf station Ommen is het gelukkig direct genieten geblazen op het mooie landgoed Het Laer, met een al even mooi landhuis. De prachtige uitzichten op Ommen in de verte poetsen onze aangename stemming verder op.

Taaie tegels

Maar dan, even voorbij Ommen, stuiten we op zo’n taai stuk waar we even (een kilometer of 2) doorheen moeten. Over de stoeptegels van een saai wijkje en langs een weg. Wel met uitzicht op de lonkende Vecht in de verte, maar mooi is anders.

Onverharde paden & geluk

Dan, voorbij het dorpje Arriën tapt de wandeling uit een mooier vaatje en zetten wij onze knop op genieten. Sowieso slaan we een onverhard pad in, waardoor onze gelukshormonen weer een beetje op stoom komen.

Kalf van moeren & bouten

Let trouwens op de kleine brink in Arriën even op een bijzonder kunstwerk: een kalf, gemaakt uit bij elkaar gescharrelde moeren, bouten en ander roestig ijzerwerk. Van de hand van de lokale kunstenaar Eric Schutte, die wij ooit in Dalfsen de hand schudden.

Junner Koeland: móóóói

We wandelen hier door het prachtige Vechtdal. Al zien we de rivier zelf niet. Wel even verderop een zijriviertje met een vogelkijkhut op pootjes. Het Junner Koeland heet het hier. En ahhhh wat is het hier in-één-woord-prachtig.

Heideveldjes & jeneverbessen

We ploegen in ganzenmars over smalle zandspoortjes door heideveldjes (ze staan al in bloei, begin augustus). Zigzaggen tussen uit de kluiten gewassen jeneverbessen. En hebben close encounters met dartelende vlinders en libellen. Soms is het leven net een pretje.

Weidebeekjuffer: flap-flap-flap

Over libellen gesproken: daar stikt het in dit gebied van. De Overijsselsche Vecht is een waar libellenparadijs. Zo is de weidebeekjuffer hier volop te bewonderen, met zijn zwarte vleugels en vlinderachtige vlucht. Als ik er eentje zie fladderen, dan hoor ik altijd in m’n fantasie een lieflijk flap-flap-flap-geluidje. Vlieguren maken ze vooral van mei tot september.

Mooie historische Hessenweg

Na nog een handvol bossen lopen we over de mooie historische Hessenweg. Hessenwegen waren in de middeleeuwen handelswegen waarlangs karren met handelswaar uit het oosten naar de Hanzesteden en naar Utrecht en Holland trokken.

En een moderne chagrijnige weg

Wij hebben vandaag niet veel te verhandelen, maar krijgen nu wel een lelijk stuk te verhapstukken: een weggetje dat te smal is voor én wandelaars én fietsers én razende auto’s. En die nogal lang van stof is. De gelukshormonen laten het afweten, en chagrijn ligt op de loer.

Boerenland & wolkenluchten

We halen opgelucht adem als we na een kilometer of 2 de weg zonder gedag te zeggen verlaten. En tussen akkers met manshoog mais en boerenvelden met boerenkoeien en opbeurende wolkenluchten verder wandelen.

Ommerschans: voor bedelaars & landlopers

Dan krijgen we vlak voor eindpunt Balkbrug nog één hoogtepunt: de Ommerschans. Die werd rond 1625 gebouwd als verdedigingswerk, en dat zie je nog duidelijk. Na vertrek van de militairen kwam de schans in 1819 in bruikleen bij de Maatschappij van Weldadigheid. Zij bracht er bedelaars en landlopers onder, die moesten werken voor hun brood op nabije ontginningsboerderijen.

Idyllische begraafplaats

De Maatschappij werd in 1889 opgeheven en de bewoners werden overgebracht naar Veenhuizen. En nu resten slechts een gracht en de begraafplaats. Die ligt er bijzonder idyllisch bij, met scheefgezakte kruisjes en bemoste gedenkstenen tussen zacht ruisende bomen. Eindigen we toch nog in majeur.

---