Franks etappe-indeling

De in het gidsje aanbevolen etappe-indeling vinden we niet altijd even logisch. Soms zijn de etappes zo kort dat we daarvoor niet 4 uur lang door vuile raampjes van trein en bus willen staren. Dus hebben we onze eigen indeling gemaakt. Heel slim. Gevolg is wel dat we vandaag een forse etappe moeten (positivo’s zeggen: mogen) lopen. En eigenlijk te laat op pad zijn gegaan, aiiiii...

Dreigende IJsselcentrale

Vlak na de start komen we langs de machtige IJsselcentrale, een elektriciteitscentrale die er dreigend uitziet. Maar gelukkig golven we even later via een mooie grasdijk door de uiterwaarden van de rivier.

Steenfabriek & tichelgaten

Naast een oude steenfabriek zien we een heel complex van tichelgaten: oude kleiputten. Nu is het een mooi natuurgebied, met een vogelrijkdom die smeekt om een bezoek van Baardmannetjes Nico de Haan en Hans Dorresteijn.

Huis Windesheim

We slaan af richting Huis Windesheim, de eerste buitenplaats op deze etappe. En wat is zijn de bossen hier heerlijk koel op deze drukkend hete dag. Schattige paadjes leiden ons langs vijvers en sloten met uitbundig begroeide oevers. Huis Windesheim zelf is in 1944 gebombardeerd, er rest slechts een ruïne, verscholen achter eeuwenoude eiken.

Kerk of brouwerij?

In het dorpje Windesheim zelf valt ons oog op een gebouw met een merkwaardige vorm. Een kerk? Een boerderij? Het is inderdaad een kerk, maar vroeger was het de brouwerij van het enorme kloostercomplex van de congregatie van Windesheim die hier in de 14e eeuw gevestigd was. Het gebouw is een rijksmonument.

Tewaterlating van modderzelte

Even voorbij Windesheim stuiten we op een ‘ANWB-bordje’ met de intrigerende tekst ‘Tewaterlating van modderzelte (schele beier jr)’. Het is geen toeristische trekpleister maar een grapje van Solexclub Windesheim.

Tijdens een tochtje door het Sallandse land dook een van de solexrijders (bijnaam: Schele Beier jr) bij een inhaalmanoeuvre in de sloot om er geheel onder het kroos weer uit te krabbelen. Deze dag moest worden gememoreerd, vonden de solexrijders. En daarmee gaven ze Schele Beier jr. het onbetaalbare gevoel een bijdrage te hebben geleverd aan de eeuwigheid.

In de wielen van een e-bike

Dan volgt een traject door boerenland. Wat op zich wel aardig wandelen is, maar bloedmooi is het allemaal niet. En de wandeling voert ook over veel smalle fietspaden die we in ganzenpas moeten nemen om niet tussen de spaken van de vele e-bikes te worden vermalen.

Molenpolder: weidevogelreservaat

Afijn, laat ik niet te negatief zijn, want we tikken flink wat kilometers weg langs een kanaal waar zwanen en eenden voor ons opvliegen, en hier is het toch wel weer prachtig. De Molenpolder heet dit gebied, een weidevogelreservaat. Tureluurs, wulpen en grutto’s foerageren hier in groten getale, alleen vandaag niet, want het is bloedheet. De zeldzame kwartelkoning is hier ook gespot, maar ook die verschuilt zich vandaag op een lommerrijk plekje.

Kanalen uit de 13de eeuw

De kanalen waar we langslopen – Soestwetering, Oude en Nieuwe Wetering – zijn niet van gisteren, ze dateren al uit de 13de eeuw. Ze werden gegraven om het gebied te ontwateren. Maar ze werden ook intensief bevaren, zeker in de 19de eeuw toen de industrie goed op stoom kwam.

Buitenplaats De Colckhof

Voorbij een eenlijns spoorbaantje duiken we onze tweede buitenplaats in: de Colckhof, aangelegd in Engelse landschapsstijl. Via kronkelpaadjes lopen we een bijzonder mooi traject langs glooiende weides en eeuwenoude bomen. Hier kun je bijzondere bosflora vinden zoals de salomonszegel. Wij vinden er vooral rust op een beschaduwd zitbankje met heerlijk uitzicht over een kroosrijke vijver.

Waar is Den Alerdinck?

Vreemd genoeg zien we de aanpalende buitenplaats Den Alerdinck niet, hoe goed we ook speuren. Jammer, want de gids belooft ons een prachtig huis uit de 17de eeuw.

Den Aalhorst & Den Berg

Richting Dalfsen wordt de etappe nog mooier. Twee bijzondere buitenplaatsen krijgen we nu voorgeschoteld: Den Aalhorst en Den Berg. Die bereiken we via statige beukenlanen. En we zien al even statige landhuizen. We proberen er niet al te jaloers naar te kijken. Wat niet lukt.