Uitgedroogd en dorstig

Tussen twee stakingsdagen van de NS pak ik de trein naar Rhenen en vervolgens de bus naar het dorp Lienden. M’n stappen gaan door de uitgestorven dorpsstraat op deze zinderende zomerdag met temperaturen die oplopen tot 34 graden. Even later wandel ik met hete voeten en klotsende oksels over een fietspad tussen uitgedroogde akkers en dorstige fruitbomen.

Romeinse goudschat

Een blik over de schouder vangt het fraaie kerkje van Lienden tussen de boomgaarden. Amateur-speurders hebben daar met metaaldetectors een schat aan Romeinse gouden munten gedolven, zo weet ik van de vorige etappe. Of er toen ook al peren- en appelbomen stonden, vertelt het verhaal niet.

Gekrompen appels en peren

De fruitboomgaarden schijnen in 2022 fors te lijden onder de droogte, met kleiner fruit tot gevolg. Waar de prijzen uitdijen, krimpen de appels en peren. Toch zie ik overal langs het pad bomen met blozend fruit dat oogt als in andere jaren. En wat het landschap flink opvrolijkt zijn de veldjes en akkerranden vol stralende zonnebloemen. Blijkbaar kan het voor deze zonaanbidders niet heet genoeg zijn.

Weids rivierengebied

Asfaltstappen leiden door rommelige gebieden, langs autowegen en door nieuwbouwwijkjes. Een heel mager zesje scoort de route tot nog toe. Totdat het Limespad de uiterwaarden van de Nederrijn bereikt. Over graspaden betreed je het rivierengebied, met telkens dat weidse uitzicht over de uiterwaarden. En aan de overkant ontwaar je de Cunerakerk in Rhenen. Niet te missen met z’n toren van bijna 82 meter hoog.

Watervogels en speedboten

Zoals alle rivieren staat ook de Rijn in augustus 2022 zeer laag. Toch zie ik menig vrachtschip passeren. En helaas ook snelle jongens op waterscooters en in speedboten. Is dat niet verboden vanwege de vogelrijke uiterwaarden? Telkens vliegen grote groepen ganzen voorbij, en op het water dobberen zwanen, smienten en andere watervogels.

Duik in de rivier

Menig zweetdruppeltje verdwijnt in de gortdroge grond. Langs het pad schuilen te dik aangeklede schapen op een van de weinige schaduwplekjes. En verderop staat een groep koeien met de koppen bij elkaar onder een hoge boom bij de rivier. Geen wandelaar is zo gek om met deze hitte op pad te gaan. Verderop nemen wat jongeren een duik in de rivier.

Romeinse wachttoren

Dan klimt het Limespad de dijk op naar een teken van Romeinse beschaving: een replica van een houten wachttoren. De wandelgids vermeldt hem niet, maar hij geeft een goede indruk van de vele wachttorens die de Romeinen in het begin van de jaartelling langs de rivier bouwden. Doel was de grens te bewaken en tegelijk de vaarroute over de Rijn in de gaten te houden. Via rook- en vuursignalen communiceerden de Romeinen in de verschillende torens met elkaar.

Grebbeberg

Aan de overkant van de rivier rijst de Utrechtse Heuvelrug mooi omhoog. De bossen komen eind augustus al lichtelijk in herfsttooi. De 52 meter hoge Grebbeberg, bekend van de Slag bij de Grebbeberg in mei 1945, zie je aan de zuidpunt van de Heuvelrug.

Blauwe Kamer

Aan de andere rivierkant doemt even later ook de Blauwe Kamer op: een prachtig rivieroeverreservaat dat regelmatig overstroomt, waardoor unieke natuur ontstaat. En dan is de veerpont die je voor een paar kwartjes overzet niet ver meer.

Tochtje met de pont...

Altijd leuk, een tochtje met de pont. Alleen... hij vaart vandaag niet omdat de waterstand in de Rijn te laag is. Die domper wil ik verwerken met een koel drankje op het beschaduwde terras van ‘t Veerhuis. Helaas is het terras tussen 12 en 14 uur alleen toegankelijk voor lunchgasten, en ik heb net m’n boterhammen achter de kiezen.

Trein rijdt niet

Met droge keel wandel ik via dezelfde weg terug naar het station van Rhenen, een tocht van zes hete kilometers. Op het station wacht me een nieuwe tegenslag: weliswaar staakt de NS een dagje niet, toch rijden de treinen niet vanwege een aanrijding. Na meer dan twee uur wachten op het snikhete station keer ik in een bomvolle bus en afgeladen trein huiswaarts.

Maarten van Rossumpad

Geluk heb ik ook: deze route heb ik namelijk al een keer gelopen, want het Maarten van Rossumpad volgt exact hetzelfde traject van Lienden naar Wageningen. Benieuwd naar het gedeelte na de veerpont? Bekijk dan mijn blog over het Maarten van Rossumpad.

Bekijk mijn blog >>

Blauwe Kamer en steenfabrieken

Dat laatste stuk begint fraai, door de bossen rond de vogelrijke Blauwe Kamer en langs oude steenfabrieken. Helaas voeren de slotkilometers langs een autoweg geflankeerd door industrieterreinen. Je neemt me vast niet kwalijk dat ik deze matige etappe niet helemaal opnieuw ga lopen.