De Meern 1, een Romeins schip van 2000 jaar oud, kalefatert deze tegenvallende etappe van het Limespad flink op. Een ware tijdscapsule die veel blootlegt over het leven van de oude Romeinen in ons land. Daarvoor moet je helaas wel aardig wat saaie landschappen doorkruisen.
Eigenlijk begint deze etappe een eindje buiten Woerden, bij een bushalte. Om te eindigen in de stad Utrecht, bij een bushalte. Al eerder heb ik besloten m’n eigen indeling te maken, die zoveel mogelijk van station naar station gaat. In mijn ogen veel logischer. Dat betekent wel dat dit een pittige etappe is van 24 kilometer.
Mijn etappe begint mooi, in vestingstadje Woerden waar ik nog even een kijkje ga nemen bij het kasteel uit de vorige etappe. Dat staat er schitterend bij in het warme ochtendlicht. Om het nabije stadsmuseum met Romeinse bodemschatten te bezoeken is het veel te vroeg. Romeinen zijn langslapers: het opent pas om 11 uur z’n deuren.
De route slaat het jaagpad langs de Oude Rijn in. Een aangenaam traject langs de kronkelende rivier. Aan het water staan reusachtige knotwilgen en statige watervilla’s overvleugeld door treurwilgen. Tussen de bomen geniet je van vergezichten over oude dijkjes en weilanden.
Het jaagpad is rond 1660 aangelegd en herinnert aan de trekschuitvaart, waarbij paarden boten met passagiers en goederen voorttrokken tussen Woerden en Utrecht. Armlastige schippers trokken hun schuit zelf. Armlastige luie schippers spanden hun vrouw voor hun schuit.
Veel minder zwoegen is het voor ons Limespad-wandelaars. De eerste zes kilometer valt er weinig te klagen, al is deze etappe ook hier niet vlekkeloos: je ziet voortdurend bebouwing en auto’s razen voorbij over de parallel lopende provinciale weg.
Na het dorpje Harmelen verruil je Oude Rijn voor Leidsche Rijn. Dat Leidsche Rijn klinkt als een rivier, maar je wordt gefopt: het is een kanaal dat in de late middeleeuwen en de 17e eeuw is aangelegd. Hier was de Rijn namelijk als een gek gaan meanderen en verzanden, waardoor hij onbevaarbaar werd.
Rivier of kanaal, mooier wordt het er in ieder geval niet op. Je stappen gingen al de hele tijd over steen, maar een aardig jaagpad is andere koek dan de asfaltweg die je moet delen met flink wat auto’s en fietsers. Zo erg is dat niet, als het even duurt. Maar het duurt niet even. Het duurt lang, heel lang. Het kanaal lijkt eindeloos. En biedt ook geen mooie vergezichten. Stroomt langs nieuwbouwwijkjes en weilanden met horizonvervuiling. Een kleurrijk sluisje plakt een pleister op de wonde.
Even verder verlaat de route het kanaal voor een detour langs een Romeinse wachttoren. Of wat ervan over is: niets. Een metalen plateau duidt het oppervlak aan. Een tochtige toren was het. Romeinse wachters bivakkeerden er soms wekenlang, zes kerels in één ruimte waar je je kont niet kon keren. Voortdurend beducht voor roofovervallen door piratenbendes. Je ziet het voor je, dankzij de informatiezuil die het in woord en beeld uit de doeken doet.
De route verliest nog meer van z’n charme, de nieuwbouwwijken worden drukker en rommeliger. Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij. In dit geval in de vorm van een Romeins fort: Castellum Hoog Woerden, een houten bouwwerk voorzien van heuse kantelen. Uiteraard is het een replica, want van het Romeinse Castellum is geen spaan meer over. Het gekopieerde castellum ligt op de plaats van het oorspronkelijke en is even lang, breed en hoog.
Is er dan niets meer echt? Jawel, want in het Castellum-museum vind je topstuk De Meern 1, een grotendeels nog gaaf Romeins ‘binnenvaartschip’ van 2000 jaar oud. Rond het 25 meter lange schip wordt de inventaris tentoongesteld: het schippersbed, gereedschappen, kookgerei, een roeispaan. De Meern 1 is het meest complete Romeinse rivierschip dat is gevonden in Noordwest-Europa.
De ontdekkers noemen het een ware tijdscapsule: het biedt een kijkje in het leven langs de Limes tijdens de hoogtijdagen van het Romeinse Rijk. Het museum is eigenlijk nog gesloten, maar gelukkig mag ik een kijkje nemen als ik zeg dat ik een reportage maak voor Frankwandelt… Vanaf eind januari 2022 is het museum overigens weer helemaal open.
Na dit hoogtepunt wandel je Leidsche Rijn binnen, de grootste Vinex-wijk van Nederland. Al snel stuit je op weer iets bijzonders: een vier kilometer lange holle graslaan, geflankeerd door Italiaanse populieren. Vóór het covid-tijdperk zetten zo’n 1000 bewoners van Leidsche Rijn zich hier jaarlijks aan de langste ontbijtdis van Nederland: 500 meter.
Je pakt het viaduct over de A2 en perst er nog een sprintje uit over de Dafne Schippersbrug die het Amsterdam-Rijnkanaal overspant. Dafne is geboren en getogen in het nabijgelegen wijkje Oog in Al.
Na het Jochem Uytdehaage-plantsoen – het barst hier van de Olympiërs – krijgt de route nog een zilveren randje: je wandelt langs het monumentale Muntgebouw – waar ooit Hollandse guldens werden geslagen. Een stel fraaie Utrechtse singels begeleiden je naar Utrecht CS.
Op deze 275 kilometer lange route kom je langs gereconstrueerde wachttorens en castella. En je kunt de opgegraven artefacten bewonderen in musea zoals het Rijkmuseum voor Oudheden in Leiden en Het Valkhof in Nijmegen. Bekijk mijn overzicht van de etappes die ik gelopen heb.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.