Pittige etappe over het jaagpad langs de Oude Rijn en door het Groene Hart. Je wandelt over graskades en dwars door weilanden. Hier ervaar je hoe weids, leeg en stil Nederland kan zijn. De laatste kilometers zijn minder. Gelukkig is het eindpunt een knaller: Woerden, een prachtig vestingstadje met een heus kasteel.
Helaas speelt de mist mij vandaag parten. Hij maakt de wereld weliswaar sfeervol, maar ook erg klein. Weg zijn de eindeloze uitzichten over weilanden, doorsneden door sloten en vaarten. Onzichtbaar de pittoreske molentjes en kerktorens aan de horizon.
Bij de start in Bodegraven voert de route kilometers over het jaagpad langs de Oude Rijn. Een mooi stuk, met aan de overkant soms fraaie villa’s en industrieel erfgoed. Aan de zuidkant van de Oude Rijn volg je precies de Limes, de noordgrens van het Romeinse Rijk.
Destijds wisten de Romeinen wel van wanten. Ze legden hier kampementen en havens aan, en diverse grensforten (castella), bemand door hun legioenen. Op vele plekken langs deze grens waren nederzettingen ontstaan, waaronder Bodegraven. Daar deden Nederlanders waar ze goed in waren: handelen.
Bodegraven is een stokoud dorp dus, dat ook om een meer triviale reden bekend is. De Andrelon-fabriek werd hier in de jaren 40 van de vorige eeuw opgericht door kapper André de Jong. Zijn kapperszaak in Bodegraven heette André’s kapsalon. Andrelon is een samentrekking van André en kapsalon. Je komt langs de voormalige fabriek die langs de Oude Rijn staat.
De route voert langs Fort Wierickerschans. Niet gesticht door Romeinen, maar door stadhouder Willem III in 1673 als onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Het was een reactie op ‘rampjaar’ 1672, waarin ze ons van alle kanten aanvielen en ons volk ‘redeloos, de regering radeloos en het land reddeloos’ was. Dankzij die waterlinie konden ze het toch al drassige land onder water zetten, waardoor vijandige legers vastliepen.
Drassig is het hier nog steeds: het Limespad verruilt comfortabel asfalt voor de zompige Prinsendijk, een grasdijk langs de Enkele en later de Dubbele Wiericke. Kaarsrechte, rietgekraagde vaarten waar watervogels de dienst uitmaken. Aan de andere kant uitzichten over boerenland. Schaapjes in de verte, foeragerende ganzen, overvliegende aalscholvers. Spierwitte reigers versmelten met spierwitte mist.
Je zompige stappen leiden naar het dorpje Driebruggen, waarover mijn Limes-gidsje alleen vermeldt dat er nog slechts twee bruggen over zijn. Je komt langs het voormalige gemeentehuis. Verderop wandel je over een pittoreske kade, met onder andere ‘t Hooghe Huijs, een voormalig doktershuis uit 1885.
En verder gaat het weer langs de Dubbele Wiericke. Even later verlaat je de vaart en trek je dwars door de weilanden. Je pad loopt nu over een houtkade: een beschutte houtwal van knotwilgen en grijze elzen. Roodborstjes en vinken fladderen tussen de boomtakken, zwanenpaartjes waggelen door de weilanden, en ik zie een haas wegzoeven. In de lente kun je hier veel meer vogels spotten: verrekijker mee!
En dan is het even over met de pret, want je verruilt de groene zoden voor een drukke weg. Die brengt je naar een dorpje met de grappige naam Papekop. Intussen wordt de wandeling er niet mooier op. Het landschap wordt rommeliger en je wandelt over fietspaden langs vaarten. Fraai zijn wel de kaarsrechte rijen knotwilgen langs het water. Snelweg A12 komt in zicht en je gaat eronder door. En dan verliest deze etappe z’n laatste beetje glans.
Maar niet getreurd: eindpunt Woerden is wel weer erg leuk. Het vestingstadje pronkt met een monumentale kazerne en De Windhond, een ronde stenen stellingmolen uit 1755. Het fraaie Kasteel Woerden ligt er ongenaakbaar bij. Het is gebouwd als verdedigingswerk maar was in later eeuwen van alle markten thuis: het fungeerde als gevangenis, hospitaal, opvangkamp, kledingmagazijn en restaurant.
Bezienswaardig is het voormalige stadhuis (Stedehuys) uit 1501. In dit rijksmonument is nu het stadsmuseum gevestigd, waar je Romeinse topschatten kunt bewonderen als een paradehelm, een zwaard en een bronzen olielamp. Maar nu even niet, want het is lockdown-tijd. Hopelijk is die voorbij als ik de volgende etappe hier weer oppak.
Op deze 275 kilometer lange route kom je langs gereconstrueerde wachttorens en castella. En je kunt de opgegraven artefacten bewonderen in musea zoals het Rijkmuseum voor Oudheden in Leiden en Het Valkhof in Nijmegen. Bekijk mijn overzicht van de etappes die ik gelopen heb.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.