Mooiste etappe?

Wij beginnen het Limespad niet braaf bij de start in Katwijk aan Zee, maar stappen brutaalweg ver over de helft in. Op misschien wel de mooiste etappe: tussen Wageningen en Heveadorp. Hier volgen we de noordoever van de Nederrijn, waar de hoogtepunten zich aaneenrijgen.

Hotel De Wereld

Op deze lentedag in februari gaan we in Wageningen eerst een koffietje doen in het beroemde hotel De Wereld (aanrader). Op zaterdag 5 mei 1945 werd hier de capitulatie van de Duitse bezetter een feit. De Canadese generaal Charles Foulkes kwam dit overeen met de Duitsers in wat nu de ‘Grote Capitulatiezaal’ heet.

Steenfabriek ‘De Bovenste Polder’

Over een stokoud (Romeins?) klinkerweggetje hobbelen we de uiterwaarden van de Nederrijn binnen. Met verderop prachtige uitzichten over de rivier waar pijlsnelle kano’s en gakkende ganzen onze aandacht opeisen. De mooi gerenoveerde steenfabriek ‘De Bovenste Polder’ priemt parmantig z’n roodbakstenen schoorsteen in de strakblauwe hemel.

Wageningse Berg

In een weidse boog stevenen we nu af op de Wageningse Berg. Vele malen heb ik erover gelopen, maar vanaf deze kant zie ik hem voor het eerst. Schitterend gezicht, die hoge stuwwal waarop oude loofbossen van eik en beuk zich thuis voelen.

Steil bergpaadje

Even later klimmen we puffend de Wageningse Berg op, over een steil ‘bergpaadje’. OK echt alpien wordt het niet. Maar toch krijgen we adembenemende vergezichten over de Nederrijn en in de vage verte de Betuwe. Het paadje waar we vervolgens een paar kilometer overheen lopen, dingt mee naar de Frankwandelt-trofee ‘Mooiste wandelpaadje van Nederland en omstreken’.

Met dank aan de ijstijd

De Wageningse Berg is onderdeel van een flinke stuwwal. Die werd in de voorlaatste ijstijd gevormd door een ijslob die de bodem naar twee kanten wegdrukte. In het westen verrees de Grebbeberg, in het oosten de Wageningse Berg.

Horecatip

Pal aan dat paadje vind je trouwens een mooi horecapunt: 4-sterren-hotel De Wageningsche Berg. Een dijk van een terras biedt je volop uitzicht over de Rijn. Tip voor de 4-sterren-kok: je appeltaart is lekker, maar je moet ‘m wat eerder uit de koelkast halen.

Belmonte: parel langs de Rijn

Met appeltaart achter de kiezen komen we over nóg een parel langs de Rijn: arboretum Belmonte, onderdeel van de botanische tuinen van de Universiteit Wageningen. Belmonte (‘mooie berg’) is beroemd om z’n collectie sierkersen, rozen, rododendrons, magnolia's en appels. Vandaag staat er nog weinig in bloei. Ga je in de lente, trek dan zeker wat tijd uit voor een rondje over dit prachtige arboretum.

Landgoed Oranje Nassau’s Oord

De Romeinen voeren ons vervolgens door de uitgestrekte bossen van landgoed Oranje Nassau’s Oord. Die zijn in de winter niet al te imposant, maar kom je hier in lente of herfst, dan tref je grote schoonheid. De combinatie van oude eiken, immense beuken en diepgroene naaldbomen biedt dan een fotogenieke kleurenpracht.

Sprookjesachtig kasteel

Via het dorpje Renkum en pal langs de Rijn naderen we nu het volgende hoogtepunt van deze etappe: Kasteel Doorwerth. Het staat er schitterend bij, met z’n voeten in de groene uiterwaarden van de Nederrijn. Een sprookjeskasteel uit de 13e eeuw, gebouwd door ridder Berend. Een vlucht witte duiven flapwiekt schilderachtig rond de kantelen.

Oudste robinia van Nederland

Vergeet niet de binnenplaats van het kasteel op te lopen. Daar tref je de oudste robinia van Nederland, geplant in 1579. Een prachtexemplaar, dat ze met veel kunst-, vlieg- en stutwerk overeind houden. Loop dan direct door naar de mooie moestuin, in 17de eeuwse stijl.

Arnhemse skyline

De route vervolgt door het mooie landgoed Duno, waar je ook weer verre zichten krijgt over de Rijn. Op de Hunnenschans bijvoorbeeld, een aarden wal in de vorm van een ovaal. Daar kijken we bijzonder mooi uit over Rijn, Betuwe en de Arnhemse skyline. Hier was overigens ooit een burcht gevestigd die rond het jaar 1000 is verwoest.

Gigantische rododendrons & Heveadorp

We wandelen over een romantische laan met bijzondere hagen en verderop gigantische rododendrons. Dan stiefelen we het merkwaardige Heveadorp binnen. Dat is ontstaan in 1915 toen fabrikant Wilhelmi hier een rubberbandenfabriek bouwde.

Huisjes-met-rieten-kap

In de karakteristieke huisjes-met-rieten-kap van Heveadorp woonden de werknemers van de fabriek. Aardig weetje waarvan ik zelf altijd in de lach schiet: de vrouw van de fabrieksdirecteur knipte om 22 uur ‘s avonds steevast het licht in het hele dorp uit. Zodat de arbeiders ‘s ochtends weer lekker fris aan de slag konden. Andere tijden.

Romeinse schat

Na ruim 20 kilometer ruiken wij niet al te fris meer, maar wat hebben we genoten! Romeinen tegengekomen? Dat niet. En zelfs geen tekenen van de Romeinse Limes. Of toch: helemaal aan het einde, bij het Drielse veer, is in 1895 een Romeinse schat opgebaggerd met meer dan 200 bronzen voorwerpen. Met die kennis stappen we tevreden op de bus naar Arnhem CS.