Wandeling van Adrie Raaijmakers

Deze bos- en heidewandeling is uitgezet door Adrie Raaijmakers, die dit gebied op z’n duimpje kent. De wandeling volgt grotendeels dezelfde route als twee andere pareltjes: Roots-wandeling Jachtslot Mookerheide en Groene Wissel Mook-Molenhoek. Toch slaat Adrie vaak nog wat stillere bossen in. En hij is erin geslaagd de route voor 96 procent over onverharde paden te leiden.

Zwaarbewolkt

Helaas bof ik niet vandaag: ondanks de voorspelde zon is het zwaarbewolkt als ik op pad ga vanaf station Mook-Molenhoek. De route klimt direct de stuwwal op, via een steil pad en een nog steiler trappetje. Het pad slingert langs het eerste heideveld van vandaag. Het staat vol in bloei. Jammer dat de zon niet meewerkt.

Jachtslot Mookerheide

Wachten op de zon is goed te verdragen op het terras van het idyllisch gelegen Jachtslot Mookerheide, waar je al snel langskomt. Het jugendstil kasteel is omgeven door een weelderige tuin vol rododendrons en oude beuken en eiken. Van recentere datum is het jachtslot zelf: het werd in 1902 gebouwd.

Gesammtkunstwerk

Destijds is het ontworpen als een ‘Gesammtkunstwerk’, waarbij architectuur en interieur sterk met elkaar verweven zijn. Van de rijk gedecoreerde buitengevels tot het houtsnijwerk binnen, van dakpan tot inbouwkast: alles is onderdeel van dat kunstwerk. Daarom heeft het complex een grote monumentale waarde en is het een rijksmonument.

Vervallen kasteel

Rond 2016 zag het kasteeltje er vervallen uit. Het fraaie pleisterwerk en de veelkleurige versiering van tegelmozaïek waren verdwenen onder een dikke laag plamuur. Aan het gebouw was van alles vertimmerd zonder rekening te houden met de oorspronkelijke bouwstijl. Natuurstenen elementen waren gebarsten, het schilderwerk versleten en glas-in-loodramen waren kapot of verdwenen. Hieronder zie je een foto uit 2017.

Oude allure

Eigenaar Natuurmonumenten besloot tot renovatie. Na bijna vier jaar verbouwen is het jachtslot nu bijna uit de steigers. Het resultaat mag er zijn, het slot is in oude luister hersteld. Wanneer je binnenstapt, straalt de oude allure je tegemoet. En het kasteel heeft nóg een voordeel: er is een restaurant in gekomen met een aangenaam terras. In november 2023 moet het slot helemaal klaar zijn, vertelt de vriendelijke serveerster.

Boomboeketten

Een klein uur later speelt de zon nog steeds verstoppertje. Een hooggelegen zandpad langs akkers en weilanden biedt mooie vergezichten. Het pad daalt af naar het stille Groesbeekse Bos, waar de tocht de komende kilometers doorheen voert. Let op het boskapelletje De Biesselt en de boomboeketten in het bos: meerdere stammen die samen één boom vormen, zoals de zevenstammige eik.

Door het Zevendal

Het Zevendal komt op je pad. Een welkome onderbreking van het donkere bos, het staat bekend als een van de mooiste dalen van Limburg. Met z’n glooiende, bloemrijke velden ligt het ingeklemd tussen de beboste Sint Jansberg en de Mookerheide. Verderop grazen wat koeien bij de bosrand, buizerds cirkelen boven het dal, op jacht naar onvoorzichtige muizen en konijnen.

Bovenste Plasmolen

Een mooi paadje scheert langs het Zevendal en een groepje koeien, maar je duikt al snel de hellingbossen weer in, die hier nog fraaier en stiller zijn dan elders, met veel verschillende soorten loofbomen. Helemaal in het puntje van de bossen kom je langs nog iets bijzonders: ‘De Bovenste Plasmolen’, een oude watermolen uit 1725. Boven de plas zie ik de felblauwe flits van de ijsvogel, mijn eerste dit jaar.

Betoverende paarse gloed

Een flinke klim en wat slingers door het bos, en dan ligt het hoogtepunt van de dag aan m’n voeten: de Mookerheide. En wat een geluk: net op dat moment breekt de zon door, die een paarse gloed tevoorschijn tovert op de heideheuvels. De heide staat vol in bloei (22 augustus 2023).

Rustige heidevelden

De golvende paarse heuvels, met hier en daar groepjes zomereiken en vliegdennen zijn misschien wel even mooi als de heidevelden van de Posbank. Alleen de schaal is veel bescheidener, het veld is maar zo’n 700 bij 800 meter groot. Daardoor is de Mookerheide minder bekend en ook veel minder druk. Op deze zomerse vakantiedag kom ik maar een handvol wandelaars tegen.

Uitzicht over de Maas

Op het rondje over de Mookerheide voeren de klimmetjes over mulle zandspoortjes telkens naar toppen met adembenemende uitzichten. Je kijkt uit over de Maas in de diepte, en naar de andere zie je het Duitse Reichswald, dat hemelsbreed op een kilometer of tien ligt.

Hellingen en een gletsjerdal

Afscheid nemen van zoveel pracht is lastig, maar de avond nadert en de bossen nemen me weer op. Slingerpaadjes door een kastanjebos, holle paden langs beboste hellingen en een oud gletsjerdal wisselen elkaar af. De heuvels in deze streek liggen op een uitloper van de Nijmeegse stuwwal die is ontstaan tijdens de voorlaatste ijstijd.

Uitzichttoren en Mookerschans

Een klim leidt naar een letterlijk hoogtepunt: een uitzichttoren aan de kop van een heideveld. Beklimming is aan te raden: je kijkt vér uit over het land van Cuijk in het noorden. Je bent hier trouwens bij nóg iets bijzonders: de Mookerschans, een vierkant verdedigingswerk uit de zeventiende eeuw. Even verder kom je langs nóg zo’n schans: de Heumense Schans, in de vorm van een vijfpuntige ster, eveneens ingebed in heidevelden.

Aanrader voor de herfst

Verderop wandel je de Heumenoordse bossen in, en dan is het station nabij. Een prachtige tocht die het zeker ook in de herfst goed zal doen. De heide bloeit dan weliswaar niet meer, maar dan zorgen de gevarieerde bossen voor kleurexplosies.