Schitterende wandeling door Zuid-Limburgs Heuvelland. Over holle wegen slinger je door het gulle Limburgse land. Soms is het klimmen geblazen. Maar de beloning is altijd zoet: uitzichten om van te watertanden over weids boerenland en fruitige boomgaarden. Natuurreservaat Savelsbos, met z'n droompaadjes langs diepe erosiedalen, maakt het wandelfeest compleet.
Om gelijk even te zeuren: jammer van de eerste 3 kilometer door de rafelranden van Maastricht met z'n saaie woonwijken. Haal daar een streep door (bijvoorbeeld door de bus te nemen) en je hebt een topwandeling. Overigens: voor wie de gehele route doet: die telt niet 21 maar liefst 24 kilometer.
Na die 3 aanloopkilometers hou je het asfalt voor gezien en wordt de wandeling gelijk mooi. Langs akkers met mais en andere gewassen slinger je over een mooi halfverhard weggetje. Langs heuvels waar je goed kunt zien dat dit Limburgse land uit kalk en krijt is gebakken.
Een deel van de route voert ook over het Krijtlandpad. Toepasselijke naam. Hier en daar zie je kalk- en krijtrotsen aan de oppervlakte liggen. Vroeger werden deze gesteenten afgegraven. De kalksteen gebruikten ze voor de bouw van huizen en kastelen. En krijt gebruikten ze voor... ja waarvoor eigenlijk? Krijtjes?
In natuurreservaat Bemelen kom je langs uitgezaagde kalksteenwanden die nu helemaal zijn overwoekerd. Ook de groeve-ingang is heroverd door de natuur. En in het stelsel van ondergrondse gangen bieden ze ‘s winters een geweldige hangplek voor vleermuizen.
Voorbij Cadier en Keer wordt het mooier en mooier. Je komt over veel prachtige holle wegen, een genot om erover te wandelen. Onverharde weggetjes zijn het, met opvallende bermen van wel een paar meter hoog. Het lijkt net of deze paden zijn uitgegraven, maar ze zijn ontstaan door uitspoeling in de lengterichting van het dal. Door het jarenlange gebruik wordt de holle weg steeds holler. En ik help vandaag met veel plezier een handje ehhh voetje mee.
Let in die hoge bermen even goed op de bijzonder rijke en gevarieerde flora. Vooral veel vlinders fladderen vandaag om m'n hoofd, op zoek naar de laatste bloemen van deze nazomer. Tjonge wat is het hier heerlijk, en zo lekker rustig!
Dan wandel ik iets bijzonders binnen: natuurreservaat Savelsbos. Dit aaneengesloten bosgebied slingert over de heuvels tussen Cadier en Keer en Eijsden. Oud bos is het. Omdat de steile hellingen niet geschikt waren voor landbouw, zochten de boeren elders hun heil. Het bos mocht bos blijven en ik zeg: hoera!
Het Savelsbos ligt op een steile helling in het heuvelland. Dat heuvelland is miljoenen jaren geleden gevormd. Rivieren, beken en smeltwater hebben uitgestrekte dalen in het land uitgesleten. Het water dat van het plateau afstroomde, zorgde voor het ontstaan van de droogdalen, die ze in Limburg ‘grubben’ noemen. En juist die afwisseling van hoge heuvels en diepe dalen met paadjes erlangs maken deze wandeling zo mooi.
Je komt langs nogal wat hoge woudreuzen. Ze toveren het hellingbos om in een sprookjeswoud waar de gebroeders Grimm wel raad mee zouden weten. Die indruk wordt nog versterkt door alle omgevallen bomen begroeid met mos en zwammen. Het bos barst in het voorjaar van de bloemen. Nu, half september, beginnen de paddenstoelen terrein te winnen. Hier en daar pluk ik nog wat verloren bramen van prikstruiken. Zoeter dan zoet.
Diep in het bos, na een fikse klim, moet je oppassen dat je niet doorschiet in de Henkeput. Een gigantische groeve is het, met een gewelf van 15 meter doorsnee en een diepte van 12 meter. Zeg maar zo diep als een flatgebouw van 4 verdiepingen hoog is. In de put liggen flink wat dierlijke resten, waarschijnlijk van dieren die er in de loop van de eeuwen in zijn gevallen en er niet meer uitkwamen. Luguber. Mysterieus is die put wel, naar het ontstaan ervan kun je alleen maar gissen. Mogelijk wonnen de Romeinen hier kalk.
Dan opent zich een breed dal en wandel je over een van de mooiste paadjes die ik ken met rechts bos en links een bijzonder vruchtbaar dal met sappige weiden. In de diepte grazen koeien rond verkoelende poeltjes. Die poeltjes komen niet alleen de koeien goed uit. Ze zijn van groot belang voor de vele diersoorten die in dit gebied hun territorium hebben. Met een beetje mazzel zie je padden, kikkers en salamanders rondscharrelen. Ook libellen en watertorren zijn vaste poelgasten.
Hoewel je natuurlijk nooit appels met peren moet vergelijken, krijg je daar wel uitgebreid de kans voor tijdens deze wandeling. Uitgestrekte boomgaarden vind je langs het pad, en zo half september zijn ze net blozende appels en dikbuikige peertjes aan het oogsten. Tussen de hoogstambomen klinken allerlei plat-Limburgse gesprekken. Jammer dat ik er geen snars van versta.
De laatste kilometers gaan door open landschap. In de verte zie ik de Sint Pietersberg waar ze nog steeds mergel winnen. 'Luik 20 km', staat op een bord. En ik krijg opeens ontiegelijk veel zin om door te stiefelen naar de Ardennen die ik heel in de verte zie oprijzen. Schitterende tocht al met al.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen. Met een superlekker hotelletje als hoogtepunt. Ik selecteerde de 10 allerleukste hotels van Limburg. Ze staan voor je op een rij. Mis deze hotels niet!