Paspoort mee!

Een flink reisje was het al met al, vanuit het westen van het land. In Roermond moet je nog een minibusje nemen met te strak afgestelde vering. Hobbeldebobbel reden we, vergezeld van vier Limburgsen Op Leeftijd (LOL). Verstaan deden we ze niet, maar ze hadden vast een gezellig dagje in het verschiet: het gebep was niet van de lucht. Vergeet overigens je paspoort niet, want je gaat zwaar over de Duitse grens.

Dag 1: Herschoten – Brüggen

Al vanaf de start bij het bezoekerscentrum van het Nationaal Park heb je het gevoel in Duitsland te lopen. Dat is niet zo, maar de bossen zijn hier anders dan je in Nederland gewend bent. Natuurlijker en avontuurlijker, vonden we. Alsof je door oerbos loopt. Wat ook al niet zo is: de bomen zijn aangeplant, om te dienen als stuthout in de mijnen of als brandstof voor de haard.

Vals plat

Pufpuf, zwetend vroegen we ons af waarom het nou zo zwaar lopen was. Toen merkten we het opeens: vals plat! Op m’n gps zag ik dat we op 50 meter boven NAP zaten, zo’n 20 meter hoger dan bij de start. De oorzaak ligt in de geologie van dit gebied.

Terrassenlandschap

Die geologie van De Meinweg is voor Nederland zeer bijzonder: het is een zogeheten terrassenlandschap. De terrassen zijn in de loop van tienduizenden jaren ontstaan door inschuringen van De Maas en verschuivingen in de aardkorst langs de drie breuklijnen die door het gebied lopen. Eén van deze breuklijnen is de bekende Peelrandbreuk, die in 1992 een aardbeving veroorzaakte. De vele beekdalen zorgen voor nog meer reliëf.

80 meter boven NAP

En dat merk je: tijdens de eerste wandeldag naar Brüggen stijg je in totaal zo’n 50 meter: van het Roerdal (30 meter boven NAP) tot het Beatrixplateau (80 meter boven NAP). Vermoeiend misschien, maar je krijgt een wonderschoon landschap als compensatie.

Spoorlijn IJzeren Rijn

Een paar kilometer gaans kom je opeens bij een overwoekerd spoorlijntje. Prachtig gezicht. Het is het tracé van de IJzeren Rijn, een spoorlijn uit 1879 van Antwerpen naar het Ruhrgebied. De lijn diende vooral voor de aanvoer van katoen voor de Duitse textielindustrie. Omdat het goederenvervoer steeds meer over de weg ging, werd de IJzeren Rijn steeds minder gebruikt. In 1991 viel het doek voor het lijntje.

Dag 2: Brüggen – Swalmen

Als je er de vorige avond geen puf meer voor had, loop dan nog even door het mooie historische stadje Brüggen. Een aangenaam plaatsje, met een enorme kerk, flink wat horeca, terrassen, Bierstuben. Het plaatsje is zo grondig afgestoft en geordend dat je direct weet dat je in Duitsland bent. Toch is Brüggen ook sfeervol.

Burcht Brüggen

Let vooral even op de mooie Burcht Brüggen. Oude geschriften melden de burcht voor het eerst in 1289. Drie eeuwen lang bestierden de hertogen van Jülich de burcht, nu is er een museum neergestreken. De oude burcht is op zomeravonden het decor voor openluchtconcerten en theatervoorstellingen. Naast de burcht draait het raderwerk van een 13e-eeuwse korenmolen op volle toeren.

Hotel Garni zum Schiffchen

Wij sliepen in het door NS aanbevolen Hotel Garni zum Schiffchen. Een eenvoudig maar prima hotel voor weinig. We kregen een hard bed, een goed ontbijt, en ook nog een lunchpakketje toegestopt. Overigens aten we in het burchtrestaurant Torschänke, dat van buiten akelig chique oogt, maar van binnen het tegendeel etaleert. Het eten is niet verkeerd, maar waarom dat bij stampende dansmuziek geserveerd moest worden was ons niet glashelder.

Poeslief landschap

Ook dag 2 gaat weer grotendeels over onverharde paden, maar heeft aanvankelijk een totaal ander karakter. Ging de eerste wandeldag grotendeels over ruig terrein, nu start je in een poeslief parkachtig landschap. Easy going loop je op je dooie akkertje langs het riviertje de Swalm.

Artist impressions

Tikkeltje saai? Vonden we niet, het was een landschap dat je treft in artist impressions van architecten die net doen alsof de wereld alleen maar een lolletje is. En zo troffen we er gras groener dan groen, lucht blauwer dan blauw, onwaarschijnlijk veel bloeiende struiken, een heerlijk riviertje, perfecte gezinnetjes achter perfecte kinderwagens met perfecte baby’s, gelukkige stelletjes, moeiteloos joggende joggers en nordic walkers zoals nordic walkers bedoeld zijn.

Avontuurlijk riviertje

Dat gaat zo fijntjes verder, waarbij je bruggetje na bruggetje over de mooie Swalm slecht, met telkens even een aardig doorkijkje over het avontuurlijke riviertje. Echt een schitterende wandeling door schitterend landschap. Enige nadeel: veel mensen hebben dat ontdekt. Op een zonnige zondag ben je dus niet alleen. Verre van. De snoepdoos aan genoegens moet je delen met talloze wandelaars en vooral fietsers. Gezellig was het wel.

De Swalm: mooi riviertje

De Swalm, het is echt een mooi riviertje. Langs de bovenloop staan veel watermolens, die ooit graan maalden en lijnolie persten. Het deel tussen tussen Brüggen en de Nederlandse grens werd rond 1930 gekanaliseerd om het water sneller af te voeren en het rivierdal te benutten voor landbouw. De snelstromende rivier holde de zandige bodem echter uit, waardoor het grondwaterpeil te veel daalde. De oude meanderende beekbedding werd daarom in ere hersteld. Super!

Uitkijktorens & jeneverbessen

Even van de rivier af loop je een schitterend stuk langs een natuurreservaat, met veel heide. Je komt langs een uitkijktoren, opgetrokken uit zware balken. Klim er even op, je kunt lekker ver kijken over het schitterende landschap. Beneden zie je ook goed de grillig gevormde jeneverbesstruiken. De struik dankt zijn naam aan het feit dat de bessen vroeger werden gebruikt om jenever te stoken.

Moeras & heikikkers

Even verder kom je door alweer het zoveelste mooie landschap: een moerasgebied met vennen, riet, waterlelies en – je voelt ‘m al aankomen – keiveel kikkers. Kwáák! Kwáák! Kwáák! Ja nou weten we het wel.

Langs de grens

De prachtige wandeling voert een flink stuk precies over de grens tussen Nederland en Duitsland. Goed zichtbaar, vanwege de genummerde grenspalen langs het pad. Ook landschappelijk is het verschil opvallend: aan de Duitse kant liggen de glooiende bossen van het Elmpterwald, aan Nederlandse zijde liggen – hoe kan het ook anders – vlakke akkers en weilanden.

Heimwee naar De Meinweg

Dan loop je over een heerlijk lang pad omzoomd door rijen bomen, met aan beide zijden weilanden, weer terug naar de Swalm. Misschien is het riviertje hier wel op z’n allermooist: het kronkelt nog net iets meer en stroomt nog net wat woester. En dat is een van de vele troeven van deze wandeling: hij blijft tot het einde toe mooi. Ik heb nu al heimwee naar De Meinweg.