Elk voordeel...

Het enige nadeel van deze wandeling: je wandelt zeker niet alleen. De omgeving is zo mooi dat vele wandel- en fietsroutes het landschap doorkruisen. En 2 langeafstandspaden: het Pieterpad en het Pelgrimspad. Verder is het een wandeling om door een ringetje te halen.

Gasterij Kasteel Terborgh

Van het station van Spaubeek wandelen we al snel het mooie Stammenderbos in, een zogeheten hellingbos. En eigenlijk te snel, maar vooruit, gaan we aan de koffie op het terras van de leuke Gasterij Kasteel Terborgh.

11 kilometertjes

Ach, de wandeling telt maar 11 kilometertjes, dus we doen het rustig aan vandaag. Het is ook te warm om ons druk te maken. En Limburg nodigt sowieso uit tot onthaasten. Afijn, we hebben allemaal prima excuses om extra vroeg aan de appeltaart te gaan.

Motteburcht & bokkenrijders

Terwijl we genieten van Limburgse gemoedelijkheid lezen we over de enorme burcht die vroeger achter het 17de eeuwse Huis Terborgh lag. Die deed dienst als rechtbank. En leden van de Bokkenrijdersbende belandden hier in het gevang en op de pijnbank. Minder gemoedelijk.

Goudgele akkers & app met handige info

Na Terborgh komen we langs golvende goudgele akkers. Tarwe? Rogge? Haver? Wij stadskinderen herkennen dat alleen als onderdeel van onze granola van de Mar qt met een q. En als verwende stedelingen bedenken we hoe lekker het leven zou zijn als dat soort info gewoon op je smartphone zou verschijnen als je er langsloopt. Kunnen ze daar niet even een app voor ontwikkelen?

2 putten, 1 Puth

Richting het piepkleine dorpje Puth gaan we. Als je niet oplet ben je erdoorheen. Het is genoemd naar 2 diepe waterputten, de Onderste en de Bovenste Puth. Het boerendorp is al stokoud: het ontstond als nederzetting aan een Romeinse handelsweg tussen Duitsland en Maastricht.

Plateau van Doenrade

En rond Puth ontdekken we waarom deze wandeling ‘Limburgs Plateau’ heet: we wandelen hier over het hooggelegen Plateau van Doenrade, een van de verste uitlopers van de Ardennen. De akkerbouw gedijt hier goed, de grond is zeer vruchtbaar. We kijken uit over de prachtige omgeving.

Idyllische landweggetjes

De toch al mooie wandeling wordt mooier en mooier. Over van die heerlijke oude landweggetjes met afbrokkelend asfalt wandelen we. Waar we af en toe voor een hobbelende tractor moeten uitwijken: ze zijn hier de graanoogst (tarwe?, rogge? haver?, app!) aan het binnenhalen.

Wanenberg: toppie

We lopen via kruip-door-sluip-door-paadjes over een steile bosrand, vlak langs de Wanenberg, een heuvel van 100 meter hoogte. Bij wielrenners is de berg populair vanwege de beklimming, met een hellingspercentage tot 8 procent. En we zien groepjes fietsers met Formule 1-snelheid naar beneden zoeven.

Windraak: waar het altijd waait

In het gehuchtje Windraak konden we tot voor kort kiezen uit 2 horecatentjes: een eetcafé en een prachtig gelegen ijsboerderij. Helaas is de ijsboerderij sinds 2018 voorgoed gesloten (met dank aan de oplettende lezer die dit aan mij doorgaf). Overigens dankt Windraak z’n naam aan de Windrakerberg. Omdat het minidorp midden op deze ‘berg’ ligt, vangt het nogal wat wind. Is dat de verklaring voor de naam?

Wandelen is topsport

Vanaf het hooggelegen Windraak rollen we langzaam het dal weer in, langs een mooi gelegen klooster waar nu topsporters hun talent ontwikkelen in het Watersley Sports & Talent Park. Wij beproeven even verder ons wandeltalent op de Kollenberg.

Sint-Rosakapel & Voetvallen

Helemaal op het topje treffen we de mooie Sint-Rosakapel, gebouwd eind 17de eeuw, toen er een pestepidemie heerste. De Heilige Rosa van Lima bevrijdde Sittard van de Zwarte Dood en werd uitgeroepen tot beschermheilige van de stad. Nog steeds houden ze hier jaarlijks een processie om haar te eren. Langs de weg staan 7 wegkapelletjes, ‘De Voetvallen’, die het lijden van Jezus uitbeelden.

Maske Begrave & krombroodrapen

De Kollenberg is ook bekend vanwege het carnavalsritueel Maske Begrave, dat het einde van het carnaval inluidt. En vanwege het jaarlijkse krombroodrapen, halverwege de vastenperiode. Vanaf de helling werpen ze 15.000 krombroodjes (halvemaanbroodjes) naar de kinderen van Sittard, die staan te popelen om ze te verorberen. De folkloristische traditie verwijst naar de krombroodjes die de kerk vroeger uitdeelde aan armelui.

Mösje valle vaan ’t daak

Inmiddels is het om te smelten zo heet (‘de mösje valle vaan ’t daak’, zeggen ze hier) en wij hebben dus meer behoefte aan een drankje dan aan een gortdroog broodje, krom dan wel recht. Onze dorst kunnen we volop lessen op de mooie Markt van Sittard.

Café De Gats

We ploffen neer op het heerlijk beschaduwde terras van café De Gats, gevestigd in een opvallend geel vakwerkhuis uit de 16de eeuw. Verdomd, pal naast ons tafeltje staat een beeld van 2 kinderen met een krombroodje in hun hand.

Historie & mensen kijken

We genieten van het uitzicht op de 80 meter hoge toren uit 1518 van de St. Petruskerk. En op de St. Michielskerk, een Dominicaanse kloosterkerk, gebouwd in de stijl van de Zuid-Nederlandse barok. Maar vooral geven we ons over aan onze favoriete hobby: mensen kijken.