LAW Amsterdam: etappe 6

Dit is etappe 6 uit de wandelgids ‘Buiten de binnenstad van Amsterdam’. In deze gids beschrijft routemaker Alex Buis een langeafstandswandeling van 227 kilometer in 14 etappes. Bijna een half Pieterpad lang dus, maar dan binnen de stadsgrenzen van de hoofdstad.

Deze wandelgids op Bol.com >>

Tai chi & pijl-en-boog

Ruigoord maandagochtend vroeg. Op het zonovergoten veld voor de kerk beoefent een oudere jongere met dreadlocks tai chi. Kinderen op skelters hobbelen over klinkerweggetjes. Een man met lange blonde manen loopt met pijl-en-boog door de straten. Verder heerst hier een weldadige stilte. Een volstrekt andere sfeer dan toen ik hier de vorige etappe eindigde. Op die zondagmiddag eind juni dansten uitgelaten mensen op live muziek, waren er vrolijke kraampjes met drankjes en veganistische hapjes.

 

Gekste dorpje van Nederland

Leuk om twee keer de sfeer te proeven in misschien wel het gekste dorpje van Nederland. Het ligt ingeklemd tussen de Amsterdamse haven, opslagloodsen in de vorm van ruimteschepen en gigantische windturbines.

Ruigoord laat je achter je, en je wandelt door een niet al te inspirerend industriegebied. Langs een golfbaan en rommelige rietlanden bereik je recreatiegebied Spaarnwoude.

Grappige kronkelpaadjes

Dat recreatiegebied doorkruiste de vorige etappe ook. En ook nu overvalt me weer dat licht deprimerende gevoel, vanwege een dodelijke cocktail van loslopende honden, zwijgzame vissermannen langs kunstmatige meertjes en saaie maaknatuur. Toch weet de routemaker hier grappige paadjes te vinden die dwars door overdadig groen kronkelen.

Sugar City

Verderop wordt de route interessanter, want nu bereik je Halfweg, met z’n voormalige Suikerfabriek. De twee vijftig meter hoge suikersilo's schitteren je tegemoet. Ik ken de fabriek nog ‘in functie’. Op racefietstochtjes richting het Kopje van Bloemendaal schoot die doordringende geur van gekookte suikerbieten rechtstreeks je hersenpan in. Sinds 2010 heet de suikerfabriek heel hip ‘Sugar City’, waar onder meer evenementen plaatsvinden.

Brasserie Het Gemaal

De route loopt pal langs het water achter de fabriek. Daar vind je brasserie Het Gemaal. Vanaf het terras kijk je schitterend uit over het weidse water, onder het genot van goede koffie en dito taartjes (dagelijks open vanaf 11 uur).

Stoomgemaal Halfweg

Kijk je vanaf het terras naar links, dan zie je Stoomgemaal Halfweg uit 1852, dat is aangelegd in het kader van de drooglegging van de Haarlemmermeer. Hou je vast: dit is het oudste en grootste nog werkende schepradstoomgemaal ter wereld. Tot 1977 was het in bedrijf en het verwerkte in 125 jaar liefst 14 miljard kubieke meter water. Nu geniet het van z’n welverdiende rust als museum en rijksmonument.

Rafelrandjes van Amsterdam

Je vervolgt de route langs de Ringvaart, die de grens tussen Amsterdam en Haarlemmermeer markeert. Rechts de rietgekraagde vaart, links oude polders die nu tot rafelrandgebied zijn verworden. Oude glazen kassen tussen opschietend groen. Een manege met grazende paarden. Braakliggende niemandslandjes. Bij een krakkemikkige loods bespuiten schilderachtige types woonwagens met graffiti. Gekke plekken, en jij overziet het allemaal vanaf de hooggelegen dijk.

Gemaal De Lynden

Kijk na een paar kilometer ook even naar de overkant van de vaart. Daar ligt Gemaal De Lynden uit 1849. Samen met de gemalen De Cruquius en De Leeghwater heeft het het complete Haarlemmermeer drooggepompt tussen 1849-1852. Respect!

Een zee van riet

Je wandelt verder aan de onderkant van de hoge dijk over een heerlijk graspaadje. Een zee van riet en bloemen waar vlinders en libellen heer en meester zijn. Aan de einder draaien de wieken van de Molen van Sloten. Je vergeet even dat je in Amsterdam bent. Op een eenzaam bankje gebruik ik de lunch. Daarna buigt de route De Aker binnen, een compacte wijk die in de jaren negentig van de vorige eeuw is gebouwd.

Filosoferen over Nieuw-West

Nu volgt een traject waarop ik alle zeilen moet bijzetten om m’n wandelhumeur op peil te houden. Want de woonwijken van Amsterdam Nieuw-West zijn nogal saai en uniform. Gelukkig weet routemaker Alex Buis ook hier interessant over te vertellen in z’n wandelgids. Over de stedenbouwkundige filosofie van de compacte stad (de wijk De Aker) versus die van het Algemene Uitbreidingsplan (de westelijke tuinsteden). Over het concept van licht, lucht en ruimte versus Het Nieuwe Bouwen.

Rondje Sloterplas

Filosoferen is leuk, maar op den duur wil het oog ook wat. Dat komt goed aan z’n trekken bij de Sloterplas, die ik nog ken van het dodelijk vermoeiende ‘Rondje Sloterplas’ dat we elk jaar met buitengym moesten hardlopen. Nu wandel ik hier in traag tempo met onmetelijk meer plezier. Vanaf lommerrijke oevers kijk je hier uit over de weidse plas met z’n vele watervogels.

37 meter diep

De Sloterplas werd gegraven in het kader van het genoemde Algemene Uitbreidingsplan. Voor de geplande tuinsteden Slotermeer, Geuzenveld, Slotervaart en Osdorp was veel zand nodig dat ze hier wonnen tussen 1948 en 1956. Die zandwinning leverde deze prachtige, enorm diepe plas op. De maximale diepte bedraagt liefst 37 meter.

Het monster van de Sloterplas

Die duistere diepte leidde in de jaren zeventig van de vorige eeuw tot verhalen over ‘Het monster van de Sloterplas’, waarover een boek en een lied zijn geschreven. Ondanks onderzoek is het monster nooit aangetroffen, maar voor alle zekerheid wandel ik maar snel door naar het eindpunt.