Japanse kers

In vakantiedorpje Rockanje ga ik eerst maar aan de koffie bij café De Jongens, want op de route is alle horeca op maandagen gesloten, zo checkte ik thuis op Google Maps. Wel iets om rekening mee te houden. Het niet al te spannende Rockanje heeft geen bezienswaardigheid in de aanbieding. Of toch: een rijtje Japanse kersen bloeit als een malle.

Topnatuur

Het Kustpad volgt een rustige verharde weg en slaat verderop de duinen in. Op een bordje maakt Natuurmonumenten de wandelaar lekker: ‘topnatuur’ ga je krijgen. Met bossen, bloemrijke duingraslanden, stuifduinen met pioniersplanten als zeeraket, duinmoerassen waar het wemelt van de waterjuffers, valleien vol orchideeën en het kletsnatte Waterbos waar de houtsnip in zijn element is.

Kaplaarzen

Een bordje verder adviseert Natuurmonumenten om kaplaarzen aan te trekken omdat vele paden zijn ondergelopen door de overvloedige regen van de afgelopen maanden. Kaplaarzen heb ik niet, wel veel zin om topnatuur te zien. Slingerpaadjes nemen me mee de duinen in, die aangenaam heuvelen. Bos wisselt af met weidse duinvalleien. Genieten.

Door het water

Net als ik denk dat het allemaal wel meevalt, verschijnt een ondergelopen pad met aan weerszijden uitgestrekte duinmeren. Geen ontkomen aan: ik moet er doorheen. Op m’n tenen ren ik het pad over, een meter of twintig. Resultaat: een kletsnatte broek, maar de sokken zijn nog droog.

Ondoordringbaar meer

Prachtig is het hier zeker. Geen mens te bekennen, wel veel vogels. Ganzen vliegen verschrikt op, een krijsende fazant jaagt me de stuipen op het lijf. Verderop, aan de voet van een donker bos, komt een jong stel me tegemoet. Ze blijken op een ondoordringbaar meer te zijn gestuit, midden in het bos, en zijn op hun schreden teruggekeerd. Op m’n gps zoek ik een alternatieve route, om het bos heen. Mijn gps-track volgt dit alternatief (te downloaden via het kadertje bovenaan).

Brede Water

Door dicht bos, met soms oude knoestige dennenbomen, gaan de stappen en ik haak weer aan bij het Kustpad ter hoogte van het Brede Water, een fors duinmeer. Even van de route af is een uitzichtpunt dat beheerder Natuurmonumenten met een bordje heeft aangegeven. Een stijgend paadje leidt naar een uitzichtplatform met een bankje: ideale lunchplek met uitzicht over het Brede Water. Aalscholvers zeilen over, ontelbare ganzen verzorgen een rumoerig gakconcert, een futenpaartje is met een kopschuddende balts bezig, een groepje kuifeenden klit bij elkaar.

Tweede Maasvlakte

Een saaier traject neemt het over, langs vakantieparkjes, een recreatieplas, windmolens. De topnatuur is opeens ver weg. Onverharde paden gaan over in een kaarsrecht fietspad. Je kijkt hier uit over een rietrijk natuurgebied, maar op de achtergrond vult de Tweede Maasvlakte de horizon, met een wirwar van elektriciteitsmasten, gigantische hijskranen en silo’s met onbekende inhoud. Wel een indrukwekkend gezicht, en het laat zien dat natuur en industrie in dit gebied hand in hand gaan.

Brielse Meer

Het Kustpad kruist een drukke weg en het duurt even voor de wandeling weer op gang komt. Door bossig terrein gaat de route. Tussen de bomen kijk je uit over het Brielse Meer, met rokende schoorstenen op de achtergrond. Een grapjas heeft het pad versierd met kabouters, trollen en fantasiedieren. En het bos kan niet verhullen dat aan je rechterhand een vakantiepark ligt: Molecaten Park Kruininger Gors. “Het grootste recreatiepark met vaste staanplaatsen van Nederland,” meldt de website. Een bos vol bloemen probeert de stemming op te vijzelen.

Hete kogels schieten

Nu koers je af op iets bijzonders: de Stenen Baak, een vuurtoren die in 1630 werd gebouwd door de stadstimmerman van Brielle. Vroeger stond boven op de toren een houten opbouw met glas-in-loodramen: de lantaarn. Hierin stookten ze een kolenvuur dat als lichtbaken diende voor scheepvaart in de monding van de Maas. Kijk ook even naar de kogelgloeioven achter de toren. Hiermee verhitten ze kanonskogels zo roodgloeiend heet dat ze vijandelijke schepen met een welgemikt schot in brand konden schieten.

1 aprilgrap

Een traject over bloemrijke dijken volgt, begin april doet het felle koolzaadgeel gewoon pijn aan de ogen. In de verte ontwaar je dan al de opvallende Sint Catharijnekerk van het stadje Brielle die uit de braakliggende akkers oprijst. Wie aan Brielle – vroeger Den Briel – denkt, denkt al snel aan de 1 aprilgrap. Het blijkt een broodjeaapverhaal te zijn dat die iets te maken heeft met de bevrijding van dit stadje op 1 april 1572. De Watergeuzen verjoegen toen het koninklijke Spaanse garnizoen, wat de bevrijding van veel meer Nederlandse steden in gang zette.

Beschermd stadsgezicht

Nog steeds vieren de Briellenaren die bevrijding met grootse feesten op 1 april. Een week later tref ik een nagenoeg uitgestorven Brielle. Wandelen over de stadsmuren en struinen door de nauwe straten met middeleeuwse huizen met fraaie gevels is zeker plezierig. De binnenstad is aangewezen als beschermd stadsgezicht, met een stratenpatroon dat al sinds de 17de eeuw bestaat. Ook de vestingwerken zijn nog intact, evenals twee van de vier stadspoorten.

Brielse Dom

Indrukwekkendste gebouw is de enorme Sint Catharijnekerk, de Brielse Dom genoemd. Een echte blikvanger met een 57 meter hoge toren en hoge gebrandschilderde ramen. Graag zou ik de 318 treden van de toren beklimmen. Het uitzicht op Brielle, duinen en rivierengebied moet fenomenaal zijn, maar de klim is alleen mogelijk tussen 1 mei en 31 oktober. Pech.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze etappe van het Kustpad heb ik gedaan op maandag 8 april 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl. De informatieve gids met fraaie foto’s is een aanrader (zie het kadertje hieronder)

Bekijk op Wandelnet.nl >>