Goedereede is het hoogtepunt van deze etappe, maar dat pittoreske havenstadje zie je pas aan het eind. Voor dat heerlijke toetje moet je je door weinig inspirerend landschap heenwerken, vaak over asfalt. Hoewel er zeker ook leuke kilometers bij zitten. Bijvoorbeeld door het unieke schurvelingenlandschap. Ook het haventje van Ouddorp mag er zijn. En zwemt daar niet een zeehond?
Vanaf de bushalte van Port Zélande wandel je al snel langs de jachthaven, en al die boten in vrolijke kleuren zorgen voor een vakantiegevoel. Flink wat jachten zijn op de wal getakeld, wachtend op een grote beurt voor de winter. Leuk om even het haventje binnen te lopen. Moet je wel weer teruglopen om op de route te komen.
Die route verstopt zich goed in het groen tussen de haven en het enkelspoortje waar je een tijdje langsloopt. De rails leiden je de Brouwersdam op, langs het Grevelingenmeer. Vroeger was dat een zeearm van de Noordzee tussen Goeree-Overflakkee en Schouwen-Duiveland, maar de Deltawerken sloten hem af van zee. Zo ontstond het grootste zoutwatermeer van West-Europa. Via de dam hop je niet alleen van eiland naar eiland, je switcht ook van provincie: je verlaat Zeeland en loopt Zuid-Holland binnen.
De rails brengen je verderop bij het ‘Rijdend Trammuseum’, met historische trams van de vroegere Rotterdamsche Tramweg Maatschappij. Die vervoerden vanaf begin vorige eeuw passagiers over de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden, maar na de watersnoodramp van 1953 kwam daar de klad in. Gelukkig is een deel van de trams bewaard gebleven. De oudjes tuffen nu op een toeristisch lijntje over de Brouwersdam. Helaas is het museum vandaag (maandag) gesloten.
Een natuurgebiedje neemt het stokje over: plassen met vogels, hoog riet, een wegschietende ijsvogel, onverharde paden. Een prima begin van de tocht over Goeree-Overflakkee, dat volgens de wandelgids bekendstaat als eiland van zon, zee en rust. Die eerste, de zon, laat inmiddels ernstig verstek gaan. De voorspellingen begonnen zonovergoten, maar allengs fietsten de voorspellers er bewolking tussen, vooral in het westen. En die voorspelling klopt als een bus.
Rumoerige wegen brengen je bij een volgend aardig stukje, langs de Preekhilpolder. Vanaf een hoge dijk kijk je mooi uit over het Springersdiep, zoals het Grevelingenmeer hier heet. De slingerende grasdijk voert langs een bunker uit de Tweede Wereldoorlog en koerst dan aan op het haventje van Ouddorp. Dat ligt er fraai bij met zijn jachten en op de kop De Reddingsloods. Vroeger was dat ook een echte reddingsloods, nu is het een clubhuis voor de plezierjachten waar ook niet-clubleden wat kunnen drinken. Dat doe ik dus maar.
Vanaf het hooggelegen terras kijk je ver uit over het meer. Samen met een Vlaams stel sta ik te genieten. Even later zien we in de verte de snoet van een zeehond boven water uitsteken. Hij duikt weer onder, om vijftig meter verder weer op te duiken. Dichterbij zit er nog eentje, die naar ons kijkt. Het lijkt alsof ze een spelletje spelen met de gasten op het terras. De Vlaamse schiet met een forse telelens mooie close-ups. Mijn lens is niet toereikend, maar toch maar een plaatje als bewijs.
Volgens het meisje achter de bar zijn de zeehonden hier vaste gasten en trekken ze nogal wat bekijks. Wist je dat ze de grootste roofdieren van Nederland zijn? Groter zelfs dan de wolf. Met dat fun fact op zak buig ik mee met de route die verderop het meer de rug toekeert, het binnenland in. En dan volgt een tergend saai asfalttraject door de buitenwijken van Ouddorp, die vooral bestaan uit nieuwbouw.
Eindelijk gaat het kraak-noch-smaak-traject over in een rustig natuurgebied: de Kleistee, waar je een van de oudste landschappen van Goeree vindt: de schurvelingen. Dat zijn aarden wallen die de boeren in de middeleeuwen rond hun akkers aanlegden. Ze dienden als perceelscheiding, maar ook om het stuivend duinzand in bedwang te houden. De meeste schurvelingen zijn in later eeuwen verder opgehoogd. Een prachtig oud cultuurlandschap. Ook pompoenen zijn er dol op.
Heel lang kun je er niet van genieten, want verderop neemt de bebouwing het weer over. Voorbij theehuis De halve maan (ook gesloten op maandag) krijg je zicht op Goedereede, met z’n fraaie skyline: korenmolen De Windvang uit 1719, de 15de eeuwse laat-gotische Domtoren en een rijtje huizen met rode pannendaken. En alsof het zo moet zijn, piept de zon vanachter de wolken tevoorschijn en zet alles in een betoverende gouden gloed.
Een mooie etappe is het niet tot nog toe, een broodmager zesje, maar aankomen in Goedereede maakt veel goed. Voor dit havenstadje is de term idyllisch uitgevonden: een collectie 16de eeuwse panden met klok- en trapgevels pronkt aan de haven die er ook al bevallig bijligt. Veel havenactiviteiten zijn er niet meer, of het moeten de fotografen zijn die hier naar hun camera grijpen om deze ansicht vast te leggen.
Als je door de straten met mooie panden flaneert, ervaar je iets van de sfeer van vroeger. In de middeleeuwen was Goedereede een eenvoudig vissersdorp, maar door de gunstige ligging aan een brede stroomgeul achter de duinen ontwikkelde het zich tot een bloeiend scheepvaart- en handelscentrum. In de 16de eeuw verzandde de haven steeds meer door grote hoeveelheden rivierslib. De stad raakte z’n belangrijke functie als havenstad meer en meer kwijt.
Een van de mooiste panden aan de haven is dat van Hotel de Gouden Leeuw. Tot het einde van de 15de eeuw deed het dienst als pastorie voor Adriaan Florisz, de latere paus Adrianus VI. Een gezegend einde van deze etappe, al logeer ik ernaast, in het ook al fraaie boetiekhotel Azul.
Boetiekhotel Azul op Booking.com >>
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.