Deze etappe ziet er op het kaartje zeker niet aantrekkelijk uit, ingeklemd tussen de industrie van Europoort en de kassen van het Westland. Gelukkig valt er toch wel wat te genieten. Van de bloemrijke oevers langs de Nieuwe Waterweg bijvoorbeeld. Van de slingerpaadjes door het Staelduinse Bos. En van de weelderige bloementuin bij bezoekerscentrum d’Oude Koestal. Veel stappen gaan over asfalt.
Bij de krap 15 kilometer waar Wandelnet van uitgaat bij deze etappe moet je 1,5 kilometer optellen: de start ligt een flink stuk van het dichtstbijzijnde OV. Handigste is om naar metrohalte Steendijkspolder te reizen vanaf station Schiedam Centrum. Vanaf de metro wandel je door een rustig buurtje naar deze etappe toe. Je pakt hem op bij een asfaltweggetje tussen de weilanden.
Ruim drie kilometer wandel je vervolgens langs de Nieuwe Waterweg, een breed kanaal dat Rotterdam sinds 1872 met de Noordzee verbindt. Je kijkt uit over het water met aan de overkant de zware industrie van Europoort. Een buitenaards tafereel: grote tankers, terminals voor de opslag van ruwe olie en chemicaliën, reusachtige hijskranen. Europoort vormt samen met de Botlek een van de grootste petrochemische-industriegebieden ter wereld.
Langs de oevers zie je precies het tegenovergestelde: groepen foeragerende zwanen en een bloemenzee van jewelste. Hier heeft een toverfee kwistig met vlinder- en bijvriendelijk zaad gestrooid. Klaprozen, teunisbloemen, slangenkruid kleuren de oevers felrood, felgeel en dieppaars. Een prachtig gezicht.
Deze zomerse maandagochtend is het druk langs de oevers: snelle racefietsers, veel ouderen op e-bikes (maar die zie je overal), een paar skaters. Geen wandelaar te bekennen vandaag. Af en toe passeert een groot containerschip. Je zou veel meer reuring op het water verwachten: Rotterdam is nog steeds de grootste haven van Europa. Maar veel havenactiviteit vindt plaats op de Maasvlaktes (1 en 2): grote industriegebieden die zijn aangelegd in de mondig van de Maas.
Net voordat het weidse water en de bloemenzee eentonig beginnen te worden, steek je af. Je gaat een brug over die zo weggelopen lijkt uit een film. En dat is-ie min of meer ook. ‘Bridges of Maasdijks Madison County’ is de naam van deze overkapte brug, die losjes is gebaseerd op de houten overdekte bruggen in de film met Clint Eastwood en Meryl Streep. Een reden heeft de overkapping ook: paarden en koeien die de Maasdijkse brug overgaan schrikken dan minder van de metro die eronder door zoeft.
Je scheert langs de Oranjepolder, die in 1644 is drooggepompt. Nu is het een natuurgebied, een kleine oase tussen een bedrijventerrein, de kassen van het Westland en een batterij windmolens. Een slechtvalk hangt doodstil biddend in de lucht.
Tot nu toe ging de route door open landschap. Nu wandel je het donkere Staelduinse Bos in, voor het eerst over onverharde paden. Het bos is vanaf 1850 ontstaan op eeuwenoude rivierduinen, vandaar de kleine hoogteverschillen. Ook herken je het landgoed dat dit loofbos in de 19de eeuw was, met z’n slingerende paden en fraaie bomenlanen. Let op de overwoekerde bunkers uit de Tweede Wereldoorlog waar nu vleermuizen bivakkeren.
In de rivierduinen woonden destijds vissers. In de Maas visten ze op zalm met netten en fuiken, bevestigd aan staken of ‘staelen’. Daaraan ontleent het bos zijn naam. Midden in het bos kom je langs bezoekerscentrum d’Oude Koestal. Ga zeker even een kijkje nemen. Weliswaar is het alleen op weekenddagen geopend, maar ze hebben een weelderige bloementuin met aangename zitjes voor de lunch. Verderop komt je ook nog een uitzichttorentje tegen.
De onverharde bospaden gaan over in weilanden. Ik passeer een groepje koeien en een groepje opgewonden mensen: een van de koeien staat in de sloot. Een oudere man met een Rotterdams accent weet het zeker: “Die koe komt never nooit meer op eigen kracht op het weiland, daar moet de boer aan te pas komen.” Volgens hem moeten we 144 bellen, “de dierenpolitie”. Niemand lijkt aanstalten te maken. Moet ik dan…? Ik pak m’n telefoon. De koe kijkt naar links, de koe kijkt naar rechts, en door ons aangemoedigd weet ze haar 650 kilo’s op de oever te sjorren. We klappen.
De route pakt vervolgens een asfaltfietspad op een hooggelegen dijk. Het pad is omhuld met bomen en struweel, een groene tunnel die het uitzicht op een uitgestrekt kassengebied naast het pad bijna weet te verhullen. Toch lekker lopen hier.
Nog twee kilometer zigzag je door wat stadsgroen dat geen naam mag hebben. En dan eindigt Kustpad deel 1 in Hoek van Holland. Hier in de haven zie je fraaie schepen passeren. En je kunt een drankje doen in restaurant de Torpedoloods, inderdaad een voormalige opslag van torpedoboten. Elk einde is ook een nieuw begin: in Hoek van Holland start Kustpad deel 2 naar Den Helder. Ga ik zeker lopen.
Deze wandeling heb ik gedaan op maandag 24 juni 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl. De informatieve gids met fraaie foto’s is een aanrader (zie het kadertje hieronder)
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.