Domburgsche Bier- en Melksalon

Bij de Domburgsche Bier- en Melksalon is het ‘s ochtends vroeg goed biologisch ontbijten met vriendelijke bediening. Daarna volgt een steile klim naar de hooggelegen boulevard. Terwijl op het strand de eerste kleurige parasols en windschermen alweer worden opgezet – september biedt fraai nazomerweer – wandel ik langs het markante Badpaviljoen, riant gelegen aan zee.

Lezende heren, kletsende dames

Dit rijksmonument in neorenaissance-stijl is gebouwd in 1889. Destijds kon je er concerten en dansavonden bijwonen. Heren kwamen er om te lezen en te biljarten, dames om de laatste roddels door te nemen in de damessalon. Het is een van de gebouwen die herinneren aan het rijke kuurverleden van Domburg.

Kunstenaarsdorp

Domburg is de oudste badplaats aan de Walcherse kust. Begin 20e eeuw streek hier ook een kunstenaarskolonie neer, met grote namen als Piet Mondriaan en Jan Toorop. Zij woonden en werkten in Domburg en lieten zich inspireren door het Zeeuwse licht en de weidse vergezichten.

Heilzame Zeebadplaats

Gezond is het hier ook, want sinds 2013 mag Domburg het predicaat 'Heilzame Zeebadplaats' dragen. Dat het in Domburg goed toeven is, wisten ze hier trouwens al heel lang. De beau monde kwam hier in de 19de eeuw heen om te kuren, Domburg was destijds een mondaine badplaats. En er is zelfs een badhuis uit de Romeinse tijd gevonden.

Manteling van Walcheren

Na de boulevard verruil je zee en strand voor de intieme bossen van ‘De Manteling van Walcheren’: een verzameling buitenplaatsen met behalve bos ook duinen, statige lanen en slingerpaadjes. Van de 17e tot de 19e eeuw woonde de Middelburgse elite hier in de zomer.

Eikenbos aan zee

Een uniek bos, want vrijwel nergens anders in Europa groeien loofbomen zó dicht bij de kust. Je vindt er ook een van de weinige eikenbossen direct aan zee. Het bos werd aangeplant om Walcheren te beschermen tegen ijskoude zeewind. Let op de bomen die door die wind typische vormen hebben gekregen en op hun oude dag soms ook een steuntje nodig hebben.

Kasteel Westhove

De bossen openen zich en je staat opeens oog in oog met Kasteel Westhove. Ooit is het een machtig kasteel geweest, maar van het oorspronkelijke middeleeuwse slot uit 1300 is weinig meer over. Het bouwwerk is vele malen flink toegetakeld en weer opgebouwd. Nu fungeert het als Stayokay-hostel, dus voor een klein bedrag kun je je een nachtje kasteelheer wanen.

Strandwandeling

Nu volgt een wat minder traject, vaak over asfalt- en klinkerweggetjes. Die moet ik vandaag delen met een flinke stoet e-bikers, vooral ouderen en Duitse toeristen. Het weggetje buigt af naar het noorden door duingebied Oranjezon en koerst weer af op het strand dat hier ontzettend breed is. Een paar kilometer verandert het Kustpad in een strandwandeling. Stranddouches waar je ook vers water kunt tappen zijn welkom op deze warme dag.

Deltawerken

Na het mulle strand volgen wederom kilometers over het asfalt van de Veerse Dam, waarbij je aan je linkerhand uitkijkt over zee en aan je rechter over het Veerse Meer. De dam verbindt Walcheren met Noord-Beveland en is onderdeel van de grootschalige Deltawerken die Nederland na de Watersnoodramp van 1953 moeten beschermen tegen overstromingen.

Oosterscheldekering

Helaas werden hierbij diverse zeearmen afgesneden van zee, waardoor zoetwatermeren ontstonden. Dat het ook anders kan, bewijst het hoogtepunt van deze etappe dat zich nu voor je uitstrekt: de Oosterscheldekering.

63 enorme schuiven

Je wandelt over de imposante zeekering met 63 enorme schuiven die het zeewater doorlaten. In geval van nood – bij een waterstand van 3 meter boven NAP – laten ze de schuiven zakken. Zo is de Oosterschelde goed beschermd maar blijft het toch een gebied met een zoutwatermilieu, met mossel- en oesterteelt en met getijdewerking.

Vijf stormvloedkeringen

Alles bij elkaar zijn de Deltawerken Nederlands grootste verdedigingssysteem tegen de woeste oprispingen van de zee. De uitvoering nam 43 jaar in beslag. Zes dammen, vijf stormvloedkeringen, twee sluizen en vijf miljard euro verder is Nederland goed beschermd tegen hoogwater. Voorlopig tenminste. Of het genoeg is, zal de toekomst uitwijzen.

Natuurgebied Neeltje Jans

Over een brede plak asfalt gaan je stappen nu. Nog even schiet je de onverharde slingerpaadjes in van het ruige natuurgebied op Neeltje Jans. Ooit was dit een zandplaat in de monding van de Oosterschelde. Door het op te hogen fungeerde het als werkeiland voor de Oosterscheldekering.

Sprinten naar de bus

Mulle zandpaadjes voeren je naar het eindpunt van deze etappe, althans volgens de gps-track van Wandelnet die oplost in the middle of nowhere. Onverwachts helaas, want ik dacht ruim op tijd bij de bushalte te eindigen. Die ligt helaas zo’n 800 meter verderop. En dat betekent: een sprintje trekken, want de bus gaat maar één keer per uur. Op het nippertje haal ik hem. Mijn gps-track leidt je trouwens wél naar de bushalte 😁