Een fraai landgoed, zandpaadjes door duinen, zeezicht, een beroemde boulevard, een oude vissershaven en het Haagse Binnenhof: het lijkt allemaal niet op te kunnen op deze Kustpad-etappe. Toch zijn er ook minpunten: horizonvervuiling plus kilometers over asfalt en door saai groen.
Je loopt direct vanaf de bushalte landgoed Ockenburgh op, gelegen in de groene stadsrand van Den Haag. Ik ken het van een aardig zondags rondje. Een eikenlaan met koninklijke allures leidt je richting het landhuis, de 19de eeuwse Villa Ockenburgh. In het vroege voorjaar barst het hier van de stinzenplanten. Die laten zich in mei en juni aflossen door hyacinten en rododendrons. Maar het is juli, dus die bloemenweelde loop ik mis.
Net als je de villa nadert, buig je af over een paadje door bosschages. Maar verderop krijg je hem alsnog in beeld, aan de voet van een groot veld. Het is weliswaar maandagochtend, maar het is ontzettend druk op het landgoed. Een complete school heeft zich voor de villa verzameld, joggers stiefelen groepsgewijs langs, ouderen op de e-bike en jongeren op de racefiets snellen voorbij. En dan zijn ze hier ook nog met lawaaiige machines het gras aan het maaien. In de hoofdstad was het vanochtend een stuk stiller.
Een aardig paadje en een flinke klim verder lonken duinen en zee in de verte. Niet het gedroomde uitzicht helaas: een parkeerplaats en hoge flats gooien roet in het eten. Maar de stilte en uitbundige bloemen langs het hooggelegen paadje maken veel goed.
Je loopt hier over de Puinduinen, waar Den Haag in de jaren zestig stadspuin van gesloopte huizen heeft gestort. Op het hoogste punt tref je het kunstwerk Hemels Gewelf van de Amerikaanse kunstenaar James Turrell, verscholen achter een tunneltje. Loop je dat binnen dan vind je een ellipsvormige aarden wal met een doorsnede van 40 bij 30 meter. Een monumentale bank nodigt uit om achterover te liggen. Volgens de kunstenaar neemt de hemel dan de vorm van een gewelf aan. Fantasie heb je wel nodig, maar toch leuk.
Een lange trap leidt de Puinduinen af, je schampt het strand en even verder pak je asfaltfietspaden door de Westduinen. Het beetje saaie traject wordt even verder leuker: asfalt transformeert in zand en minipaadjes gaan kronkelend door stille duinen met een afwisseling van bos en kleine zandverstuivingen. Af en toe vang je een glimp op van de zee. En de duinen zijn hier bezaaid met bloemen, een felgeel festijn met teunisbloemen, stalkaarsen en jacobskruiskruid.
Even verder wandel je de ‘Natte Pan’ binnen, een duinvallei met meertjes. Volgens een bordje is dit een van de parels van de duinen, en mooi is het zeker. Hier vind je zeldzame planten zoals rietorchis, ogentroost, parnassia en duizendguldenkruid. Bunkers uit de Tweede Wereldoorlog vind je hier ook, ze zijn inmiddels het domein van de vleermuis. Even waan ik me ver van de bewoonde wereld. Een illusie: de route schampt hier gewoon langs het randje van Den Haag.
Zand wordt weer asfalt, horizonvervuiling schuift voor het blikveld. Het blijft weliswaar groen, maar wel hondenlosloopgroen. Over de weg wandel je Scheveningen binnen, langs de Tweede Haven. Aan de drukke maar mooie kade liggen wat historische schepen. Zoals de Noordster (hieronder op de foto), een van de laatste haringschepen die ze in Scheveningen hebben gebouwd, in 1950. Leuke plek om op een bankje neer te ploffen voor een lunch, al dan niet met een harinkje.
Je steekt door naar de Eerste Haven waar de beroepsvisserij centraal staat, met rederijen en de visafslag. Daarna zoek je de beroemde boulevard op met in de verte de al even beroemde pier. Mooi is anders, maar toch heeft het wel wat. Leuk wordt het dicht bij de pier, waar een selectie beelden uit het museum Beelden aan Zee je proberen warm te maken voor museumbezoek. Sprookjesbeelden aan Zee heet de buitenexpo, met hoofdrollen voor Hans en Grietje, Pinocchio, Gulliver en het tinnen soldaatje.
Heb je dat nog nooit gedaan dan is bezoek aan Beelden aan Zee een aanrader, het museum ligt pal langs de boulevard, onder een van de weinige historische villa’s langs de Scheveningse kust: Paviljoen Von Wied. De villa is gebouwd in 1827 in opdracht van koning Willem I. Een verjaardagscadeautje voor zijn echtgenote die vanwege haar broze gezondheid veel aan zee moest verblijven.
Je komt pal langs het Kurhaus, dat beslist betere tijden heeft gekend, waar je de pier de rug toekeert. Een kilometer verder kun je een fraaie rozentuin bezoeken in het Westbroekpark, met grappige beelden.
Via de Scheveningse Bosjes wandel je door de mooiste wijken van Den Haag, met kapitale villa’s en even kapitale ambassades. Op de Lange Voorhout springt een monumentaal gebouw in het oog: hotel Des Indes. Hier logeerden talloze beroemdheden: koningen, maharadja’s, presidenten, Nobelprijswinnaars en geestelijke leiders zoals de Dalai Lama.
Even verder passeer je het Vredespaleis voor je bij het Binnenhof komt, waar het achthoekige Torentje een nieuwe bewoner heeft gekregen. De gps-track van Wandelnet eindigt bij het Binnenhof. Het Centraal Station is dan nog een kwartier lopen (mijn gps-track leidt ernaar toe, zie het kadertje bovenin).
Deze wandeling heb ik gedaan op maandag 8 juli 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.