Haring happen

Je start bij de spierwitte Vuurbaak uit 1605, de een na oudste vuurtoren van Nederland. ’s Nachts ontstaken ze het licht voor de vele Katwijkse vissersschepen op zee. Dat Katwijk een visserijverleden heeft, zul je weten. Langs de boulevard vind je tal van beelden die ernaar verwijzen, zoals het grappige bronzen beeld van haringhappende mannen. Al in de middeleeuwen gingen Katwijkers de Noordzee op om vis te vangen.

Kunstenaarskolonie

De visserij leverde niet alleen een overvloed aan haring, makreel en kabeljauw op, maar sprak ook tot de verbeelding. De houten vissersschepen op het strand, vrouwen in traditionele kledij die netten boeten, vissers met verweerde koppen: eind negentiende eeuw overspoelden ruim duizend kunstenaars het dorp. Katwijk herbergde een ware kunstenaarskolonie.

Jan Toorop en Max Lieberman

Reden waarom Katwijk zich profileert als vissers- én kunstdorp. In het lokale museum tonen tal van schilderijen het noeste vissersleven. En langs de boulevard loopt het Kustpad gelijk op met een kunstroute. Op bordjes kun je de werken bewonderen van grote namen als Max Lieberman, Jan van Goyen, Jan Toorop, Willy Sluiter en Hans von Bartels.

Reeën in de Coepelduynen

De boulevard gaat over in de Coepelduynen, waar je kilometers lang een onverhard paadje volgt. Dat loopt helaas pal langs een druk fietspad, maar je krijgt wel telkens mooie uitzichten. Want hoewel de duinen hier smal zijn, zijn ze ook bloemrijk en weids. In het verleden zijn de Coepelduynen gebruikt om netten te drogen, vee te weiden en als duinakkers. Nu vind je hier een afwisseling van duingraslanden, struwelen en bos met waardevolle flora en fauna. In de smalle duinstrook zie ik twee reeën wegsprinten.

Noordwijkse boulevard

Noordwijk doemt niet al te schilderachtig op in de verte. En de kilometers over de boulevard zijn beslist minder aangenaam. Links gaat de zee schuil achter een aaneenschakeling van strandtenten, rechts torent een zeefront op van moderne (congres)hotels. Ooit stonden hier fraaie villa’s maar daar is helaas niets van over. Noordwijk schijnt een mooie oude dorpskern te hebben, maar de omweg van bij elkaar drie kilometer heb ik er niet voor over. Langs de boulevard vind je weer tal van bronzen beeldjes.

Hollands Duin

Aan alles komt een eind, en na Noordwijk duik je de duinen weer in. Het Hollands Duin in dit geval. Die zijn hier minder weids, maar wel rustiger en intiemer dan de Coepelduynen. Verscholen paadjes leiden af en toe langs een vennetje. De maag knort inmiddels om een bankje, maar dat vind je hier in geen velden of wegen. Voor het Atlantikwall Museum, gevestigd in een bunker met vier verdiepingen, staat een lange rij.

Grandioos uitzicht

Het pad leidt dieper de duinen in, die met elke stap mooier worden. Het Kustpad laat vreemd genoeg een hoog duin met een uitzichtpunt rechts liggen, maar ik klim het op want ik zie daar – hoera! – een bankje. In de wind weliswaar, maar met een grandioos uitzicht dat je niet wilt missen. Het mooiste uitzicht van de dag.

Door een loofbos

Je pakt een lange trap die afdaalt naar een fietspad. Ga je daar naar links, dan zit je zo weer op de officiële route. Die voert door de luwte van een loofbos, met een prettige mengeling van eiken, beuken en abelen. En: elke honderd meter een bankje. Het bankjesbeleid van de gemeente Noordwijk is een raadsel.

Zwevende surfers

Druk met wandelaars, joggers en hondenuitlaters is het op deze zonnige zondag wel. In het kielzog van vele fietsers koerst de route even verder weer richting strand. Een steile standafgang daal je af met van die stappen die kniediep het zand induiken. En dan volgt een heerlijk stuk langs de woelige zee. De stevige wind heeft tientallen kitesurfers de zee in gelokt, en het zijn geen groentjes. De surfers ketsen af op hoge golven en maken sprongen waarbij ze soms meters boven de zee zweven. Een spectaculair gezicht.

Waterleidingduinen

Langs drukke strandtenten ga je weer de duinen in. Eerst over een kabouterpad waar kinderen de dienst uitmaken. Maar met elke stap wordt het rustiger, stiller, mooier. De duinen zijn hier bezaaid met bloemen. Even verder ga je een hekje door en betreed je de Waterleidingduinen (op Waternet.nl koop je heel eenvoudig een toegangskaartje).

Toegangskaartje op Waternet.nl >>

Damherten en vossen

Heerlijke kilometers voeren door kleurrijke duinen waarbij je kans maakt om damherten, reeën en vossen te treffen. Vandaag houden ze zich schuil, maar de duinen zijn hier op hun mooist. Je gaat pal langs een grote watervlakte die vast nog een gevolg is van de onophoudelijke regenval van de laatste maanden. Maar je houdt droge voeten.

Prachtige etappe

De route gaat door naar Haarlem, 23 kilometer verder, maar ik buig hier af naar De Zilk, bushalte Waterleidingduinen, zo’n anderhalve kilometer vanaf het einde van deze etappe volgens de indeling van Wandelnet. Prachtige etappe al met al.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op zondag 14 juli 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>