Vervelen zul je je niet op deze veelzijdige etappe. Je start langs de woelige baren van de Nieuwe Waterweg, waar grote zeeschepen passeren. Leuke paadjes door de duinen nemen het over, en later wandel je kilometers over het mulle zandstrand. De kassen van het Westland en een recreatiegebied bekoren een stuk minder. En dan is er nog een verborgen parel: een geweldige uitspanning in de duinen.
Je start in Hoek van Holland, Rotterdam aan Zee genoemd toen het zich na de Eerste Wereldoorlog tot badplaats ontwikkelde. Gek idee dat het dorp bij Rotterdam hoort, want die stad ligt liefst 25 kilometer landinwaarts. Je zoekt het brede kanaal op dat Rotterdam sinds 1872 met de zee verbindt: de Nieuwe Waterweg.
Hoewel je over verharde paden loopt, is het een geweldig traject langs bloemrijke oevers. Omdat de Nieuwe Waterweg in open verbinding met de zee staat, is er flink wat golfslag. Je kijkt uit over het woelige water, ziet enorme zeeschepen passeren én veel vogels. Groepen zwanen foerageren langs de oevers, aalscholvers zeilen over op zoek naar een vishapje. En dat alles tegen een surrealistische achtergrond: de havenindustrie van de Maasvlakte met enorme containerkranen en opslagsilo’s.
Aan het eind van de Nieuwe Waterweg gaat het Kustpad letterlijk het hoekje om, maar ik wandel zelf nog even de pier langs de Maasmond af. Je kijkt dan uit over de zee die hier eindeloos lijkt. Volgens een bordje kun je het zeegat uitvaren naar Harwich (194km) en New York (5824km). Voor m’n fantasie helemaal op hol slaat, ga ik het strand op dat hier zeer breed is.
Verderop lonkt een rij strandtenten langs de boulevard: tijd voor koffie. Maar als ik dichterbij kom, klinkt uit alle speakers stampmuziek: een no go area voor rustzoekers. De route klimt de duinen in, pakt een paadje pal langs een kletsnat gebied waar luid kikkergekwaak klinkt en vervolgt over een asfaltweggetje.
Let dan even op: pal langs dat weggetje zie je links, deels verscholen in de duinenrij, een achthoekige toren in brutalistische stijl: de Zeetoren. De Duitsers bouwden de toren in de Tweede Wereldoorlog als onderdeel van de Atlantikwall, een ruim 5.000 kilometer lange verdedigingslinie langs de kust van Zuid-Frankrijk tot het noorden van Noorwegen. De Zeetoren deed dienst als radarpost: met de radar op het dak speurden ze de Noordzee af naar vijandelijke activiteiten.
Je zou er zo aan voorbijlopen, maar heb je trek in koffie, taart of een lunch, ga dan zeker even naar binnen. Aan de achterkant vind je een ruim terras waar géén muziek uit speakers tettert. Een vredig plekje waar je heerlijk kunt zitten met uitzicht over de duinen die hier vol bloemen staan. De eigenaren noemen hun toren ‘a hidden gem’ en dat is het zeker: een verborgen parel in de duinen.
Je vervolgt over een pad door de duinen die hier heel smal en vlak zijn als je ze vergelijkt met bijvoorbeeld de Kennemerduinen. Toch een mooi traject dat vandaag geplaveid is met tapijten van gele bloemen die na consultatie bij de app Plantnet teunisbloemen blijken te zijn. Even verder verruil je duinen voor strand. Vandaag staat er een fikse wind en de zee is on-Nederlands woest. Een enkele surfer trotseert de beukende golven.
Je loopt ruim drie kilometer over het strand en komt langs de Zandmotor, een kunstmatige zandbank. Door golfslag, wind en stroming kalft die zandbank af en het zand verspreidt zich langs de kust. Daardoor blijven stranden en duinen op een veilige breedte. Ook de dieren zijn er blij mee: bij eb zie je vogels naar voedsel speuren en soms spot je zelfs een zeehond op de zandbank. Nu is het vloed en gaat de zandbank geheel schuil onder de golven.
Je slaat af het binnenland in en dan is het over met de pret. De laatste vijf kilometer zijn een stuk minder leuk, met elke stap voel ik de teller van de Frankwandelt-rating teruglopen. Hier is veel lelijks te ontdekken: je wandelt langs een drukke weg met daarachter de eindeloze kassen van het Westland, het grootste glastuinbouwcentrum ter wereld.
Recreatiegebied Madestein even verderop biedt een lichte verademing, maar alles is hier wel flink aangeharkt, met speelweides, barbecue-plaatsen en spartelvijvers. Verderop krijg je gelukkig wat spannender paadjes die soms aardig overwoekerd zijn met rozenstruiken en brandnetels. Ze leiden je naar het eindpunt, vlak voor landgoed Ockenburgh dat bij de volgende etappe op de rol staat.
Deze wandeling heb ik gedaan op donderdag 4 juli 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.