Op deze etappe keer je de kust de rug toe. Je trekt door polders, langs bloembollenvelden en het Noord-Hollandsch Kanaal. De stappen gaan veel over asfalt tot je een hooggelegen grasdijk pakt: onverwachts prachtige kilometers volgen, waarbij je zeldzame paddenstoelen ontdekt en heel ver kunt kijken. Het watertje Hoge Oude Veer neemt je mee naar het eindpunt. Mooiste tijd voor deze etappe is het voorjaar, als de bloembollen bloeien.
Bij de start in Callantsoog vind je genoeg uitnodigende horeca voor je koffiebehoefte. Die uitnodiging zou ik met beide handen aanpakken, want onderweg kom je vrijwel niets tegen. De koffiekopjes die op het kaartje van de (verouderde) wandelgids staan, zijn ingehaald door de realiteit: de cafés in de gehuchtjes ‘t Zand en Oudesluis zijn inmiddels ter ziele. Kijk in Callantsoog nog even op naar het schattige kerkje, waar een kerkklok uit 1491 alle overstromingen heeft doorstaan.
De route volgt het spoor dat ik een paar weken geleden al bewandelde op de variant van het Kustpad naar Den Helder. Ik pak dezelfde kleine paadjes door het Kooibosch, een groene buffer tussen dorp en achterliggende polders. Best aardige kilometers, al heb je voortdurend zicht op bebouwing. Even verder klim je de Zijperdijk op, een brede groene grasdijk waar vaak schapen grazen.
Je kijkt hier uit over de Uitlandsche Polder, een verzameling van modderige akkers met onduidelijke gewassen en weilanden met af en toe een paard. Een boerderij met een rieten dak is een zeldzaamheid tussen vele minder fraaie exemplaren. Hier en daar verrijzen opslagloodsen voor bloembollen. Een tractor hobbelt over de velden, worstelend met hooibalen. Aan de horizon de duinen die de herinnering aan de kust levend houden.
De uitzichten zijn hier weids, met wolkenluchten die het panorama verfraaien. Maar om nou te zeggen dat het hier heel mooi is… Oktober is zeker niet de beste maand om hier te wandelen. Tijdens het bloembollenseizoen zijn de uitzichten hier vrolijk gekleurd: tussen half maart en half mei staan de bollen vol in bloei.
Je wandelt hier door het grootste aaneengesloten bloembollengebied ter wereld: bollen in alle kleuren van de regenboog verbouwen ze hier, van Petten tot Texel. Door een combinatie van zandgronden en zeeklimaat gedijen ze hier uitstekend. De frisse zeewind verdrijft luizen en andere insecten die de bollen kunnen besmetten met virussen. Terwijl de bomen nog kaal zijn, kondigen de bloeiende bollen half maart de lente al volop aan.
De route stapt over op een fietspad naast een verkeersweg, een minder leuk traject langs allerlei bedrijven die met de teelt, opslag en verkoop van bloembollen te maken hebben. Kraampjes verleiden je tot de koop van een bloembollenpakket, maar in m’n rugzak is geen plek meer. Even verder bereik je de vlotbrug in het dorpje ‘t Zand. Hier steek je het brede Noordhollandsch Kanaal over, vanaf de zomer van 1819 met schop en kruiwagen gegraven door een leger van 9.000 slecht betaalde arbeiders (salaris: 50 cent per dag).
Kijk even goed naar die vlotbrug, want zo’n brug is best bijzonder: er zijn er nog maar vijf in Nederland. In de tijd dat het Noordhollandsch Kanaal werd aangelegd, konden ze nog geen stalen bruggen maken met een grote overspanning. Jan Blanken, waterbouwkundig ingenieur, ontwierp daarom dit model brug, oorspronkelijk met houten vlotten. De drijvende brug gaat voor scheepvaart open door het middendeel – het vlot – naar een van de oevers te trekken.
Het Kustpad voert je een kilometer langs het Noordhollandsch Kanaal. Over een asfaltweg weliswaar, maar het uitzicht maakt veel goed. Dan opeens duwt het Kustpad je een hekje over en sta je op een brede grasdijk, de Zijperdijk.
In de verte een tafereeltje dat vragen oproept. Drie mensen liggen in het gras, de fotocamera’s tegen de ogen gedrukt. Ze staan op, duiken even verder naar de grond en richten de camera weer. Dichterbij gekomen blijkt dat ze paddenstoelen aan het fotograferen zijn. Een man met precies dezelfde camera als ik heb, vertelt dat het om wasplaten gaat: een zeldzame soort die hier in ruime mate voorkomt, waardoor deze dijk een soort pleisterplaats van paddenstoelliefhebbers is.
Vanwege hun schoonheid, speciale standplaatsen en kwetsbaarheid voor verstoring noemen kenners de wasplaten ook wel de ‘orchideeën onder de paddenstoelen’. “De omstandigheden voor wasplaten zijn hier heel gunstig”, legt de fotograaf uit. “Dit zijn schrale graslanden waar weinig gebeurt. Af en toe grazen er wat schapen, maar dat is het wel zo’n beetje.” Gele en knalrode exemplaren wisselen elkaar af, goed verscholen tussen het hoge gras. Waren de fotografen er niet geweest, dan was ik er nietsvermoedend aan voorbij gelopen.
Mooie kilometers volgen waarbij je de ene wasplaat na de andere kunt ontdekken en fotograferen. In de verte dwalen de ogen over een eendenkooi, aangelegd bij de drooglegging van polder de Zijpe in 1615. Een groepje koeien staat te grazen langs de sloot. Verderop is de polder kletsnat. Enorme groepen ganzen vliegen op, en hogerop vormt de natuur een waar kunstwerk: spreeuwenwolken tekenen zich af tegen donkere wolkenluchten.
Bij het dorpje Oudesluis stuit je op een watertje dat niet kiezen kan tussen twee namen: Boezem van de Zijpe of Hooge Oude Veer. Het kronkelt door het landschap, omgeven door brede rietkragen. Zo breed en hoog zijn die kragen, dat je, wandelend over een best schilderachtig asfaltweggetje niets van het watertje te zien krijgt.
Een niet onaardig traject, maar op den duur worden de uitzichten eentonig. De vele windmolens en elektriciteitsmasten helpen hierbij niet. Kijk je daar tussendoor, dan ontdek je ook af en toe een kerktorentje. Nu en dan zeilen groepen vogels over. En aan het eind staat molen Leonide, een vrij nieuw exemplaar. In de tuin heet een rood konijn je welkom.
Als de etappe eindigt, wacht je nog een fors laatste loodje: een dikke twee kilometer langs de weg tot het station van Anna Paulowna. Het dorp dankt z’n naam aan koningin Anna Paulowna, de vrouw van Willem II. Al met al is deze etappe me meegevallen. En in het voorjaar is hij dus nog een stuk mooier.
Deze etappe heb ik gedaan op woensdag 30 oktober 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.