Lest best geldt helaas niet voor de laatste etappe van deel 2 van het Kustpad. Op het voormalige eiland Wieringen wandel je veel over asfalt en je krijgt eentonige kilometers te verstouwen. Lichtpuntjes zijn er gelukkig ook. Zoals het traject over grasdijken langs het Amstelmeer. Het pittoreske kapelletje in het dorpje Stroe is ook niet te versmaden. En dan heb je nog kans om ijsvogels te spotten.
Omdat de Afsluitdijk deels afgesloten is voor wandelaars en etappe 13 de Afsluitdijk op gaat, zit je als Kustpad-wandelaar met een dilemma. Zelf besluit ik vandaag etappe 12 en een deel van etappe 13 samen te voegen tot een lange etappe van Anna Paulowna naar Den Oever. Wanneer dat straks weer mogelijk is, wandel ik in één keer over de hele Afsluitdijk (32 kilometer). Misschien een saai traject, maar het heeft ook wel weer wat om van Noord-Holland naar Friesland te lopen.
Op deze asgrauwe novemberdag start ik vroeg op het station van Anna Paulowna. Vandaar is het een kleine 3 kilometer naar de start van de etappe. Die gaan langs de kerk, waar vandaag een colonne kinderen met lampionnetjes langskomt, op weg naar school voor een vroege viering van Sint-Maarten. Minder feestelijk zijn de kilometers langs de drukke provinciale weg, waar je nog wel een mooi rijtje dijkhuisjes kunt bewonderen.
Voorbij het brede water van de Hoge Oude Veer vervolg je de drukke Kerkweg, waarna de route afslaat naar een stil asfaltweggetje. Geen mens kom ik tegen op deze lange rechte weg die geen einde lijkt te hebben. Wel twee uitgestorven B&B’s, opslagloodsen, mistige uitzichten, een eenzaam paard. In de verte een boer die z’n land ploegt, een zwerm hongerige meeuwen in z’n kielzog.
Bij de Van Ewijcksluis gaat het Kustpad de dijk op. Na de teleurstelling dat eetcafé De Brug ter ziele is – ‘tijdelijk gesloten’ meldt Google Maps – wordt de route een stuk interessanter. Je kijkt hier uit over het weidse Amstelmeer. Dichtbij zie je ‘de Verzakking’, een grote zandplaat in het meer.
De Verzakking is ontstaan door de aanleg van de Amsteldiepdijk, die het Amstelmeer van de Waddenzee afsloot. Ze gebruikten destijds verkeerd materiaal voor de dijk waardoor een zandplaat in het Amstelmeer opdook. Hier sijpelt zout water vanuit de Waddenzee binnen, waardoor de riet- en graslanden van de Verzakking zilt zijn. Een bijzonder stukje natuur ontstond, met bedreigde plantensoorten zoals echt lepelblad, zilt torkruid en diverse orchideeën.
In de buurt van de Verzakking zijn eilanden aangelegd waar pioniervogels zoals kluten, kokmeeuwen en sterns in alle rust kunnen broeden. En wij wandelaars kunnen er in alle rust van genieten. Over de grasdijk volg je de contouren van het Amstelmeer, waarbij je voortdurend uitkijkt over het weidse water. Het stikt er van de vogels die rond de eilandjes foerageren. Op de keien van een dijk klit een groepje aalscholvers als hangjongeren bijeen, even verder een zilverreiger, de schouders opgetrokken tegen de kou, tenminste zo lijkt het. Een visserman glijdt in z’n roeiboot door de mist, een net achter zich aanslepend.
De hobbelige grasdijk loopt een stuk lekkerder dan het asfalt. En de uitzichten zijn dan wel mistig, maar ook fraai. Dan opeens flitst er iets vlak over het water, het riet in. Een topzwaar koppie boven een bol lijfje met een kort kontje. Het kan toch niet… een ijsvogel zijn? M’n ogen speuren het riet af, maar ik zie niets meer. Een paar honderd meter verder flitst er weer iets voorbij. Nu zie ik duidelijk het felblauwe verendek, en even later fladdert inderdaad een ijsvogel boven het riet. Geweldig gezicht!
Goedgemutst wandel ik verder langs het Amstelmeer tot aan het haventje van het gehuchtje De Haukes. Café De Postboot, eind 19de eeuw een wachtkamer voor het veer tussen het toenmalig eiland Wieringen en het vaste land, is volgens Google Maps ‘Permanent gesloten’. En ik kan dat bevestigen. De nieuwe eigenaar heeft zelfs de letters De Postboot van de gevel verwijderd. “Gezellig café, waar je echt welkom bent,” schreef ene Ernst zeven jaar geleden op Google Maps.
Een asfaltweggetje langs het Wieringerrandkanaal neemt het over. Van dat asfalt kom je tot aan Hippolytushoef niet meer af. Dat dorp heeft niet al te veel in de aanbieding. Wat winkels en alleen cafés die ‘s avonds open zijn. Een rijtje aardige geveltjes tegenover de kerk is een doekje voor het bloeden.
Een kilometer later heb je de nieuwbouwwijken van Hippolytushoef achter je gelaten. Nu kijk je weer uit over de eindeloosheid van ex-eiland Wieringen, opnieuw vanaf een smal asfaltweggetje. Bij het minidorpje Noordburen stap je over op een ander smal asfaltweggetje, nu tussen bomenrijen die wat beschutting bieden mocht het regenen en waaien.
Pittige, saaie kilometers zijn het. Gelukkig komt er verstrooiing op je pad in de vorm van het bijna pittoreske dorpje Stroe. Het is een van de oudste dorpen van Wieringen en bestond al in de 10de eeuw. Mooie boerderijen langs een slingerende weg. Streekmuseum Jan Lont, gevestigd in een authentieke Wieringer boerderij, vertelt over het leven op Wieringen vóór de aanleg van de Afsluitdijk. De schemering zit me op de hielen, dus die beker laat ik aan me voorbijgaan.
Een kilometer verder, in Noord-Stroe, loop ik wel even de begraafplaats op, om het snoeperige kapelletje te bekijken. Binnen ontsteek ik een kaarsje voor m’n moeder. De ‘Heidense kapel’ oogt oud, maar is dat niet. Hij werd in 2016 herbouwd, als opvolger van een tufstenen kerkje uit 1100, gesloopt in 1878. In de vloer zijn eeuwenoude grafstenen verwerkt. Leuk weetje: schatgravers hebben de omliggende weilanden afgespeurd, op zoek naar een gouden klepel die monniken hier zouden hebben begraven. Gevonden is hij nooit.
Bij het gehucht Vatrop klim je de dijk over, naar een klein maar fijn natuurgebied: een poldertje uit 1790 met een oude kleiput en wat vogeleilanden. Je wandelt langs de dijk van die polder en even later kijk je uit over de Waddenzee. Steltlopers scharrelen over de schorren. Over de brede plak beton van de dijk wandel je richting de haven van Den Oever, die in de verte lonkt met fonkelende lichtjes.
Deze wandeling heb ik gedaan op vrijdag 8 november 2024, een grijze en kille dag. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl. Voor deze wandeltocht heb ik etappe 12 samengevoegd met het eerste deel van etappe 13.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.