Mijn blogs over de Dutch Mountain Trail >>

Starten met asfalt

Gisteren kwam de route het dorpje Vaals binnen via een verrassende route langs historische plekken, zoals het oude gemeentehuis (op de foto hieronder). Maar vandaag nemen de geelrode stickers de wandelaar mee door saaiere nieuwbouwstraten om via een Landal Greenpark het boerenachterland te bereiken. En dan wandel je een paar kilometer over een asfaltweggetje. Een best rustig en best ook mooi traject. Langs alweer een ‘volmolen’, zoals gister, de Frankenhofmolen dit keer. De bermen en weilanden staan weer vol bloemen. De fruitboomgaarden ogen plezierig. Maar. Allemaal. Over. Asfalt.

Pittoresk Holset

Het dorpje Holset komt op het pad. Gister zag het er vanaf de hoogte van het Vijlenerbos aanlokkelijk uit. En ook als je er binnenstapt is het pittoresk, met z’n vakwerkhuizen en de Sint Lambertuskerk die al stamt uit de vroege middeleeuwen. Hier vind je ook de aan de heilige Lambertus gewijde ‘wonderbron’ waar een vrij onbegrijpelijke legende aan verbonden is. Holset schijnt jaarlijks duizenden pelgrims te lokken, vandaag zie ik alleen twee fietsers.

Fraai zicht op de Sint-Martinuskerk

Het dorpje is niet alleen pittoresk maar ook heel klein: je wandelt het zo weer uit. Waarna je een steenslagweg inloopt, gevolgd door een holle weg die je vlak bij het dorpje Vijlen brengt. Maar voor je het kerkdorp binnenstapt, pak je een steil dalend asfaltweggetje naar beneden. Net als je je afvraagt waarom je deze omweg zou nemen, krijg je het antwoord: adembenemend uitzicht op de Sint-Martinuskerk tussen velden bezaaid met bloemen en hoogstam perenbomen. Een smal natuurpad brengt je dwars door het veld tot vlak bij het kerkje. Het roodgeel negeert ook nu weer de dorpskern.

Hoogst gelegen parochiekerk

Maar ik ga daar natuurlijk een kijkje nemen. De beheerder van de begraafplaats komt net de kerkdeur uitlopen, een man van in de zeventig. Trots vertelt hij dat de Sint-Martinus de hoogst gelegen parochiekerk van Nederland is. “Je kunt het rondje om de kerk zo groot maken als je wilt, maar je blijft hem altijd zien op z’n heuveltop”, zegt hij met een knipoog. Hij vertelt dat de kerk bijna nooit meer vol zit, alleen bij speciale gelegenheden, zoals het paasfeest. “Bezoekers onder de vijftig jaar zijn ook dan op één hand te tellen.” Dorpsbewoners kunnen voor alles bij hem terecht, behalve voor de biecht, “want sommige dingen wil je niet weten over je buren”.

Auberge A gen Kirk

Omdat Buienradar een stevige plens regen voorspelt – ik zie hem ook live al van verre naderen – ga ik aan de koffie met kruisbessenvlaai bij de dorpsherberg met de vreemde naam Auberge A gen Kirk. En er zijn geen letters weggevallen. ‘Fiets & Wandelcafé’ meldt een bordje. Leuk tentje, uiterst sympathieke bediening. Terwijl de regen valt, druppelt de ene na de andere natte wandelaar binnen. Ik herken inmiddels diverse Krijtlandpadders - de twee dames van rond de zestig met aan hun gezichten te zien loeizware rugzakken, het frisse jonge stel, de wat oudere maar wel fitte alleenloper.

Nevelige foto’s

De zon komt weer voorzichtig om de hoek kijken als ik een grindpad pak over een hooggelegen plateau. De uitzichten zijn weids, maar nevelig weer doet mijn foto’s de das om.

Idyllische Selzerbeek

Over dassen gesproken, die zitten hier volop, maar omdat het nachtdieren zijn, is de kans dat je er eentje betrapt heel klein. Datzelfde geldt voor de bever, die zichtbaar aan de slag is gegaan bij de Selzerbeek, waarlangs je nu een paar kilometer een fraai grassig pad volgt. Dit mooiste traject van de dag volgt de wilde kronkels van het beekje dat zich hult in overdadig struweel. Op sommige plekken schuift het groene gordijn open en zie je het klaterende water stromen tussen afgekalfde oevers. Even duik ik het stekelige groen in tot aan de beekrand, waar een beverdam en een reeks omgeknaagde bomen te zien zijn.

Weides vol bloemen

Voorbij het dorpje Wahlwiller, vreemd zo’n Duitse naam voor een Nederlands dorp, vervolg je het smalle pad langs de Selzerbeek. Het landschap wordt nog schilderachtiger, met weides vol boterbloemen, pluizige paardenbloemen en sappige kruiden. Heuvelige bossen markeren de einder.

Vlinderjagers

Het beekje slingert hier tussen enorme knotwilgen door. Een draaihekje brengt je in een weiland waar vandaag een kudde roodbruine koeien staat te grazen. Twee jongemannen jagen met netten op vlinders, ik vermoed (en hoop) voor wetenschappelijk onderzoek. Moeilijk zal het niet zijn: het wemelt hier van de vlinders, bijen en andere insecten. Verderop verspert Zoef de Haas m’n pad.

Toscaanse sferen

Het paadje stijgt opeens en verandert in een breder grassig pad over alweer een hoogvlakte. Een kwetterende veldleeuwerik zorgt voor een lentegevoel en in de verte doet een rijtje populieren op de top van het plateau denken aan de cipressen die zo typerend zijn voor Toscane. Van de Dutch Mountain Trail kan ik me herinneren dat je die cipressen vanaf de andere kant ziet – nog net iets mooier en nog net iets Toscane-achtiger.

Matty Rijcken R.I.P.

De route komt even verder langs diverse monumenten, eentje voor geallieerden die uit de lucht zijn geschoten door de Duitsers, en eentje voor Matty Rijcken. Een triest verhaal over een jongen van vijftien jaar die in 1974 door een noodlottig ongeval om het leven kwam, naar verluidt bestuurde hij een tractor die over de kop sloeg, z’n ouders in verbijstering achterlatend.

Klooster van Wittem

Het klooster van Wittem komt in zicht, over een smal paadje tussen uitgestrekte akkers door wandel ik ernaar toe, met als stip op de horizon de fitte oudere alleenloper die al bijna bij het klooster is. Even binnen kijken in de kerk loont de moeite. Een kaarsje voor mijn moeder had ik in de kerk in Vijlen al aangestoken, je kunt niet aan de gang blijven.

Mariabeeld

Doorlopend kom je nog langs het kasteel van Wittem en een forse klim brengt je op de Gulpenerberg, bij een hoog Mariabeeld dat nodig in bad moet. Een kruising tussen een trap en een pad laat je nu razendsnel afdalen naar het levendige dorp Gulpen. Waar ‘s avonds een enorme wolkbreuk ervoor zorgt dat de putten van de riolen spoelen.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op donderdag 2 mei 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>