‘Heuvelland met culinaire traditie’, zo prijst SNP deze wandelvakantie op z’n site aan. En dat klopt helemaal. Ten zuiden van Turijn maken we prachtige wandelingen door het glooiende Piemonte. Vruchtbare heuvels zijn het, overvloedig bedekt met wijngaarden en hazelnootplantages. En altijd gloren besneeuwde Alpentoppen aan de horizon.
We wandelen door het hart van deze wijnstreek, beroemd om z’n Barolo-wijnen. Het bijzondere dorpje Barolo leren we later kennen. Vandaag beginnen we onze wandel-/culinaire vakantie in het wat grotere stadje Alba, goed bereikbaar vanuit Turijn. In de middeleeuwen stond Alba bekend als ‘de stad van 100 torens’, nu is het een bedrijvig handelscentrum aan de rivier de Tanaro.
Een aangenaam stadje met een relaxte sfeer. Piazza’s met ruime terrassen waar je heerlijk kunt eten, stijlvolle straten met luxe winkels, bijzondere architectuur. Honderd torens telt Alba niet meer, maar nog altijd domineren 14e-eeuwse torens het stadje. Ze behoorden ooit toe aan nobele families.
Alba is trouwens ook bekend om zijn witte truffels, de Tuber magnatum: de koning onder de truffels. Ieder jaar houden ze hier een truffelbeurs. De komende dagen staat deze truffelkoning dikwijls op ons menu. Bijzonder: het hoofdkantoor van Ferrero is gevestigd in Alba, bekend van producten als Nutella, Mon Chéri en Ferrero Rocher. Jaloersmakend weetje: eigenaren Maria Franca Fissolo en haar zoon Giovanni Ferrero zijn met een fortuin van 23,1 miljard euro de rijkste mensen van Italië.
Maar wij komen hier niet om geld te tellen, we komen om te wandelen. En dat doen we dan ook de volgende dag, na een korte rit met de taxi naar kasteel Grinzane Cavour, dat ongenaakbaar oprijst vanuit eindeloze wijngaarden. Sinds 2014 staat het kasteel genoteerd op de lijst met Unesco werelderfgoed. Je kunt het kasteel ook bezoeken, maar nu even niet en dus duiken we die beroemde Barolo-wijngaarden maar eens in.
En dat is beslist prettig. Het zonovergoten landschap glooit prachtig, waarbij de wijnranken zorgen voor een fascinerend lijnenspel. Op heuveltoppen zien we dorpjes, ongetwijfeld pittoresk, met een kerkje of torentje als hoogste punt. In de vervagende verte gloren hoge Alpentoppen, sommige nog met sneeuw bedekt. Een schilderachtig panorama van deze grote afstand, maar – zo weet ik uit ervaring – overdonderend als je ze wilt bedwingen.
De beste periode voor deze wandelvakantie is voor- en najaar. Wij waren er eind juni, het was eigenlijk al te warm om te wandelen. Voordeel van het voorjaar: de enorme bloemenweelde. Voordeel van het najaar: druiventrossen hangen plukrijp aan de ranken (afblijven hoor!) en de herfstkleuren zijn schitterend.
Vandaag en ook de komende dagen lopen we door een landschap dat zelf ook weggelopen lijkt uit een schilderij. Wordt de landschappelijke schoonheid van Toscane bijna tot vervelens toe geroemd, die van de Piemonte doet daar zeker niet voor onder. Sterker nog: dankzij het voortdurende bergpanorama op de achtergrond gaat deze wijnstreek er wat mij betreft met de schoonheidsprijs vandoor.
De dorpjes mogen er ook zijn, merken we als we door het schattige La Morra komen, uiteraard gelegen bovenop een heuveltop. Op een beschaduwd terras strijken we neer voor een lunch, waarbij we gelijk kennismaken met de beloofde culinaire traditie. En die mag er zijn. De wijn slaan we over, want wandelen en wijn vormen een slecht huwelijk. Mocht jij er anders over denken: je krijgt alle gelegenheid om wijn te proeven bij de talloze wijnboeren waar je langsloopt.
De wandeling van vandaag is niet al te lang, en voert vooral over rustige asfaltweggetjes en onverharde paden. Eén keer moeten we in de benen voor een steile klim dwars door de wijngaarden. Dan arriveren we bij ons tweede overnachtingsadres in het plaatsje Vergnè. En dat is gelijk een bijzonder mooie: Agriturismo Ca San Ponzio, een tot B&B verbouwde oude boerderij.
San Ponzio ligt prachtig middenin de wijngaarden. We hebben een mooie, ruime kamer. En in de beschaduwde tuin kunnen we lekker loom lezen, languit op ligstoelen. Een duik in het zwembad is ook mogelijk. Broers en eigenaren Maurizio en Luciano zijn vriendelijk en spreken aardig Engels. Kortom: een voltreffer. Gelukkig maar, want hier hebben we een extra nacht geboekt.
Reizen naar Alba is vrij eenvoudig. Wij vlogen op Turijn (vliegveld Torino Caselle). Van het vliegveld naar het centrum van Turijn gaat geen rechtstreekse trein. Neem de trein naar station Torino Dora en pak vandaar een bus naar station Torino Porta Nuova. Vanaf Porta Nuova gaat elk uur een rechtstreekse trein naar Alba. Tip: de gratis app van Deutsche Bahn biedt fantastische OV-informatie.
Culinair hoogtepunt van vandaag is het diner op het lieflijke terrasje van restaurant Buon Padre, in het nabijgelegen dorpje Vergnè. We eten hier tajarin als ‘primo’, een handgemaakte ei-pasta met gesmolten boter en porcini-paddenstoelen. Gevolgd door een ‘secundo’: mals kalfsvlees, langzaam gaargestoofd in lokale Nebbiolo-wijn. Bij het schrijven loopt het water me alweer in de mond...
Vanaf het terras zien we – de goddelijke tiramisu is inmiddels gearriveerd – een van de mooiste zonsondergangen ooit. De bloedrode zon duikt in besneeuwde Alpentoppen. Het silhouet van een kerkje en wat huisjes tekenen zich donker af tegen heuvels die in vuur en vlam lijken te staan.
De volgende dag zakken we dwars door zondoorstoofde wijngaarden af naar het in het dal gelegen dorpje Barolo. Daar zijn ze eind juni volop bezig met de opbouw van het jaarlijkse muziek- en literatuurfestival Collisioni. Een mix van internationale muziek, wereldliteratuur en wat ze hier noemen ‘gastronomische cultuur’.
Dit jaar zijn er optredens van onder meer jaren-tachtig-band Depeche Mode (‘People are People’) en Lenny Kravitz (‘It Ain't Over 'Till It's Over’). En maken schrijvers als Julian Barnes en Nicollo Ammanati hun opwachting. Op vorige festivals prijkten grote namen als Michel Houellebecq, Ian McEwan, Salman Rushdie, Paul Auster en Nobelprijs-winnaars José Saramago en Vidia Naipaul.
Wij missen dat allemaal. Wel zetten we het culinaire deel van deze ‘wandel’reis voort op het hooggelegen terras van restaurant Brezza. Met – het is tenslotte onze rustdag – een fruitig glaasje Roero Arneis. De witte Arneis is een druif die lastig te verbouwen is. Arneis betekent ook ‘kleine moeilijke’. Nog maar kort geleden is de druif gered door een groep Barolo-producenten, anders was hij uitgestorven. Wij zijn de beroerdste niet: we helpen graag mee met redden...
SNP heeft in Cravanzana 2 overnachtingsadressen: Locanda Degli Sfizi en Ristorante Albergo Da Maurizio. Die laatste is ‘the place to be’: prachtig gelegen, met mooie uitzichten, een geweldig restaurant en zelfs een verkoelend zwembad. Helaas zaten wij in de eerste, in een bedompte kamer, gelegen op een saaie plek aan een drukke weg. Dring er bij SNP op aan een kamer te boeken bij Maurizio.
Ook op de dagen die volgen gaan wandelen en fijnproeven hand in hand. We komen door het rustige dorpje Novello, dat ons prachtige uitzichten biedt over het uitgestrekte dal waar we later doorheen lopen. En genieten volop van het pittoreske Monforte d’Alba, waar we twee dagen lang de kilo’s eraan laten vliegen op diverse terrassen.
Eervolle vermelding verdient het sfeervolle agriturismo Balcone sulle Langhe in het ieniemienie dorpje Cissone. De kamer is bijzonder ruim, de uitzichten vanaf ons balkon zijn ongekend mooi en de bescheiden eigenaar serveert een menu waar we nog lang van nagenieten.
De volgende dag zien we het landschap langzaam veranderen. De hoogtemeters nemen toe, en eindeloze wijngaarden maken plaats voor eindeloze hazelnootplantages. De hellingen die te steil zijn om iets te verbouwen zijn begroeid met eikenbossen. Hier groeit de kostbare Tuber magnatum, de witte truffel van Alba. De wandeling eindigt in Cravanzana, het epicentrum van de hazelnootproductie.
Onze laatste avond in Alba geven we ons nog één keer over aan een overvloedig diner, aan de wereldberoemde rode Barolo en aan de bijna verdwenen witte Roero Arneis. En terwijl op het mooie Piazza Michele ‘Nutella’ Ferrero de lokale jongeren dansen, buiken wij uit van onze culinaire wandelvakantie.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.