Mooie rondwandeling met de Groningse Allersmaborg in de hoofdrol. Al van verre zie je in het vlakke land de groep oude bomen opdoemen waarachter deze middeleeuwse burcht zich verschuilt. Compleet met slotgracht, ophaalbrug en een prachtige Engelse tuin. Maar er is meer: je wandelt door het echte Groningse boerenland en doet dorpjes aan waar de tijd heeft stilgestaan.
Deze rondwandeling maakt deel uit van het Groninger Borgenpad. Dat bestaat uit een langeafstandspad van 240 kilometer langs alle Groninger borgen plus twaalf rondwandelingen met een borg in de hoofdrol.
We starten bij korenmolen De Joeswerd uit 1855 in het dorpje Feerwerd. Vanuit de deuropening van z’n winkeltje vertelt molenaar Dirk Doeglas dat het graan dat hij maalt 100% biologisch is. Hij knikt naar grote papieren zakken met tarwe-, spelt- en roggemeel, terwijl hij intussen de brutale vrije-uitloopkippen van de buurman verjaagt die graag een biologisch graantje willen meepikken.
In Feerwerd is de sfeer van vroeger voelbaar. Niet voor niets is het hele dorp aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Oude boerderijtjes omringen de Jacobuskerk uit de 13de eeuw die zo scheef staat als de toren van Pisa. Feerwerd vormde in 1979 het decor van de film ‘Het teken van het beest’, waarin veel dorpsbewoners figureerden.
Voorbij het dorp ontwaren we een bolling in het weiland waar vroeger één van de drie borgen van Feerwerd heeft gestaan. Er is er nog eentje over, en die is vandaag het stralend middelpunt van onze wandelroute: de Allersmaborg.
We stevenen er langzaam op af over bochtige boerenweggetjes, langs lange rijen prachtige witte abelen. Dit zijn oude exemplaren: de bast vertoont patronen van ogen. Abelen worden daarom ook wel ‘oogjesbomen’ genoemd: ze lijken je aan te kijken.
Door vlak land wandelen we, met verspreid wat mooie boerderijen, maar ook een paar foeilelijke schuren. Een enkel kerktorentje houdt aan de horizon de wacht. Dan doemt een wal van hoge bomen op in het verder kale land. Daarin, zo vertelt de routebeschrijving, houdt de Allersmaborg zich schuil.
Het mooie huis is in de 13de eeuw gebouwd als ‘steenhuis’, maar ontwikkelde zich in de loop der eeuwen tot een voorname buitenplaats. In de gevelmuren steken nog oude Middeleeuwse kloostermoppen. De bewoners speelden destijds een rol in het waterschap. Zo hielden ze toezicht op de sluizen van de Feerwerdertocht naar het Reitdiep. De wandeling voert even verderop langs een aantal van deze sluizen.
Het is een wonder dat we nog van de Allersmaborg kunnen genieten. Begin 20ste eeuw was de borg zwaar vervallen en ontkwam hij ternauwernood aan de sloophamer. Het gebouw is nu eigendom van Staatsbosbeheer en in erfpacht uitgegeven aan de Rijksuniversiteit Groningen die het gebruikt voor conferenties. Je kunt er ook trouwen.
De route leidt ons langs de slotgracht en door de tuin. Die schijnt een eldorado voor broedvogels te zijn, maar half februari houden ze zich nog koest. Wel ontwaren we de eerste bloeiende stinsenplanten, mét hongerige bijen. Sneeuwklokjes, boerenkrokussen en winterakonieten gedijen uitstekend in dit soort beschutte tuinen.
We wandelen verder, langs en over de oude sluizen waar de bewoners van de Allersmaborg toezicht op hielden. Via een steile trap klimmen we de dijk op en we kijken uit over de Reitdiep die rietgekraagd door het landschap meandert.
Verderop rijst de karakteristieke kerk van wierdedorp Garnwerd op uit de weilanden. Het dorpje schurkt aan tegen het Reitdiep, en is ook al gezegend met de status van beschermd dorpsgezicht. Vooral in de smalle Burgemeester Brouwersstraat lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Het hobbelige klinkerstraatje voert langs oude woonboerderijen en biedt mooi zicht op de 13e-eeuwse Sint-Ludgerkerk, die open blijkt voor bezoek.
Op de dijk aan het Reitdiep vind je café Hammingh, een van de bekendste uitspanningen van de regio. Het café vormde vroeger een geliefd studieobject voor De Ploeg-schilders als Jan van der Zee, Johan Dijkstra en George Martens. Nu halen bezoekers er een Koffie to go aan de deur.
Even buiten Garnwerd verruilen we voor het eerst tijdens deze tocht stenen ondergrond voor een onverhard pad. En het is gelijk goed onverhard, want we klunen hier door een über modderig weiland langs een vaart. Krijgen we toch nog klonten klei onder onze profielzolen.
Lang duurt de modderworsteling niet, want even verderop klimmen we alweer naar een verhard weggetje. Een rustig pad langs het Aduarderdiep leidt ons terug naar korenmolen De Joeswerd, waar de kippen nog steeds naar het graan van molenaar Dirk Doeglas loeren.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.